Wat een verschil met de Algarve! We zitten nu in de binnenlanden van de Alentejo en wel in het zuidelijke deel Baixo Alentejo. Hier wordt genieten met een hoofdletter geschreven: glooiende velden, kurkeiken, olijfbomen, velden (campo’s) en af en toe een barragem, de Portugezen moeten toch ergens hun water vandaan halen? Hiernaast een afbeelding van een kurkeik; plaatje geschoten op de camping. Portugal is de grootste kurkleverancier van de wereld. Wonen hier ook mensen? Ja, af en toe kom je een dorpje tegen met witgekalkte huizen. Alentejo is zeer dun bevolkt: 750.000 mensen op een gebied zo groot als Nederland (cijfers van 2013). Dit was het land van grootgrondbezitters en dagloners: een arm gebied dus.
Ooievaars wonen hier ook: honderden, duizenden, tienduizenden? De cijfers die ik op internet kon vinden zijn niet eenduidig, maar de meeste schattingen geven aan dat er zo rond de 15.000 broedparen in Portugal zijn. De populatie neemt net als in heel West-Europa enorm toe. Vogeldeskundigen spreken over een aanwas van 75 % in de laatste 10 jaren. Nou verrekken veel van die beesten het tegenwoordig om de winter door te brengen in de gebieden waar ze dat vroeger deden, namelijk in Afrika ten zuiden van de Sahara in de Sahelzone. Het schijnt dat voor de meeste ooievaars Portugal ver en warm genoeg is om de wintermaanden door te brengen en klaarblijkelijk is er voedsel genoeg. Geef de beestjes eens ongelijk.
We hadden de keuze uit twee overnachtingsmogelijkheden in de omgeving van Ourique. Aan het Barragem do Monte da Rocha ligt een camperplaats bij het restaurant van Maria Kip, op Engelse sites wordt ze Chicken Maria genoemd (code campercontact 53.395). Restaurant is eigenlijk een groot woord, het is meer een keet op een rommelig erf. Volgens veel reisverslagen kun je er uitstekend eten, al moet je niet te veel op Maria letten: het schijnt net Ma Flodder te zijn, maar dan zonder sigaar.
V: 129.954; A: 130.042
Rijtemperatuur: 19 tot 22 graden