donderdag 7 maart: @ palomares
Bij het opstaan zorgde een vriendelijk zonnetje er voor dat ik de plannen van deze dag bijgesteld heb: nog een dagje een beetje rust en zonnekleppen. Het echte “doen” komt wel wanneer W de gelederen heeft versterkt, nu is het “zijn” even belangrijker. Via een omtrekkende beweging op de fiets naar Vera Playa waar de Consum elementaire dingen (en geparfumeerde vuilniszakken) verkoopt. Alleen: op de fietsje kun je niet veel meenemen, het moet allemaal in een rugzakje passen. Veel meer dan “het werd vandaag ruim 20 graden” en “de zon deed goed haar best” valt er niet over deze dag te vertellen. Nog één ding dan: "de lamskoteletjes waren erg lekker".
vrijdag 8 maart: @ suspiro del moro
Het zag er een beetje leeg uit in mijn voortuin vanmorgen. Verrek: de vouwfiets is verdwenen. Stond wel op slot. Moet in de nacht van eigenaar gewisseld zijn. Het voordeel is dat ik nu veel bergruimte heb in de garage van de bus. Het nadeel is dat we straks in Portugal met zijn tweetjes maar één fiets hebben. Komt tijd, komt raad. Eens kijken of de verzekering met ons wil meedenken.
Mooie route uitgezocht, absoluut niet de snelste. Eerst naar het zuiden, de kustweg via Garrucha en Mojácar naar Carboneras. Weer billenknijpend mooi. Daarna geel-met-groen naar de A7 en via Sorbas de A340 op door het “wilde westen van Spanje”. In dit gebied zijn veel cowboyfilms opgenomen. Daarna via de A348 (rood met groen) door de Alpujarras (ook niet de eerste keer, maar zeker niet de laatste) met rechts voortdurend de toppen van de Sierra Nevada om uiteindelijk een stukje snelweg te pakken richting Granada. De foto van de reis is weer eens “geleend”.
Een kilometer of twaalf ten zuiden van Granada ligt camping “El Suspiro del Moro”, genoemd naar de bergpas “Puerto del Suspiro del Moro”. Op deze bergpas moet diep gezucht zijn door de Moren toen ze in 1492 uit Granada waren verdreven. Een pas geeft al aan dat we op “hoogte” zitten, te weten op 865 meter. Deze camping uitgekozen omdat er een uitstekende verbinding met het openbaar vervoer naar Granada is. De foto komt van de website van de camping, dus op het plaatje ziet het er een beetje groener uit dan dat het in deze periode van het jaar is.
V:128.238; A:128.512
Rijtemperatuur 17 tot 20 graden met een dipje van 12 in de Alpujarras
zaterdag 9 maart: 15.000 stappen door granada
Om kwart over acht bij het opstaan gaf de thermometerapp aan: 6 graden binnen, 4 graden buiten. Dat was te verwachten op deze hoogte. Er valt niet tegen te stoken: heb gisteren Puzzel zodanig geparkeerd dat van elk zonnestraaltje gebruik wordt gemaakt en de temperatuur (vooral binnen) liep al heel snel op. Morgen misschien toch nog een uurtje langer blijven liggen?
De toppen van de Sierra Nevada lagen er vanmorgen mooi bij. Hoorde van een paar Nederlanders dat ze er morgen zelfs gaan skiën: de snowboards hebben ze achter aan hun Volkswagen California hangen. Ik heb me beperkt tot een busreisje naar Granada (elk uur, behalve op zondag: dan eens per twee uur) en voor € 1,50 kreeg ik van de chauffeur een billete sencillo (een enkeltje dus), waarna ik veertig minuten mocht genieten van het landschap, de voorsteden en tenslotte van Granada zelf.
Toen een voettocht door de veelbezongen stad. Gewoon slenteren en de vele bordjes volgen. Niet naar het Alhambra en het Alcazaba, dat hebben W en ik in 2014 samen bezocht. Wel naar de Kathedraal en de Capilla Real, waar de beenderen rusten van een groot aantal Spaanse vorsten, met name die van Isabella en Ferdinand, los Reyes Católicos. Paus Alexander VI heeft hun die naam gegeven omdat ze in 1492 de Reconquista hebben voltooid (de overwinning op de Moren) en omwille van hun inzet om het katholieke geloof als het ene ware geloof te handhaven in hun land.
Ik heb het niet zo op die twee, die Ferdinand II van Aragon en Isabella I van Castillië, ook al worden ze beschouwd als de grondleggers van het huidige Spanje. Wat die lui voor ellende hebben gezaaid ter meerdere eer en glorie van hunzelf en alles overgoten met een zwaar christelijk sausje. Er zijn nogal wat Moren en Joden gedood met de bijbel in de linkerhand en de paus als lachende derde. Het tweetal had dan wel de Inquisitie niet uitgevonden, die bestond al veel langer, maar er wel nieuw leven ingeblazen, zodat men zelfs spreekt van de Spaanse Inquisitie. "Op de brandstapel met de ketters!" was het credo van de Inquisitie.
15.000 Stappen later was ik weer bij de bushalte en had ik genoeg smalle steegjes, oude gebouwen, tangodansense mensen, levende standbeelden, bierdrinkende bedelaars, trouwende stelletjes en vrolijke muzikanten gezien voor vandaag. We doen het nog wel eens een keertje dunnetjes over en misschien nemen we dan wel de hopon-hopoffbus. Wel warme voetjes aan het eind.
zondag 10 maart: kiepstoeldag @ el suspiro del moro
De foto van Meteofrance van gisteren deed me besluiten nog een dagje “op hoogte” door te brengen. Het ziet er picobello uit in dit deel van Spanje. We maken er een kiepstoeldag van, uiteindelijk is het zondag vandaag: veel zitten en liggen en weinig doen. Een joekel van een afwas, een paar truien en T-shirts in een sopje, een lapje door de bus en meer hoeft er niet te gebeuren.
Nog even over de camping. Er wordt op Campercontact wisselend over geoordeeld. Voor een paar dagen is er wat mij betreft niks mis mee: warm water om af te wassen, goede hete douche. Lozen lukt ook goed. Voor 18 € (Acsi-kaart) per nacht ben je voorzien van alle gemakken. Gratis internet bij de receptie, maar voor € 1 per 24 uur heb je een snelle verbinding op je plek zelf.
Heb zojuist “El Suspiro del Moro” door Google gehaald. Het leverde onder meer bijgaand plaatje en het volgende verhaal op (Engelse Wikipedia zonder bronnen): Mohammed XII (ook bekend onder de naam Boabdil), de laatste Moorse Sultan van Granada en zijn gevolg kijken op de pas terug naar hun vorige woonplaats Granada waar ze zojuist door Ferdinand en Isabella zijn verdreven. De moeder van de Sultan spreekt de gedenkwaardige woorden “Nu huil je als een vrouw over wat je niet als man kon verdedigen”. Het blijkt dat het boek “de laatste zucht van de Moor” van Salman Rushdie over deze geschiedenis gaat. Toch maar eens te pakken zien te krijgen.
