aan de costa del azahar

Catalunya hebben ik inmiddels verlaten, geen opschriften “som república” meer op de viaducten. Volgens het boekje “Spanje Oost en Zuid” zit ik nu in de Llevant. Het gidsje is dan wel van 2009 maar de dorpjes zullen ze de laatste tien jaar wel niet verplaatst hebben. 

woensdag 27 februari: @ peñiscola 

Een rustig nachtje op Empord Area in Palamós. Had ik al gezegd dat de gele nummerborden overheersten? Nog even snel een foto gemaakt van het toch wel erg kleine plekje. Gelukkig had ik aan de ene kant geen buren.

Via een omtrekkende beweging Barcelona vermijden: het is een bekende weg (het binnenland in en bij Vic linksaf), een hele mooie weg. Spanjaarden hebben schijnbaar grond genoeg en asfalt te veel. Bij Taragona weer de kust volgen: een stukje A7 en vervolgens de N340. De mooie meisjes probeerden weer een blaasontsteking op te lopen en de brandstofprijzen dalen bijna per afgelegde kilometer. Voor een litertje diesel betaal je in dit gebied al weer een dubbeltje minder dan aan de grens. Toen het einddoel bijna was bereikt schotelde Ome Tom me weer een verrassende route voor. Tijd genoeg, dus maar slaafs volgen. Was niet zo’n succes, dus stout geweest en na een tijdje toch de bordjes Vinaròs maar gevolgd, alwaar een Lidl-filiaal graag wat Euro’s in ontvangst wilde nemen. Heb ik de laatste drie dagen geleefd op “variaties met bami”, de komende dagen zal het “creatief met sperciebonen” worden. Dit soort supermarkten is niet ingesteld op eenpersoonshuishoudens. De boontjes (judia redonda) zullen in ieder geval worden afgewisseld met filete lomo cerdo (varkensfiletlapjes; twee derde de diepvries in) en burger meat vacuno (volgens de afbeelding op de verpakking moet het kalfsgehakt zijn). En het kost allemaal geen drol. Het weggetje binnendoor van Vinarós via Benicarló naar Peñiscola kennen we van onze fietstochtjes, maar helaas mag en kan Puzzel die route niet nemen. Gelukkig loopt er ook een weg die geschikt is voor busjes. Peñiscola wordt ook wel het Gibraltar van Valancia genoemd. Beetje overdreven, maar vooruit. Onderstaande foto is afkomstig van de toeristendienst van het stadje.

Het werd camping Vizmar waar ik dit jaar voor € 12,00 all-in per nacht (ACSI-prijsje) redelijk waterpas mocht staan. Stoeltje naar buiten en genieten van de geluiden van de achterliggende wasstraat. Schijnt aanstekelijk te werken, want mijn eigen kraantje mocht ook vaker dan normaal open. Volgens mijn laatste APK-keuring bij Pleegzuster Bloedwijn (praktijkondersteuner Marjon heet ze in het echt) was mijn nierfunctie nog uitstekend, dus: doorspoelen maar. Geen internet, dus “de infiltrant” van Alex Berensen uitgelezen. Geen aanrader. Ook de vaat maar eens weggewerkt, werd hoog tijd.

V: 127.233; A: 126.627 
rijtemperatuur schommelend tussen de +6 en 24° 

donderdag 28 februari: @ peñiscola 

Gewoon een rustdag. Uitgebreid ontbijten (buiten in het zonnetje), de verplichte bewijsfoto voor de twee oude moeders gemaakt (“Ja, ik kom wel aan mijn twee stuks fruit per dag”), het fietsje gepakt om een accuutje lang over de mooie boulevard te rijden en een dutje in de nieuwe kiepstoel van W, voor het eerst dit jaar in de korte broek en voetjes in de sandalen. 300 bladzijden Lincoln Child later was er al weer een mooie dag voorbij. Het boek, “het datingbureau”, beschrijft wat er kan gebeuren wanneer we computers voorzien van intelligentie. Best te pruimen. Geen verhalen over de stad vandaag: in het verleden heb ik genoeg over Peñiscola geschreven. Het weer: zonnig (niet echt strek bloe), met een temperatuurtje zo rond de 20 graden. Je kunt het slechter hebben. Morgen maar weer eens een deurtje verder, al zal er dan ook geen sprake zijn van ongebaande paden.