de andere kant van de costa de la luz
De Costa de la Luz (de kust van het licht) is de Atlantische kust van Andalusië en loopt ruwweg van Tarifa (nabij Gibraltar) tot aan de Portugese grens. Ze wordt in tweeën gedeeld door de Gualdalquivir die als delta in het Nationaal Park Doñana uitmondt in de Atlantische Oceaan. Zat ik gisteren (en eergisteren) nog links van de rivier, vandaag werd het de rechterkant (gerekend vanuit de stroomrichting). Nu is het niet een kwestie van “even oversteken”: je moet eerst helemaal terug naar Sevilla. Geen probleem: ik heb alle tijd.
woensdag 13 maart: @ isla cristina
En weer geluk met het weer. Bijgaande foto van Meteofrance laat de toestand in Europa zien op 13 maart om 13:15 uur met het kopje “un ciel européen bien agité”. De storm met de naam Gareth schijnt inderdaad behoorlijk huis te houden in grote delen van Europa. “Leuke” filmpjes en foto’s te zien op internet. Hier in het zuiden is niets aan de hand: de hele dag onbewolkt, met uitzondering van het stukje rond Sevilla waar wat witte watten het blauw nog mooier maakten.
Een omtrekkende beweging dus om van het ene deel van de Costa de la Luz naar het andere te komen. Eerst de N-IV naar het noorden via Los Palacios y Villafranca naar Sevilla. Deze N-IV (sinds 2015 officieel N-4) vormde vroeger een belangrijke weg van Madrid via Córdoba naar Cádiz. Er is niet veel meer van die weg over, grote delen zijn autoweg geworden. Alleen het stukje dat ik vandaag gereden heb van Jerez de la Frontera naar Sevilla is nog grotendeels tweebaansweg. Je hebt een alternatief: de AP-4 die je mag betalen. Leuk weggetje, die N-IV.
Vanaf Sevilla kun je tot aan de grens met Portugal de A49 volgen, beetje “bonkig” asfalt, maar ik wilde heel graag langs/door het Parque Nacional de Doñana (foto van de website van het park). Reden: het is daar zo billenknijpend mooi! De omweg kostte me een paar uur, maar dan heb je ook wat. Via Almonte en el Rocio naar Matalascañas aan de Atlantische Oceaan en vervolgens de kustweg via Mazagón naar Huelva. Zag in Mazagón nog een aantal campers aan het strand staan, maar volgens de laatste berichten is het hier “verboden te overnachten”. Weet alleen niet hoe strikt ze hier handhaven.
Heel veel borden met waarschuwingen voor overstekende lynxen (in het Spaans linces). Het aantal borden (in allerlei soorten, maten en varianten) moet de hoeveelheid levende lynxen behoorlijk overtreffen. Volgens de laatste tellingen van het WNF leven er in Spanje tussen de 400 en 500 Iberische wilde katten in het wild, waarvan zo’n 270 in Donaña. Dat is vier keer zoveel als aan het begin van deze eeuw. En de voornaamste doodsoorzaak: geplet door autobanden. In 2016 telde men 12 overreden lynxen, in 2017 waren er dat 21. En ja hoor: ook deze foto is "geleend"; geen mogelijkheid om bij een bord te stoppen. De lucht was vandaag blauwer dan op de foto!
V: 128.875; A: 129.208
Rijtemperatuur: tussen 14 en 25 graden.
donderdag 14 maart: @ isla cristina
We maken er weer een rustdag van: prettige temperaturen ruim boven de 20 graden volgens mijn thermometerapp. Wel een fijne wandeling naar en langs de Atlantische Oceaan, waar alleen buitenlanders in het zand lagen te bakken. Hoopte nog op een leuk terrasje, maar helaas. Daar waar in Nederland met deze temperaturen de strandtenten een gouden dag zouden beleven is hier alles hermetisch gesloten. Volgens een paar Nederlanders die ik sprak (“we zitten hier al twee maand en we knopen er nog een maandje aan vast, want op de camping is het 30 dagen blijven en maar 20 dagen betalen”) is in deze tijd van het jaar alleen wat terraswerk in het dorp zelf open.
Camping Giralda is van de Oceaan gescheiden door een weg en een stukje pijnbomenbos. Acsi-prijs 18 €. Voor wifi (met uitzondering van de plek bij de receptie) schijn je te moeten betalen, maar ik vang een vrij signaal in mijn busje. Journaal kijken lukt dan ’s avonds niet, maar voor de rest kan ik redelijk uit de voeten. Veel contact gehad met het thuisfront over het probleem “en-toen-hadden-we-nog-maar-één-fiets”. W stelde aanvankelijk voor om een nieuwe fiets te laten opsturen vanuit Nederland (schijnt heel gemakkelijk en betaalbaar te kunnen, ze heeft contact gehad met de leverancier van onze Chinese wonders), maar dat gaan we toch maar niet doen. Een van de redenen is dat ik als de dood ben dat het fietsje als bouwpakket wordt geleverd. Ik heb nog steeds de wijze woorden van wijlen mijn schoonvader in het hoofd als het gaat om mijn technische vaardigheden: “Mijn schoonzoon! Wat zijn ogen zien maken zijn handen kapot”. En daar laten we het dan maar even bij.
