los alcázares

Verder op weg naar het zuiden, het is mooi om door Spanje te rijden. Alleen: als je wilt opschieten ben je gebonden aan de snelwegen. 

maandag 4 maart: @ los alcázares 

Even afrekenen op Valancia Camperpark: 3 x € 15,00; niks mis

mee. Geen Roosje om afscheid van te nemen, zal wel later op de dag dienst hebben. 

Hasta la vista en neus van Puzzel gericht op El Campello, zeg maar ruwweg tussen Benidorm en Alicante (de bewoners van deze streek noemen deze stad Alacant). Een omtrekkende beweging om Valencia en dan heel lang de A7 volgen. Eigenlijk was ik blij dat de twee camperplaatsen die El Campello in de aanbieding heeft “vol” waren, wat een afzichtelijke hoeveelheid beton. Klein stukje verder dus, een eindje ten zuiden van Alicante: A7, AP7, stukje binnendoor geslinger en weer de AP7 op (stukje tolweg vermijden misschien? Spanje maakt wel steeds meer autopista’s tolvrij, maar dat terzijde). Los Alcázares ligt een eindje ten zuiden van Sant Javier. In de verte golft de Costa Blanca, maar hier ligt het Mar Menor, een groot binnenmeer, er rustig bij. Ik wist van een vorig bezoek aan deze stad nog vlekkeloos de Lidl te vinden, geen parkeerproblemen: er konden nog wel 100 Puzzeltjes bij. Een pond aardbeien voor € 1,29, een blikje Argusbier voor een dubbeltje. Hoe kan zo’n bedrijf bestaan? Meteen maar een foldertje meegenomen met de aanbiedingen: eind deze week dumpen ze allerlei soorten kaas en dat komt goed uit: ik vind het meeste vlees hier echt niet te vreten. 

Toen ik me geïnstalleerd had op de camperplek (foto geleend van campercontact.com, maar de lucht zag er net zo blauw uit) kwam er een sms-je van W: “zit je toevallig op Area Narejos?” Ik dacht eerst nog aan een geheim zendertje, stiekem onder de camper geplakt. Het moderne leven is een stuk simpeler: ze had gezien dat ik de boodschappen met een pasje betaald had en telde een bij een bij elkaar op. Niet dat ik zulke beste herinneringen heb aan deze buurt: in maart 2016 knapte hier de zadelpen van mijn fietsje en maakte ik kennis met de hardheid van het asfalt van de Spaanse wegen. Speciaal voor mijn oudste zus: https://berrynales.blogspot.com/2016/03/op-naar-de-zon-6-regen-en-zon-in-los.html. Het begint op een sentimental journey te lijken. 

Internet alleen bij de receptie, dus dat doe ik niet. In plaats daarvan een eind gemaakt aan het boek “de reizigers” van Elenor Limprecht over oorlogsbruiden die Australië inruilen voor de Verenigde Staten. Goed leesbaar. Morgen naar Andalusië en dat belooft weer een hele mooie rit te worden. 

V: 127.770; A: 128.074 
Rijtemperatuur: +16/+27 graden (airco aan!)