bestemming (on)bekend - 2: over vincent, maria, een eik en regendruppels

De afgelopen weken een paar keer kleinzoon Q (langdurig) op visite gehad. Elke avond een spelletje Hitster waarbij Q feilloos alle hits juist op de tijdlijn plaatste. Zelfs nummers die hij niet kende en die wij feilloos wisten te benoemen en mee konden brullen wist hij te voorzien van het juiste aantal. Geef een paar voorbeelden die allemaal met Spanje te maken hebben. Neem nu bijvoorbeeld dat liedje van Gulijo met de regenjas uit 1972 (als ik het me goed herinner): “un canto a Galicia“. Beetje beladen tijd in Spanje: Franco speelde nog voor dictator. Toch gingen er miljoenen toeristen uit het democratische West-Europa elke zomer naar het fascistische, onvrije en ondemocratische Spanje. Met de auto of (later steeds meer) met het vliegtuig. Allemaal naar het land waar Franco tot aan zijn dood, in 1975, met ijzeren vuist regeerde, gesteund door de oerconservatieve geest van grootgrondbezitters, de katholieke kerk, oude familiebanden en corruptie. Zelfde jaar (1972): Viva España van Imca Marina (en vele anderen). Wat vind je van de tekst “De Spaanse furie heeft me zo geraakt. Dat temperament veroverde m’n hart“. En dan als laatste: Vamos a la playa, de beroemde meezinger van het Italiaanse discoduo Righeira, uit 1983. Wikipedia vertelt over dit nummer het volgende: “Despite its ostensibly innocuous beach theme, the song actually talks about the explosion of an atomic bomb“. Kijk even naar de tekst: “Laten we naar het strand gaan, de bom explodeerde. De straling roostert en kleurt blauw. De radioactieve wind waait door het haar“. Allemaal dingen waarvan kleinzoon Q geen weet heeft, terwijl hij de kaartjes keurig in de juiste volgorde legt. Vreselijk spel dat Hitster.

vrijdag 1 augustus: @ oirschot

Vandaag is het raak: er worden maar liefst twee zaken herdacht/gevierd. Je kunt zelf kiezen waarmee je het meest verbonden voelt: wereldlongkankerdag (jaarlijks de eerste dag van augustus) en de internationale dag van het bier (op de eerste vrijdag van augustus mogen we een extra blonde rakker wegklokken). Roken hebben we al een tijd afgezworen (W al 45 jaar of zo) en de internationale dag van het bier gaan we morgen vieren, dan brengen we een bezoek aan de plaatselijke brouwerij. Maar terug naar vandaag: even dreigde het nog een schoppendag te worden, maar uiteindelijk viel ook dat mee.

Handhaving heeft vannacht zijn best gedaan, Oirschot is niet zo crimineel of onze fietsen waren gewoon goed vastgezet. Welke van deze drie van toepassing is is uiteindelijk niet zo interessant, het resultaat was dat onze vehikels nog aan het hek vastgeketend stonden zodat ze ook vandaag weer dienst konden doen. Maar fietsen kon niet dan nadat we onze afbakbroodjes achter de kiezen hadden. Binnen ontbijten dat dan weer wel, want nog een beetje frigo buiten. Vandaag en morgen komt het kwik niet hoger dan zo’n twintig graden, pas vanaf zondag hebben we weer factor 30 en later in de week factor 50 nodig. Zondag om 13:00 uur begint de zomer volgens W. Maar ook het weer van vandaag is prima. Het enige onzekere is waar de buien vallen; het zijn echt van die plaatselijke plukjes wit op de radar met als je pech hebt een dotje rood. Waait de wind net iets anders dan verwacht merk je niks van de nattigheid, maar het kan ook anders uitpakken. De fietstocht die we vanochtend begonnen kwam niet verder dan de kerk van Oirschot, een onbekend beeld en de Lidl. Terug naar de camper en wachten tot een uur of één. 

De bedoeling was dat we op het eind van de fietstocht in Oirschot nog even gebruik zouden maken van onze museumkaart. Nu zorgde Museum de Vier Quartieren aan het begin van de 42 kilometer voor een aantal droge momenten. Valt er veel over te vertellen? Och onze Vincent was nadrukkelijk aanwezig, net als in heel Brabant. “Het oog van Vincent“ vertelt het verhaal van het leven in een Oirschotse boerenfamilie vroeger, door de ogen van de beroemde schilder Vincent van Gogh. Armoe zorgt voor duurzaamheid vooral met betrekking tot voedsel. Daarnaast een aantal oude voorwerpen die het verhaal van de reproducties moeten verduidelijken. De meeste voorwerpen staan ook in het Achterhoeks Openluchtmuseum. In de tijd dat de schilder in Zundert, Nuenen en Etten-Leur leefde (tweede helft 19de eeuw), was Brabant op zijn armst. Machines begonnen het werk van mens en dier over te nemen. Van Gogh voelde zich juist aangetrokken tot de mensen die nog op de traditionele manier leefden: eenvoudig, eerlijk en puur. Hij maakte prachtige tekeningen en schilderijen over de alsmaar ploeterende, maar toch tevreden Brabanders. Overigens: geen schilderij te bekennen, wel reproducties.

Ook Maria kwam nog even om de hoek kijken. ‘Maria & Hoop’ laat in een aantal tentoonstellingen 1000 jaar Mariaverering in Oirschot en de Beerzen centraal staan. Wij konden ons vandaag vergapen aan een aantal mooie Mariabeelden. Deze objecten vertellen het verhaal van Maria en de geschiedenis van de Mariaverering. W vond het museum opvallend schoon in tegenstelling tot dat vieze exemplaar in Lievelde waar de spinnewebben je tegemoet komen wapperen.

 

Na het museumbezoek toch maar een fietsbingo uit de voorraadkast van de camperplaats (alleen op de tafel in de camper blijven liggen, dus een beetje knooppunten gegokt). Titel “Oisterwijk - Moergestel“ en dan weet je dat je vanuit Oirschot een rondje naar het noordwesten maakt. En als je dat doet schamp je vanzelf de Kampina. Bij het kaartje dat ik in deze alinea geplaatst heb moet ik het volgende vermelden: Door Janwillemvanaalst - Eigen werk, CC BY-SA 3.0. Ook weer ingedekt tegen inbreuk op auteursrechten. Zal proberen het kort te houden. Tijdens de grootschalige ontginningen in de afgelopen eeuw is in Noord-Brabant ongeveer tweederde van alle vennen verdwenen. In de Kampina en de naastgelegen Oisterwijkse vennen en bossen heeft men wat hinkstapsprongen gemaakt en daardoor zijn hectares “woeste grond“ bewaard gebleven. Volgens Natuurmonumenten die het gebied beheert: “Het Oisterwijkse gebied bestaat uit oude stuifduinen met vencomplexen in uitgestoven laagten. Sommige vennen zijn in gebruik voor recreatie (als viswater of zwemplas). Het gebied is grotendeels bebost. De oostelijk hiervan gelegen Kampina heeft een open karakter: alleen het noordelijke deel is bebost met voornamelijk Grove den“. Het verhaal over blauwgraslanden zal ik je besparen en als je dopheidevelden, elzenbroek en gagelstruweel wilt zien, moet je zelf je fiets achter op je auto knopen en naar Brabant rijden. Riiviertjes met allerelei mooie namen zoals de Beerze (Grote en Kleine) kronkelen door al dat natuurgeweld heen. W mompelde nog even iets als Waterral, Blauwborst en Wintertaling, maar je weet dat ik niet verder kom dan “da’s allemaal spul dat kan vliegen“. Pas toen ze het woord “modderkruiper“ liet vallen, ging ik wat rechterop in het zadel zitten: dat spul heb ik vroeger in mijn jeugd en jonge jaren veel gevangen in de watertjes rond Groenlo (mijn vader kon fantastische visnetjes maken van een oud stukje roestig ijzer, een kapotte nijlonkous en een bamboestok).

En zo kwamen we al keuvelend in de buitenwijken van Oisterwijk terecht, uitspraak is gewoon met een lange oo, dus niks oi) net als Oirschot (Oorschot). We zitten dan al bijna tegen Tilburg aan. Oisterwijk heeft al meer dan 800 jaar stadsrechten, dan weet je dat je te maken hebt met een oud stadje. Toerisme wordt hier met een hoofdletter geschreven. Meer dan wat buitenwijken hebben we niet gezien. Net als Moergestel, dat zagen we alleen op routeborden. Weet niet of we veel gemist hebben. Wel even een bezoekje gebracht aan de Kapel van Maria van de Heilige Eik in de buurt van Spoordonk. Beetje wonderbaarlijk verhaal: in 1406 zag een herder uit dat plaatsje een Mariabeeldje in de Beerze tegen de stroom op drijven. Hij haalde het beeldje uit het water en plaatste het in een holle eik. Een dorpeling die dit geen gepaste plaats vond Maria, bracht het beeldje naar de Sint-Petruskerk in Oirschot. De volgende dag was het beeldje verdwenen en stond het opnieuw in de holte van de eik. De dorpelingen zag dit als een aanwijzing van God om op de plek van de eik een Mariakapel te bouwen. In 1612 werd dit het wonder officieel erkend door de katholieke kerk en werd de kapel een drukbezochte bedevaartplaats. Mijn broer vond trouwens dat we als atheïsten maar vreemd bezig waren, getuige zijn volgende Whatsappbericht: "Alleen katholieken hebben iets met Maria. Het is net zo fout als een kerststukje maken voor een Moslim".

Een paar (flinke) druppels konden onze dag niet verpesten. Onderstaand routekaartje geeft ongeveer aan hoe we gefietst zijn. Één van de rechte stukken was in werkelijkheid minder recht, toen stond de opname van Komoot uit. We schatten zo’n veertig kilometer. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. De bestemming is bekend: we blijven in Oirschot en morgen gaan we naar de kroeg.