bestemming (on)bekend - 9: leudalroute

De wat jongere blogbezoekers hebben wat moeite met de kreet “Rang is alleen Rang als er Rang op staat“. Heb ik even niet over nagedacht. Het is een reclamekreet voor een zuurtje, volgens mij begonnen midden jaren vijftig van de vorige eeuw. Rang begon in 1949 als nieuw product van snoepfabrikant Tonnema uit Sneek. Het werd gelanceerd naast het eerder succesvolle KING (Kwaliteit In Niets Geëvenaard), een pepermunt. De marketinggroep RBV Groep plaatste een uitroepteken achter het woord RANG om de slogan te benadrukken. De zuurtjes werden elk apart verpakt in een rol. Daardoor waren het ideale snoepjes voor onderweg. De reclame werd vooral in de bioscoop vertoond. Nu ik dit aan het tikken bent komt het verhaal me heel erg bekend voor. Kan dus zijn dat ik me al vaker met RANG heb beziggehouden.

Zeer onregelmatige lezeres en kunstliefhebber E te Z vond mijn bespreking van het kunstwerk dat de Stichting Fietsvierdaagse de Roerstreek in 2016 heeft laten maken om uiting te geven aan de bijzondere band tussen de fietsvierdaagse en het dorp Melick aan de zeer matige kant. Weet niet E te Z waar jij je informatie vandaan hebt, ik kon niks vinden op internet met uitzondering van een paar foto’s van het kunstwerk dat gemaakt is door ene meneer Hendrix uit Born. Het is helemaal gemaakt van carbonstaal. Een vrijwilliger van de Stichting wees me op bladzijde 40 van het Jubileumboekje Fietsvierdaagse. Ik citeer: “Het is een creatie vol symboliek. […] Het niet geheel gesloten wiel symboliseert de deelnamemogelijkheid voor iedereen, jong en oud. De niet al te grote opening in het grote wiel staat voor de beslotenheid van deelname aan de fietsvierdaagse. Het startrecht geldt alleen als men zich ook als deelnemer heeft aangemeld. De as stelt de Stichting Fietsvierdaagse voor waarom alles draait“. En ja: het gezever gaat nog een paar regels verder, maar ik hoef niet meer: heb je even een teiltje? Geen wonder dat ik vroeger altijd ruzie had met mijn lerares kunstgeschiedenis op de kweekschool: ik schijn het allemaal niet te snappen! Bovenstaande afbeelding is van de Stichting. Hieronder die van mij uit het bewuste blog. 

vrijdag 8 augustus: @ roerdalen

Vandaag onze laatste volle dag in Sint-Odiliënberg. Een groot deel van de dag brengen we trouwens al fietsend door buiten de gemeente Roerdalen, want de Leudalroute is aan de beurt. Even was er in Huize Nales (de camper dus) sprake van dat we die niet mee zouden maken, we hebben immers maandag al (onbewust) grote delen van die tocht gefietst. Het sluizencomplex Linne, de waterkrachtcentrale aldaar, de Beegderheide, we hebben het al eerder deze week gezien. Maar ik had geen zin in een-verkassing-van-één-dag met dit warme weer, immers vanaf zaterdag hebben we een camping gereserveerd (en al betaald). Hoefde niet lang aan te dringen: W was het onmiddellijk met me eens. Als deze camperplaats (Roerdalen) de maatstaf is voor drukte op andere plekken, dan is blijven een betere optie: helemaal vol en het overloopveld (20 plekken) hebben ze ook dichtgetimmerd met voornamelijk Duitse en Belgische witte dozen. En trouwens: nog een keer de schapen zien die op de Beegderheide het gras kort houden is helemaal geen straf, opgave, probleem of welk woord je ook maar in wilt vullen. Eigenlijk hebben we na vandaag niet de vierdaagse van de Roerstreek, maar de zesdaagse achter de kiezen.

Op de site van Staatsbosbeheer kwam ik de volgende tekst tegen: “De Meinweg en het Leudal, gelegen naast Roermond, vormen samen de natuur van Midden-Limburg. Met volop wandel- en fietsroutes om het gebied te verkennen én een speelbos voor de kinderen. De Meinweg is een bijzonder terrassenlandschap, met drie plateaus, ontstaan door aardbevingen en de Rijn en Maas. Naast de terrassen bestaat De Meinweg uit glooiende heidevelden, beken, moerassen en bossen vol wild. Mulle zandpaden voeren je door een soms betoverend mozaïek van landschappen. In het Leudal gaat de natuur juist de diepte in. Hier loop je over holle weggetjes door beekdalen. Op sommige plaatsen liggen de beken wel tien meter dieper dan het pad. Het klooster en de watermolen herinneren aan het rijke verleden van het Leudal. Maar let vooral ook op de uitbundige plantengroei naast de beken. In het voorjaar zorgen speenkruid, bosanemonen en dalkruid voor een uitgestrekt geelwit tapijt tussen de donkere elzenstammen“. Gisteren De Meinweg, vandaag (en maandag) het Leudal en dus Midden-Limburg is compleet. Nu nog even opletten dat het blog van vandaag niet een te hoog schoolmeestergehalte krijgt.

Leudal is overigens niet alleen een natuurgebied, ook een gemeente draagt dezelfde naam. Het is weer zo’n fusiegemeente uit 2007; we komen er regelmatig op de camperplaats in Ittervoort. Je kunt van daaruit zo heerlijk de Maas via België naar het zuiden afzakken, in Maaseik de brug over en dan via de rechteroever via Maasbracht terug. Zowel de gemeente als het natuurgebied hebben hun naam te danken aan een klein beekje, de Leu. En voor beide (natuurgebied en gemeente) moet je vanuit Sint Odiliënberg de Maas over. Het stuk tussen Maaseik en Roermond heeft de naam Grindmaas meegekregen. Voor de volledigheid: ten zuiden van Maaseik hebben we het over de Grensmaas en ten noorden van Roermond over de Zandmaas. De naam Grindmaas zal ongetwijfeld duidelijk zijn: de Maas heeft bij het meanderen en bij overstromingen veel grind afgezet. Deze afzettingen hebben een grootschalige ontginning op gang gebracht. Maar het verhaal van de Maasplassen heb ik al vaker verteld, ga ik dus niet nog een keer herhalen.

Dan tot slot iets over de bevaarheid van de Maas. Het is een regenrivier, dus het aanbod van water is wisselend. Bij weinig wateraanbod zou de Maas zelfs leeg kunnen lopen. Dit probleem is voor een deel opgelost door een systeem van stuwen en sluizen. Er zijn ook delen die minder geschikt zijn voor grotere schepen of waar het waterpeil variabel is. Daar waar het niet anders kan maken schippers gebruik van lateraalkanalen, bijvoorbeeld het Julianakanaal (de by-pass van de Grensmaas) en het Lateraalkanaal Linne - Buggenum. Twee van de stuwen/sluizen pikte de Fietsvierdaagse er vandaag uit: de sluizencomplexen van Linne en Heel in de gemeente Maasgouw. Het geheel bestaat uit een stuw, een waterkrachtcentrale met vier turbines, een vistrap en een sluis. De luchtfoto van sluizencomplex Linne (afkomstig van Rijkswaterstaat) in deze alinea geeft een idee. Hieronder een kaart van het ontwerp van het Julianakanaal (van Maastricht naar Maasbracht). Even ten noorden van Maasbracht zie je “de Lus van Linne“ die door een leuk watertje wordt afgesneden. De foto onder dat kaartje is genomen vanaf onze pauzeplek aan de Lus van Linne.

Vond een heel interessant kaartje op de site van de VIZL (de Vereniging van Ingenieurs in Zuid-Limburg) die in 2022 hun verenigingsjaar afsloten met een sluizentocht door het gebied waar we vandaag gefietst hebben. Wil je het hele verhaal lezen? Dat kan op https://vizl.eu/index.php/672-sluizentocht-en-jaardiner/. De route van de sluizentocht was als volgt (zie bijgaand kaartje van Rederij Cascade): haven Maasbracht - Sluis Heel - Lateraal kanaal (Linne – Buggenum) - Sluis Roermond - Plas Hatenboer - Sluis Linne - Maasbracht. Foto’s hieronder zijn afgekomstig van genoemde site (die op zijn beurt weer het nodige van Rijkswaterstaat geleend heeft).

Valt er nog meer te vertellen? Jazeker: twee keer een ongeluk gezien waarbij een groene-vlag-fiets (zo’n deelnemer aan de fietsvierdaagse) betrokken was en twee keer zo te zien was de andere partij een berijder van een fatbike. Hoezo zouden fatbikes gewone elektrische fietsen zijn? Verdere details ontbreken. En ik had ook een bijna-doodervaring: gestoken (of gebeten) door een groot fladderbeest. Hoornaar, daas, horzel - je mag het zeggen. Eerst achter in mijn hoofd en toen ik het ongedierte na een pijnscheut wilde verjagen kreeg ik nog een portie in mijn pink. Een paar uur een kloppende pink en een stekend achterhoofd. Zelfs paracetamol hielp niet. Iets geheel anders: de koffie kregen we (bij café Aan de Kirk in Horn) voor het eerst deze week in een echt kopje en de appelvlaai werd gepresenteerd op een stenen bordje met een stalen vorkje! Eind goed, al goed. Een echte 9 voor de prestatie en een mager zesje voor de prijs.

Een mooie dag, de hittegolf heeft (in ieder geval vandaag) niet doorgezet. Bewolkt en grote stukken van de route met een trui aan gereden. Pas na de middag begon de temperatuur te klimmen, maar uiteindelijk werd het een paar graden minder dan gisteren. Een mooie dag, ondanks de insectensteek en de prijsprestatieverhouding van onze koffie met vlaai. En morgen? Morgen is er weer een dag! We gaan verkassen. Het wordt camping de Peelrand in Zeeland, maar dan wel in Noord-Brabant.