bestemming (on)bekend - 12: het wordt elke dag warmer

Gisteren een beetje dom geblogd: in de titel een aantal beesten vermelden en er vervolgens geen aandacht meer aan schenken. Heb je soms als je druk bent en veel te vertellen hebt. Ging over de “grote grazers“ wisent, tauros en het oerpaard de exmoorpony. De wissent en de exmoorpony hebben we gisteren gezien. Voor de paarden waren we te laat om een foto te maken, maar hebben vandaag de schade ingehaald. In de Maashorst heeft men deze drie soorten weer uitgezet. Door de komst van mensen is het natuurgebied in de afgelopen eeuwen flink veranderd. Om het te herstellen, krijgt de natuur nu de ruimte. Drie imposante wilde grazers zorgen ervoor dat het natuurlandschap weer wordt zoals het ooit was: wild, puur en authentiek. Nou ja wild? Veeroosters en draadjes moeten de beesten een beetje in het gareel houden. En om nu van “oergebied“ te spreken? De wisent had ik gisteren al min of meer behandeld: het grootste nog levende landzoogdier in Europa stierf honderd jaar geleden bijna uit. De bijnaam is Europese bizon en hij leefde tweeduizend jaar geleden in grote delen van Europa in het wild. Ook in Nederland. Tot het begin van de vorige eeuw. Sindsdien wordt er gewerkt aan de terugkeer van het beest. De wereldpopulatie telt nu weer zo'n 5.500 wisenten en gisteren liep er eentje voor onze fietss in de Maashorst.

Nog iets meer “oer“ is de tauros, want hij moet gaan lijken op het uitgestorven oerrund. Maar aan uitsterven doen we niet meer en als dat toch het geval is fokken we met een paar oorspronkelijke runderrassen net zo lang tot we een dier hebben dat zowel genetisch als qua uiterlijk op het oerrund lijkt. Sinds 2016 hebben we zoiets en we noemen het Tauros. De kudde taurossen loopt vrij over de Maashorst en dat ging heel lang goed tot op een mooie zondag in januari 2020 een wandelaar gewond raakte toen hij door een tauros op de horens werd genomen en meerdere meters de lucht in werd geslingerd. Een paar gebroken ribben en wat flinke kneuzingen waren het eindresultaat, gelukig had hij geen inwendige verwondingen. Weet niet of ze de taurossen een beetje verstopt hebben inmiddels, we hebben ze niet gezien. Je moet het dus doen met een plaatje van ChatGTP.

De exmoorpony daarentegen hebben we zowel gisteren als vandaag gezien. Gisteren in de Maashorst waren ze te snel verdwenen, vandaag in het natuurgebied Langven bij Grave waren ze niet weg te branden en kon ik een complete fotoreportage maken. Als enige echte nazaat van het Europese wilde paard is de Exmoorpony uniek in zijn soort. Het skelet van de pony is vrijwel idnteik aan dat van prehistorische paarden en ook zijn vachtkleur is nagenoeg hetzelfde gebleven. Wist vrijwel zeker dat het om exmoorpny’s ging vanwege de “meelsnuit“: rondom hun neusgaten en mond hebben de beesten een grijsbruine kleur. Hierdoor lijkt het net alsof ze hun snuit in een bak met meel hebben gestoken. Had overigens nog nooit eerder gehoord van de exmoorpony, volgens mij moesten wij het vroeger doen met het przewalskipaard, tot het woord door Philip Freriks in het Nederlands Dictee voorgelezen werd. Vanaf dat moment werden de paarden teruggebracht naar Mongolië. Alleen in Lelystad zijn nog een paar oude merries te vinden waarmee niet meer gefokt wordt. Ze mogen blijven tot ze doodgaan. Op andere plekken in Nederland waar men vroeger trots was op de aanwezigheid van przewalskipaarden (Veluwe en Ooijpolder) hebben inmiddels ook afscheid genomen van hun kuddes.

maandag 10 augustus: @ zeeland

Een laatste fietstocht vandaag (tenminste voor deze reis). Een wat ander tochtje dan de afgelopen dagen. W wilde graag naar Grave (daar kun je zo lekker aan de Maas op een bankje zitten) en “pak Ravenstein dan ook maar even mee, leuk dat pontje“. W kent haar klassiekers. Stukje Maashorst, daarna door het Herperduin en weer kwamen we tot de conclusie dat die autosnelwegen de verschillende natuurgebieden behoorlijk isoleren. Kijk maar eens naar bijgaand kaartje. Kwam voor het eerst van mijn leven door Schaijk en Herpen. Heeft geen blijvende indruk op me gemaakt, maar denk dat de inboorlingen nu boos om me zijn.

Ravenstein, altijd gezellig. We waren er al vaker. Beetje gekletst met de vrijwilligers van het pontje Ravenstein - Niftrik. Wordt geëxploiteerd door Stichting Uit®waarde. Deze club bemoeit zich met de recreatie-infrastructuur in de regio die begrensd wordt door de rivieren Waal, Maas, Lek en Linge. Denk daarbij aan het in de vaart houden van een tiental pontjes, het onderhouden van dagrecreatiegebieden en het onderhouden/bewegwijzeren van verschillende fiets-, wandel- en kanoroutes. Kwam wat later nog tot de ontdekking dat de stichting ook een paar honderd ligplaatsen voor watersporters heeft. En dat alles kreeg ik te horen omdat het nieuwe pinapparaat van het pontje nog niet voldoende opgeladen was en we even moesten wachten omdat contactloos betalen op prijs gesteld werd.

Mooi tochtje langs de Maas, alleen bekend: we kwamen langs Balgoy waar we regelmatig met de camper gestaan hebben. Bij Grave de brug over en door het stadje even naar een bankje aan de Maas. Bankje rook nog naar verf, maar gecontroleerd: gaf niet af.

Boodschappen gedaan bij de Jumbo in Zeeland en op de camping onze (gratis) consumptiebonnen opgemaakt. Welkomstdrankje is zo meer een afscheidsdrankje geworden, zelfs W ging aan de La Trappe. En opnieuw een graadje of zo warmer dan gisteren. Vandaag 29. Blij met de wind onderwerg: kracht 2 uit een oostelijke hoek. Zon vrijwel 100 % volgens Buienradar. Opnieuw een mooie dag met 45 fietskilometers. En morgen? Morgen is er weer een dag. De bestemming is bekend. We moeten even terug naar de Kötteldiek, het is niet anders. Morgen afscheid nemen van onze buurpapagaai die honderd keer per dag “Hallo“ zegt en ons nog vaker “Love you“ toeroept. Zullen we hem of haar missen? Weet het niet. En warm? Warm is betrekkelijk: kijk maar naar bijgaand tegeltje.