bestemming (on)bekend - 7: de maasoeverroute

Waarom we niet gewoon meedoen aan de fietsvierdaagse van Lichtenvoorde, georganiseerd door de KBO; wordt ook van 5 tot 8 augustus gehouden en dan hadden we niet zo’n eind te hoeven reizen. H te L denkt met ons mee! Het antwoord is simpel, beste H te L: de omgeving van Lichtenvoorde kennen we inmiddels wel, het is geen echt avontuur meer, al kwamen er elk jaar wel wat onbekende paden tevoorschijn. We hebben ook jaren meegedaan met de vierdaagse van Winterswijk, maar die is echt uit zijn jasje gegroeid en een megagroot evenement geworden waarbij je moet filefietsen. Af en toe iets onbekends is gewoon leuk en het voordeel is dat je heel verrassende routes voorgeschoteld krijgt. De fietsvierdaagse van Roerdalen is nog niet zo megagroot. Een ervaringsdeskundige (Pim van 84), die er al vanaf de start in 1998 bij is, zag het deelnemersaantal groeien van 95 (in het eerste jaar) tot 1000 tegenwoordig. Per dag dan en af en toe bij een mooie fietsdag 1500. Hij sluit zijn verhaal op www.roerdalen.nu af met “Er is veel belangstelling, de deelnemers komen uit alle hoeken van het land. Leuk om ieder jaar weer om je heen te kijken of je nog mensen kent van vorige edities.” Dat laatste (elk jaar weer meedoen) telt niet voor ons denk ik, één keer meedoen is leuk, volgend jaar een ander avontuur.

Gisteren een foto geplaatst van de restanten van Kasteel Montfort. Afbeelding hiernaast is van ChatGPT. De ruïne staat een beetje verscholen achter een boerderij, dus was gisteren wat moeilijk zichtbaar. Kasteel Montfort dateert uit 1260 en was eeuwenlang één van de grootste kastelen van Nederland. De ruïne is voor een deel gerestaureerd en tegenwoordig te bezoeken. Stichting Kasteel Montfort doet haar uiterste best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Zo worden er regelmatig speciale activiteiten georganiseerd. Wat vind je bijvoorbeeld van het evenement Middeleeuws Montfort. “Tijdens dit grootste middeleeuws festijn van Zuid-Nederland ga je als bezoeker terug in de tijd, om te genieten van honderden middeleeuwers in historische kledij, muziekoptredens, ambachtelijke demonstraties, zwaardvechters, boogschutters en heuse riddertoernooien te paard. En natuurlijk ontbreekt ook een spannende veldslag met bulderende kanonnen niet“. Verzin het niet zelf: staat op de website van de stichting. Het kan zijn dat je “iets“ van de plaatjes herkent. Rond het kasteel zijn in 1977 delen opgenomen van de speelfilm "Sjors en Sjimmie en het Zwaard van Krijn", maar ja dat was in onze jeugd en jonge jaren. Alhoewel: in 1988 werd het stripblad Eppo omgedoopt in “Sjors en Sjimmie“ en toen was ik al jaren vader van twee kinderen. Volgens mij heet het stipblad tegenwoordig weer gewoon Eppo. 

woensdag 6 augustus: @ roerdalen.

Wat een verschil met gisternacht: het scheelde wel een graad of zes. Vanmorgen 13 graden bij het opstaan, binnen welteverstaan. De koffie moest voor kacheltje spelen. Voelde mijn spieren, kou of inspanning (van de afgelopen dagen)? Vandaag nog een mooie fietsdag (max 22 graden), de hittegolf begint morgen. Korte broek en sandalen, eerste stuk nog een trui aan. Het programmaboekje beloofde een aantrekkelije tocht: “Vandaag fietst u in Midden-Limburg door de vallei van de Maas die de rivier er door de eeuwen heen heeft ingeslepen. Tussen Stevensweert en Roermond ligt een dynamisch rivierlandschap met de Maas als architect. Steeds opnieuw komt u onder de indruk van de oerkrachten van Moeder Maas. Aangespoelde zaden, rustende vogels, knagende bevers krijgen hier allemaal een eigen plek. Elk seizoen is anders, elk bezoek een avontuur. Struinen, fietsen, wandelen; beleef de Maas op uw eigen manier“.

De eerste highlight van onze tocht van vandaag was het Munnichsbos, ook wel bekend als het "Monnikenbos". We zijn er de afgelopen dagen al een paar keer doorheen gefietst. Het is een bos langs beide oevers van de Vlootbeek. Ons routeboekje vertelde dat er regelmatig een ijsvogeltje over de beek scheurt, maar met zo’n 1200 fietsers vandaag hoef je daar niet op te rekenen. Ongerepte natuur in dit oude bos. Overigens zei W twee keer vandaag “het lijkt of de tijd hier heeft stilgestaan“. De eerste keer was dat in het Munnichsbos, de tweede keer aan het eind de fietstocht toen we langs de camperplaats kwamen.

Stichting Fietsvierdaagse Roerstreek had de tocht vandaag dan wel de naam “Maasoeverroute“ meegegeven, het duurde ruim 22 kilometer voor we het Julianakanaal zagen en dan weet je: de Maas is niet erg ver meer. We fietsten een stukje de Grensmaas af naar het zuiden (aan de Nederlandse kant) en kwamen uiteindelijk bij Illikhoven een grindwinning tegen. Dacht dat men die zand- en grindwinning aan het afbouwen was, maar hier gelden andere regels. Bron: VML-nieuws (25 januari 2025), klik hier om het hele artikel te lezen. Het provinciebestuur heeft het Consortium Grensmaas een vergunning gegeven om extra zand en grind te winnen. Het gaat in totaal om 1,8 miljoen ton. Gevolg is dat negen maanden lang zo’n 200 vrachtwagens per dag van het terrein af- en aanrijden. In het 20 jaar geleden opgerichte Consortium Grensmaas zijn grindbedrijven, aannemers en Natuurmonumenten verenigd. Samen moeten zij de Maas beveiligen tegen hoogwater, de natuur beschermen en grind winnen. De eerste twee worden door die grindwinning betaald. Eigen foto in deze alinea, foto van Consortium Grensmaas hieronder.

Interessant was ook Abdij Lilbosch in de buurt van Echt. Het bijzondere is dat de abdij grotendeels in haar levensonderhoud voorziet door een eigen boerderij van ruim 110 bunder met akkerbouw, scharrelvarkens, zoogkoeien en een imkerij; alles zoveel mogelijk biologisch. Een aantal cisterciënzers van het klooster de Achelse Kluis begon hier in 1883 hun monnikenwerk. Ze kochten een verwaarloosde hoeve, begonnen met de ontginning van het moerasachtige gebied, stichtten een nieuw klooster en bouwden de hoeve langzaam maar zeker uit met kloostergebouwen, een kerk, een boerderij met werkplaatsen en een jongensinternaat met gymnasium. Tijdens de tweede wereldoorlog kwam dit werk helemaal stil te liggen: de broeders werden gedwongen hun klooster te verlaten, de gebouwen werden in beslag genomen, leeggeroofd en grotendeels vernield. Na de oorlog zijn de monniken teruggekeerd en ze begonnen opnieuw met het opbouwen van Lilbosch. Bijzonderheid van dit klooster: hier ligt de oorsprong van het Livarvarken. Livar (Limburgs Varken) is een groep boeren die samen met de monniken van Abdij Lilbosch in Echt varkensvlees produceert, maar dan met een balans tussen respect voor de natuur en rendement. De missie van Livar: “Livar is meer dan een producent van varkensvlees. Livar staat voor puurheid en passie met een maatschappelijke waarde voor mens en milieu. De puurheid van het leven met passie voor het vak. Met respect voor mens, dier en omgeving leveren Livarvarkens vlees met de beste smaak en kwaliteit. Met hun krul in de staart al wroetend in de Limburgse grond genieten ze van regionaal geteelde granen. Livarvarkens worden gehouden volgens een eerlijk concept met de kleinschaligheid en charme van toen en volgens de richtlijnen van nu en dát proef je! Wij bieden met trots een echt stukje Limburgs kwaliteitsvlees zoals het bedoeld is“. Foto van de varkens is afkomstig van Abdij Lilbosch.

Onze kaart na 45 kilometer laten afstempelen en vervolgens even de Plus sponseren. De kaas moet op dus we krijgen vanavond zelfgemaakte cheeseburgers. Om een uur of vier kon W languit en ik aan het verslag van deze dag, soms ook monnikenwerk. Route van vandaag? Minder landelijk dan gisteren, maar misschien konden de routemakers geen mooiere wegen vinden. De vlaai met koffie werd pas na 32 kilometer genuttigd bij Golfbaan Echt-Susteren. Waardering van onze "lunch": opnieuw een 7, weliswaar cappuchino voor W maar weer in een kartonnen bekertje. De vlaai werd deze keer geserveerd met een houten vorkje. Golfbaanprijzen, maar ik mag niet zeuren. Fijn gefietst, weinig wind en maximaal 23 graden. Halfbewolkt, dus goed vol te houden. Samenvattend: een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We fietsen Duitsland in en volgens het programmaboekje volgen we een deel van de Swalm.