bestemming (on)bekend - 1: het is oirschot geworden!

Onregelmatige lezeres S te W vroeg me onlangs waarom dat ik een blog bijhoud. Eigenlijk is daar maar één antwoord op te geven beste S te W: ik vind het gewoon leuk om aan het eind van de dag mijn gedachten en belevenissen van me af te schrijven. Leuk dat er mensen zijn die me volgen, maar daar doe ik het niet voor. Hou wel een beetje rekening met mijn lezers: heb liefhebbers van foto’s, tegeltjes en er is zelfs een drietal dat meer achtergrondinformatie wil. “Niet nog meer zwamverhalen“, is dan onmiddellijk het antwoord van W. Blogger, waar ik vanaf het begin mijn verhaaltjes op publiceer (en dat is inmiddels al elf jaar) houdt mijn lezers bij. Kijk maar eens naar bijgaand grafiekje.

Een andere lezer vroeg of ik het niet vervelend vond dat ik zo druk was met vrijwilligerswerk dat het camperen een soort ondergeschoven kindje is geworden. Breek me de bek niet open over de term “ondergeschoven kindje“: komt elke keer tijdens een rondleiding op het museum aan de orde en is niet het meest leuke verhaal. Nee, beste K te W (steller van de vraag): vind op dit ogenblik bezig zijn nog erg leuk en heb onlangs met Wim (voorzitter van het museum) afgesproken dat we het pas na onze dood rustig aan gaan doen.

donderdag 31 juli: @ oirschot

Het mooie van een camper is dat er een motor in en wielen onder zitten. Toen ik gisteren op de bejaardengym vertelde dat ik de eerstvolgende keer niet aanwezig zou zijn, vroeg iedereen: “En waar gaat de reis naartoe?“ Er werd vreemd opgekeken toen ik dat niet kon vertellen, om de doodeenvoudige reden dat ik het niet wist. Kan het je nog sterker vertellen: zelfs toen we naar bed gingen was zelfs de richting waarin we zouden vertrekken nog niet bekend. Er waren wel een aantal opties, Brabant was bijna besloten tot W het weerbericht van de NOS zag en de beslissing tot vanmorgen uitgesteld werd. Is ook eigenlijk helemaal niet belangrijk welke kant we opgaan, overal is wel wat leuks te doen. Een jaar of tig geleden zouden we voor een vakantie van 14 dagen nog naar het zuiden van Frankrijk zijn getuft. Één nachtje heen en eentje terug, de rest gewoon gezellig genieten op een Franse camping aan de Cèze of zo, maar ja: toen dacht ik dat ik dingen wist, nu hoop ik dat ik sommige dingen weet. Schiet me plotseling “Remia campingmargarine“ te binnen. Staat er tegenwoordig op je paklijst een telefoonoplader, tablet of misschien wel een airfryer, een jaar of veertig geleden ging je niet op vakantie zonder blikjes Smac voor door de macaroni en hagelslag of pindakaas voor op het brood. Wij gingen nooit weg zonder campingmargarine in blik. Weet niet meer of het margarine was of boter, speciale zooi voor als je in de zomer ging kamperen en geen koelkast had. Boter of margarine uit blik, met nog een extra plastic deksel erop. Kan me de vieze zoutige smaak nog goed voor de geest halen. Heb me altijd afgevraagd hoe die campingboter altijd hard maar toch ook smeerbaar bleef, in alle temperaturen. In die tijd stond nog niet op de verpakking vermeld welke chemicaliën de maker in het product gestopt had. Maar we zijn er nooit ziek van geworden en achteraf gezien is dat al heel wat.

Vanmorgen ging de kogel door de kerk: een paar dagen Oirschot, dan naar Roermond en als er plek is op de camperplaats doen we daar de fietsvierdaagse en vervolgens op een mooie plek een paar warme zomerdagen doorbrengen. Is er geen plek in Roermond dan passen we de planning aan. Nu Oirschot dus, beetje dom rijden (A18, A12, A50). Extra dom in Eindhoven waar ik in de spaghetti een afslag miste en zo 15 minuten minuten extra reistijd aan mijn broek kreeg. Camperplaats Oirschot heet het hier. Niks niet idyllisch: grind om te parkeren, stukje gras om in een stoeltje te gaan zitten, je voeten te laten afkoelen in het groen en een hekje om de fietsen tegenaan te zetten. Sanitair keurig. We tarten het lot door op plek 13 te gaan staan. Handhaving rijdt af en toe over het terrein, weet niet of dat een geruststellende gedachte moet zijn. Fietsen maar goed vastzetten. Uitzicht op het Wilhelminakanaal.

Bij aankomst een zacht buitje dat een uurtje aanhield. Tijd voor koffie en het uizoeken van een fietsroute. Vandaag een tocht die door een ander in elkaar is geknutseld. Eerst een stuk langs het Wilhelminakanaal, vervolgens een afzakkertje over de Oirschotse Heide, een stuk langs Eindhoven Airport (en aanverwante artikelen), prima fietspad langs het Beatrixkanaal (de bomen hielden de meeste druppels tegen) en uiteindelijk weer een klein stukje langs het Wilhelminakanaal.

De Oirschotse Heide liet nog geen heide zien, misschien dat we door het verkeerde stukje fietsten. Crossbaan voor de soldaten want militair oefenterrein. Schijnt dat alles wat een beetje naar leger ruikt hier oefent: landmacht, luchtmacht, marine en marechaussee.

 

Aan het eind van Eindhoven Airport bij de ingang van het militaire gedeelte kwamen we het gedenkteken MH17 tegen. Je mag niet spreken van een monument want het officiële Nederlandse monument dat het neerhalen van het vliegtuig met vluchtnummer MH17 herdenkt staat in Vijfhuizen. Hier in Veldhoven staat een eenvoudige beeld met de naam “de Verbinding“. Het is een gebaar naar iedereen die nauw betrokken was bij de aankomst van de slachtoffers van de ramp op de militaire vliegbasis Eindhoven. Volgens de officiële beschrijving heeft “het gedenkteken [....] de vorm van een wereldbol met daarop enkele teksten waaronder “Ik zal je nooit vergeten” en de tijd van het neerhalen van het toestel. De wereldbol rust op drie pijlers die de verbinding symboliseren tussen de slachtoffers, de nabestaanden en de hulpverleners. De sokkel, waarop het gedenkteken staat, bevat 298 tegels voor elke slachtoffer één. De open ruimte in de bol symboliseert de blijvende leegte die achterblijft bij de nabestaanden“. 

Net voor de grote bui draaiden we de camperplaats weer op en konden we in de avondstand. De eigenaar van de toko kwam nog even zijn centen innen (€ 23,00 per nacht, all-in) en de accu’s konden weer aan de oplader omdat ze morgen weer dienst moeten doen. V: 216.827; A: 217.007. Rijtemperatuur aan het jojoën tussen 21 en 23 graden. Wind west 3. Zon op/onder: 06:00/21:29 (gegevens Oirschot). Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. De bestemming is bekend: we blijven hier. W heeft zojuist voor drie nachten afgerekend.