voorjaarstocht 2023 – 1: de neus achterna

Puzzel bijna twee weken bij de camperdokter gestaan. Veel stuk? Viel eigenlijk wel mee, meer problemen om de juiste onderdelen te krijgen. Kon tegen W zeggen: “Het goede nieuws is dat er geen nieuw dakraam hoeft te komen, er kan volstaan worden met een ander draaimechanisme.” Tja, daar hoort dan ook weer slecht nieuws bij: één van de huishoudaccu’s is overleden en schijnbaar moeten ze dan alle twee tegelijkertijd vervangen worden. Heb er geen verstand van, dus doe maar. Even een paar brokjes wegslikken bij het pinnen, stond er bijna bij te janken. W had het al over opnieuw een hypotheek afsluiten, maar toen ik naar het eindbedrag op de rekening keek dacht ik “we doen er meteen maar een tweede en een derde bij”. Vooruit, niet zeuren: we kunnen weer even vooruit. Nou ja: nog even twee nieuwe banden (werden er uiteindelijk toch vier en doe er maar een nieuw koplampensemble en een paar remblokjes bij), een APK en een kleine beurt bij de garage in de derde week. Gelukkig waren net AOW en ABP bijgeschreven. Af en toe bekruipt me het gevoel dat een gemiddelde camper eigenlijk niks meer is dan een bij maanlicht door elfen in elkaar geflanst dingetje. Krijg ik weer allerlei beelden bij, dus maar ophouden.

We zouden nog even naar camping “De Drie Morgen”, even buiten Zoetermeer in de Nieuwe Driemanspolder. Kleinzoon Q in het verre Pijnackerse land had een optreden met zijn orkest. Opa en oma horen dan eerste rang te zitten om zijn drumgeroffel aan te horen. Werd dus een heen-en-weertje met de Daihatsu: het weer was abominabel, dus prettig camperen zat er niet in, laat staan dat acht kilometer heen fietsen in de stromende regen en dan ook nog een keertje terug erg aanlokkelijk was. Overigens leuk concert en de vislasagne (nooit eerder gegeten) bij dochterlief was goed binnen te houden. De Achterhoekse vlag werd speciaal voor ons in de top gehesen.

En dan kan de voorjaarsreis beginnen. En wat zijn de plannen? We hebben geen plannen, nou ja: nauwelijks plannen dan. W zat af en toe in een hoekje wat aantekeningen te maken, heeft alle via verdes van Spanje gedownload en vroeg zich af of we zonder paal de fietsaccu’s zouden kunnen opladen. Dus toch wel plannen? Als het aan mij ligt gaan we bij IJmuiden linksaf naar het zuiden totdat de boter smelt en dan naar het westen, net als de oude zeevaarders. Eén klein probleempje: Puzzel kan niet zwemmen. Dus het zal wel iets worden in de trant van “hier meteen linksaf en je neus achterna en dan altijd maar rechtdoor”. Misschien wordt het dan toch met droge voeten naar de dehesa van het Iberisch schiereiland. Dehesa zou je kunnen omschrijven als “savanne, maar dan anders”: een leeg, uitgestrekt, glooiend weidelandschappen met af en toe een neergekwakte wilde olijfboom, kurkeik of kastanje. Vooruit: een cypresje mag ook. Plukjes wol in de vorm van vredig grazende schapen en donkere vlekken die scharrelende zwarte varkens moeten voorstellen geven kleur aan het groen. Brandend in de zomer, maar in het voorjaar één grote bonte bloemenpracht. Gut, ik lijk er zin in te krijgen en zie weer beelden!

En intussen ging in de Achterhoek het leven gewoon door: we mochten stemmen. Wist wel dat er veel proteststemmen zouden zijn, maar dat in de gemeente Oost Gelre 46 % van de opgekomen kiezers een of ander hokje in het rijtje BBB’s heeft rood gemaakt vind ik wel behoorlijk veel. Neem van mij aan dat ons beider stem daar niet bij zit. Ze zijn me gewoon te rechts die boerenburgers. Gelderlandbreed was de BBBscore 23,8%. Proteststemmen, jazeker. Hopelijk wil de Nederlandse bevolking terug naar een meer solidaire samenleving met voor iedereen een leefbaar bestaansminimum en kan de schade die Rutte en zijn linkse en rechtse makkers de laatste jaren hebben aangericht een beetje gerepareerd worden. Wie zei ook weer: “een nieuwe lente, een nieuw geluid”? Oh nee, “Mei” van Gorter (gepubliceerd in 1889) ging ergens anders over:

Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht
In een oud stadje, langs de watergracht -

In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels in mijn raamkozijn.
Dan blies een jongen als een orgelpijp,
De klanken schudden in de lucht zoo rijp
Als jonge kersen, wen een lentewind
In 't boschje opgaat en zijn reis begint.

maandag 3 april: @ traben-trarbach

Eindelijk vertrokken. Eigenlijk was de grand depart al een week eerder voorzien, maar verschillende zaken noopten tot een later vertrek: laatste Spaanse les van W werd een weekje uitgesteld, er moest nog een orgel vervoerd worden van Almelo naar Venlo (en terug) en het museum, de A4d en VVN vroegen nog wat aandacht. Hoe heb ik er ooit bij kunnen werken? Niks bijzonders te melden eigenlijk: we reden net de autosnelweg op in Duitsland (bij Hamminkeln) of we kwamen in de eerste file terecht. File wisselde zich soms af met Stau. A3, in Keulen de Rijn over en vervolgens de A1. En nog steeds mist de A1 zo’n 25 kilometer (tussen Blankenheim en Kelberg). De overzichtskaart van de ANWB laat al jarenlang stippellijntjes zien, maar er staat nog steeds geen jaartal bij. Kon alleen maar een vage omschrijving vinden “Ook zijn er plannen om de ontbrekende schakel van de A1 in de Eifel aan te leggen, tussen Blankenheim en Kelberg, gelegen in het grensgebied van de staten Nordrhein-Westfalen en Rheinland-Pfalz.” en daar moet je het dan mee doen. Uiteindelijk kwamen we vroeg in de middag op onze dagbestemming aan Moselstellplatz Traben-Trarbach: 15 € all-in met een verschrikkelijke aanmeldautomaat, met een beetje geduld toch gelukt. Code Campercontact: 18665.

Ergens halverwege Koblenz en Trier moet je ons zoeken vandaag. Toegegeven iets dichter bij Trier dan bij de stad waar de Moezel haar water laat lopen in de Rijn. Zo’n plek waar bejaarden vakantie vieren. Gelukkig hebben we geen vakantie, maar zijn op reis. Dacht even dat het twee plaatsen waren dat Traben en Trarbach, maar Wikipedia leert me dat het slechts wijken zijn die met een brug over de Moezel met elkaar zijn verbonden. Als je op de brug omhoog kijkt zie je boven op een bult de vestingruïne Mont Royal liggen. Frans zeg je? Inderdaad: landjepik van Lodewijk XIV (wanneer je er meer over wilt weten dan moet je even https://de.wikipedia.org/wiki/Reunionspolitik lezen. Duits inderdaad, maar Google kan het gemakkelijk voor je vertalen. Gaat over de zogenaamde reünieoorlogen; heb er nog nooit eerder van gehoord). Mooi dat tegeltje “het gaat niet om de bestemming maar om de reis!”, had het zelf kunnen bedenken.

Over tegeltjes gesproken: er bestaat zoiets als de Blauwe Tegel. Het is een prijs voor de slechtste slogan van het jaar. Vorig jaar was de winnaar van de verkiezing de leus 'Mijn ballen wegen 130 gram!!' van een vleesbezorgbedrijf. Met de slogan 'Maak van uw kruis geen punt, kom naar Het Kruispunt' liet het de slogan 'Voetschimmel? Steek je middelteen op!’ van Mycosan nipt achter zich. Vooruit nog eentje dan: ‘Er vis er een jarig hoera hoera!’, een vondst van visspeciaalzaak Van Vis. Dit kunststukje eindigde op de derde plaats. Hiernaast één van de winnaars van 2019.

Ruim op tijd om nog een tochtje langs de Moezel te maken: dat doen bejaarden met elektrische fietsen toch? En vervolgens tijd voor een dutje. De groene curry met rijst (alles zelf gefabriekt) was goed binnen te houden en we weten ook al wat we morgen eten. Inderdaad: beetje veel gekookt.

V: 189.472; A: 189.761. Rijtemperatuur tussen 3 en 10 graden, bij aankomst 8. Halfbewolkt, de zon tetterde de bus wel warm zodat pas na het koken de kachel aan hoefde. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, waarschijnlijk gaan we richting Lac du Der, maar daarover een volgende keer meer in dit theater.