voorjaarstocht 2023 – 9: tuinen en paleizen

Wakker worden en dan tot de ontdekking komen dat je maar één probleem hebt, namelijk de juiste schrijfwijze van het woord “bruschetta”. Heb het inderdaad over het dagelijkse spelletje “Beter Spellen”. En ja: zowel W als ik hadden het goed. En dan te weten dat we lang geleden (toen we nog jong en mooi waren) absoluut geen bruschetta kenden en een wentelteefje wat meer bij onze belevingswereld paste. Bruschetta, een mooi woord voor een gegrild stuk brood met knoflook, olie, zout, peper en dan meestal belegd met tomaat, worst en/of kaas. Vorig jaar (toen we in Toscane waren) noemden we een bruschetta fettunta, wat "geolied sneetje" betekent. Toen ik in een romantische bui het woord “fettunta” als koosnaampje gebruikte voor W, heeft ze me minstens een week niet aangekeken. Het is weer goedgekomen tussen ons en er is geen bloed gevloeid.

donderdag 20 april: @ aranjuez

Vandaag weer een eind over de Spaanse Hoogvlakte gereden, niet ons meest geliefde landschap. Wel voornamelijk snelwegen, dat schiet op. We komen alleen elke keer weer tot de ontdekking dat het reizen langer duurt dan dat we aanvankelijk gedacht hadden. We volgen vandaag en morgen de Taag stroomopwaarts. Morgen hopen we te eindigen in Teruel, da’s in de buurt van de bron van de Taag in de Sierra de Albarracin en wel op 1.590 meter hoogte. Hier in Spanje heet de rivier de Tajo. Even voor de cijferfreaks: de Taag is 1008 kilometer lang en stroomt hiervan 816 km in Spanje, dan volgt 47 km als grensrivier en de laatste 145 km in Portugal, waar het watertje dan de Tego heet en voorbij Lissabon in de Atlantische Oceaan uitmondt. De Taag is de langste rivier van het Iberisch Schiereiland en verslaat daarmee de Ebro en de Douro.

Aranjuez werd de stopplaats voor vandaag. Je vindt het zo’n 47 kilometer ten zuiden van Madrid. In Aranjuez bevindt zich het Palacio Real de Aranjuez, ooit de zomerresidentie van de Spaanse Koningen. Keizer Karel V was de eerste die zijn oog liet vallen op het domein van Aranjuez: je kon er zo prettig op jacht gaan. Zoonlief en opvolger Filips II gaf opdracht voor de bouw van een nieuw paleis. Hij koos als architecten twee mannen uit die ook tekenden voor het Escorial, nog zo’n leuk stulpje van Filips in de buurt van Madrid. De bouw werd zo’n kleine 200 jaar later voltooid tijdens de regering van Ferdinand VI. Diens opvolger (Karel III) liet er nog twee vleugels aan toevoegen. Ook in latere jaren werd er nog het nodige bij- en aangebouwd. We hebben de gestapelde stenen op de fiets verkend.

Rond het paleiscomplex liggen een aantal grote tuinen, aangelegd om de koninklijke residentie te beschermen tegen het stof en de droogte van midden Spanje. De tuinen worden door de rivierenTaag en Jamara van water voorzien. We hebben nog een poging ondernomen om één van die tuinen per fiets te verkennen maar een forse guardia de seguridad, die in zijn taak- en dienstomschrijving had staan “fietsende Nederlanders tegenhouden”, sprong uit zijn schaduwhokje en nee: fiets mocht ook niet aan de hand mee. De tuinen zullen ongetwijfeld mooi zijn. Met 27 graden was het te warm om de fiets te parkeren en wandelend verder te gaan. Niet alleen het paleis bekeken maar ook het station. Het station was het eindpunt van de treinlijn vanuit Madrid in 1851 toen Isabelle II het lint doorknipte.

Deze lijn, die oorspronkelijk bedoeld was om Madrid te verbinden met de Middellandse Zeekust, eindigde bij het station van Aranjuez, maar werd uiteindelijk verlengd om het paleis te bereiken om de koninklijke familie te dienen. Je hebt koninklijk bloed of je hebt het niet.  Tegenwoordig wordt er in het toeristenseizoen een historische treindienst uitgevoerd op het oorspronkelijke spoor tussen Madrid en Aranjuex. Het treintje heeft de naam "Tren de la Fresa" (aardbeientrein) gekregen omdat de oorspronkelijke trein onderweg langs uitgestrekte aardbeienvelden ging.

V: 191.980; A: 192.250; rijtemperatuur 12 – 26 graden. Later op de dag (18:00 uur) in Aranjuez 28 graden; strak blauw en weinig wind. Zon op/onder: 07:29/20:57 (gegevens Aranjuez). Een mooie dag? Best wel, alleen een beetje een saaie route over de hoogvlakte. Verrassende fietstocht, waarbij we tot de ontdekking zijn gekomen dat we eigenlijk “stedenmoe” zijn, vorig jaar in Toscane veel te veel oude gebouwen gezien. Kaartje boven deze alinea laat onze fietsroute van vandaag zien. En morgen? Morgen is er weer een dag: richting bron van de Taag.