Rond middernacht begon het te waaien. Vanmorgen schuimkoppen
op het water. “Ik hou alleen van Schuumkoppe als het op Texel gebrouwen is”,
was de ochtendbegroeting van W die door het schudden van het busje weinig slaap
had gehad. “Beter windkracht 7 pal op de bus dan over een paar weken dwars op
de boot”, was mijn antwoord (terwijl ik tevreden terug kon kijken op 3 x 3 uur
nachtrust). Het ontbijt werd maar even uitgesteld, dit in verband met dreigende
zeeziekte van de bijrijdster. Twee kopjes koffie en een glaasje thee later
namen we in absolute stilte afscheid van de acht eenheden die de nacht aan het
water doorgebracht hadden en nog in diepe rust verkeerden. We schrijven dan
half negen. Een uurtje later op een leuke P (in de buurt van het telefoondrama
een paar weken geleden) met een voorzichtig zonnetje op het busje wat te eten
naar binnen gewerkt
De route van vandaag is een absolute aanrader: eerst een
stukje A346 om bij Órgiva (een toeristengat dat we deze keer links hebben laten
liggen) op de A348 te komen. De weg in oostelijke richting levert totaal andere
door- en uitkijkjes dan wanneer je westwaarts rijdt.
Aan het eind een stukje
N340 naar het noorden door de woestijn en het wildwesttoeristencircus van Tabernas.
Volgens W waren we geland op de maan: een prachtig en surrealistisch landschap.
De woestijn ligt ingeklemd tussen bergketens. Door de stijgingsregens aan de
andere kant komt het water de bulten niet over en blijft het vrijwel droog in
dit gebied. Er groeien wat vetplanten en af en toe een struik. Volgens ons te
weinig om er schapen of geiten te houden.
Dan de mooie A349 van Tabernas naar Olula del Rio, door de
bergketens van de Sierra de los Filabres. Helaas geen plekjes om te stoppen,
dus foto’s uit een rijdende auto proberen te maken.
Een groot gedeelte van de
bevolking verdient zijn brood hier met marmerwinning. Uiteindelijk via de
snelste weg (en dan kom je bij de A7 uit) naar Palomares. Ook al een oude
bekende: ik heb er begin deze maand op camping Cuevas Mar een paar dagen in
mijn eentje doorgebracht met als motto “het begint op overwinteren te lijken”. Nu zijn we gezellig met zijn tweetjes. Zien hoe lang we het hier volhouden.
Gelukkig hebben we nog wat nats en droogs in de koelkast. In
Andalusië zijn op Witte Donderdag en Goede Vrijdag de winkels hermetisch
gesloten, wel konden we bij een tankstation een brood scoren. Weer twee van die
verplichte feestdagen. Morgen de voorraden maar eens proberen aan te vullen.
V: 110.356; A: 110.607