Voor de derde achtereenvolgende dag maakten we gebruik van bus 28
die ons van de hypermercado naar het centrum van Sevilla bracht. Alleen: konden we gisteren
nog op een terrasje in het zonnetje genieten van de “kroketten van oma” en “camembert
in een jasje”, vandaag was in het begin het pluutje nodig. “Tot iets over
tweeën”, zei W met haar Iphone in de hand. Doel van vandaag: één van de negen
processies bijwonen die op palmzondag (domingo de ramos) door de straten van
Sevilla trekken. Twee jaar geleden hebben we voor het eerst kennis gemaakt met
deze traditie in Andalusië toen we op Eerste Paasdag een optocht meemaakten van
verschillende broederschappen in Carthagena: strak in de maat en perfect
georganiseerd.
Andalusië is van oudsher één van de meest katholieke regio’s
van Spanje. Er wordt wel eens gezegd dat zelfs de atheïsten hier met Pasen
katholiek zijn. De Semana Santa (heilige of goede week) is een periode waarin
verschillende koninklijke broederschappen (Hermandades genoemd) plechtig
boete doen tijdens processies. We kozen voor de processie met de naam La Paz,
gelieerd aan de parochie van San Sebastian. De kerk van waaruit de stoet zou vertrekken
was eenvoudig te vinden: volg de meute en je komt er vanzelf. Leuk straatje
gevonden met in het begin weinig publiek. Toen begon het grote wachten in de
stromende regen, schijnbaar hadden de organisatoren besloten het ergste
hemelwater af te wachten, zodat foto’s niet zouden worden ontsierd door
regenschermen. Een uur later dan dat in ons schema stond kwamen de eerste
Nazereno’s (anonieme boetelingen, vandaar de alles verhullende puntmuts) langs,
de meesten op schoenen, velen op sokken en een aantal zelfs op blote voeten.
Gelukkig vindt op Witte Donderdag de voetwassing plaats. Volgens de
beschrijving die we van een lief dametje van de VVV eerder dit weekend gekregen
hadden deden 1600 boetelingen mee. De tocht van alle processies gaat van de
eigen kerk naar een paar straten in het centrum die voor alle stoeten hetzelfde zijn (waar ook tribunes zijn opgebouwd) en
gaat dan via de kortste weg vanaf de kathedraal weer naar de eigen kerk.
Verschillen met Carthagena? Jazeker: hier hebben we maar één
broederschap gezien (dus allemaal dezelfde kleding) en de processie in Sevilla
verliep veel ongeorganiseerder. Het leek af en toe wel op het Lichtenvoordse
bloemencorso: regelmatig stilstaan en er vielen gaten in de optocht. En dan
natuurlijk die blote voeten. Ook hebben we in Carthagena geen mannen gezien die
kruisen aan het sjouwen waren.
Elke processie heeft twee paso’s. Een paso is een
tafelvormige constructie (je mag het ook een tableau op poten noemen). Één paso
geeft een scène uit het lijden van Christus weer en de andere bevat een erg
mooi Mariabeeld. Deze loodzware dingen worden gedragen door de costalero’s die regelmatig
gewisseld worden. Ze mogen uren met die dingen sjouwen. Het duurde anderhalf
uur voordat alles langs ons heengetrokken was. Voldoende vond ik. W had nog wel een broederschap willen zien,
maar daarvoor moesten we naar een ander gedeelte van de stad en of dat iets zou
toevoegen? Het centrum waar alle processies langskomen was slechts met een
bulldozer te bereiken, dus die optie viel ook af. Inmiddels was het weer goed toeven buiten.
