dinsdag 13 maart: @
malaga
Een rustig nachtje daar in Lecrin, niet echt koud: de kachel
hoefde niet aan gisteravond en vanmorgen ook niet. Nu lag ik er vroeg in, voor
tienen gingen de oogleden al definitief naar beneden. Lange tocht, vermoeiend
rijden en natuurlijk de waar-is-mijn-telefoon-emotie. Eén van mijn trouwe
volgers vroeg mij of ik op zo’n vrije plek niet lang wakker lig. Antwoord: niet
meer dan anders, mijn slapeloze nachten duren meestal drie, hooguit vijf
minuten. Je kunt je toch niet overal zorgen over maken. Daarbij komt dat er in
een dure camper over het algemeen meer te halen is dan in zo’n scharminkel van
een busje. Ook kwam de Guardia Civil gisteren drie keer en vanmorgen twee keer voorbij,
dus er wordt best wel op me gelet. Mooi plekje: harde ondergrond met hier en
daar een plukje gras. Puzzel was net klein genoeg om onder de bomen te staan,
heb je een slagschip moet je op het asfaltgedeelte blijven. Je zou hier
steenbokken moeten kunnen zien dartelen, de enige steenbok die ik tegenkwam was
ik zelf en om nu van “dartelen” te spreken?
Consequentie van vroeg naar bed is redelijk vroeg op. Het
krieken der dagen kon ik nog weerstaan, maar om half acht moest er toch echt
koffie gezet worden. W vroeg gisteren tijdens ons dagelijkse contact wat mijn
plannen waren. Voor het eerst deze reis had ik zelfs geen opties overwogen.
Laten we het maar “ijs en weder dienende” noemen of zo.
Goed tien uur was de koffie op, stond de koelkast weer op
accustand en zat opa achter het stuur. Moest bij het vertrek nog even denken
aan de woorden van Lord Baden Powel (jawel, die man van scouting): bij het
verlaten van je kampeerplek laat je slechts twee dingen achter, namelijk dankbaarheid en je voetstappen. Er zijn mensen
die er anders over denken wanneer ik zo kijk naar de plastic lepeltjes, peuken,
bierblikjes en hondenuitwerpselen op deze parkeerplek.
Het leuke bergritje naar het zuiden werd al heel snel
afgebroken: rijden in de wolken met de ruitenwissers op intervalstand is niet
mijn meest favoriete bezigheid. Dus: plannen gewijzigd en door het laagland
naar Solabresña bij Motril, waar ik de N340 langs de kust zou oppikken. Mooi
stadje overigens. Geen tijd en ruimte om een foto te maken, dus maar eentje
gepikt van de toeristische dienst van die plaats. Waarvoor mijn dank.
Een mooie, maar erg trage, kustroute. De N340(a) door alle toeristengaten die je van de Sunwebreclames kent. In Nerja nog even overwogen om naar de bekende grotten te gaan (cuevas de nerja), de reclameborden nodigden echt uit, maar volgens mijn reisgids was het zootje gesloten tussen 14.00 en 16.00 uur (Spanje, noord en oost; ANWB) en het was al ruim na enen. Het balkon van Europa ook maar links laten liggen, want geen parkeerplek. Het schijnt een stuk rots te zijn dat uitsteekt in de Middellandse Zee. Toeristenplaatsen als Velez-Málaga en Torre de Mar (met zo’n typische Spaanse omleiding: weg afgesloten, zoek het verder zelf maar uit) wisselen elkaar af met plekjes waar je nog grond kunt kopen om een stulpje neer te zetten. Er staat niet bij wat het moet kosten. Het duurt een tijdje die kustweg, maar je ziet ook wat. Is het dan gek dat de Zangeres Zonder Naam door je hoofd gaat? De tingelingelings vergeten we even, maar wat een sterke tekst: “het was zo fijn, bij maneschijn, en Spaanse wijn, om samen te zijn”. Nog een paar dagen en we kunnen weer samen zingen over de Costa de Sol. Volgens Wikipedia gaat het om de kustlijn van Gibraltar tot Almeria, volgens andere bronnen houdt het bij Nerja op. Totaal niet interessant toch?
En dan eindelijk de geboorteplaats
van Picasso: Málaga. Puzzel geparkeerd op Area Málaga Beach (code campercontact
56624), 10 € + 3 flappen voor de stroom. Mogelijkheden tot troonsbestijging en
de douche daarna kost 1 €. Helaas: wasmachines “out of order”, dus dat wordt
een handwasje een dezer dagen. De foto’s van de camperplek op de website zagen
er iets leuker uit dan de werkelijkheid, maar je moet je toko toch verkopen,
niet? 
Eindelijk weer eens connectie met
hotmail. De enige logica die ik me bij het internetgebeuren in Spanje kan
bedenken is dat zodra ik een username en password moet invullen om verbinding
met een wifipoint te krijgen mijn hotmail geblokkeerd wordt. Wanneer ik alleen
een password moet ingeven lukt het wel. Even 77 mailtjes doorworstelen, de
oogst vanaf Valencia.
De kant-en-klare gehaktballetjes
(kalfsvlees) van de Lidl waren binnen te houden, morgen weer: er zitten er
twaalf in een pak en zes bommetjes op één dag is meer dan genoeg. Campingwifi,
dus dit verhaal wordt òf erg laat òf morgenvroeg gepubliceerd. Daarna
radiostilte, we wachten af tot Transavia is geland.V: 109.303; A: 109.480
