Je leest een artikel in een vaktijdschrift (de Kampeerauto
dus), je struint een beetje internet af, je werpt een blik op de kaart, je
kijkt eens diep in de waterige ogen van W (ja snipverkouden met een loopneus,
maar aan de beterende hand) en je maakt een plan. Werktitel: Luther natuurlijk.
Nee niet “natuurlijk Luther”, heb niet zoveel met de denkbeelden van die man,
ook niet met de ideeën van de club waar hij zich van afgescheiden heeft en
vooral niet met wat mister L over joden geschreven heeft. Het gaat om twee
aparte onderdelen “Luther” en “natuurlijk”. ”Luther”, omdat het 500 jaar
geleden is dat hij in Wittenberg zijn 95 stellingen aan de kerkdeur nagelde
(schijnt overigens een fabeltje te zijn, maar dat geheel terzijde) en
“natuurlijk” omdat W niet alleen oude stenen wil bekijken maar liever een
ijsvogeltje of zo spot. We gooien er nog een beetje een Goethesausje overheen,
draaien een muziekje van Bach en nuttigen een Schillertoetje en voilà: weer een
paar dagen onder de pannen. En het weer doet ook niet voor Spanje onder (vandaag dan).
De route ging via Bocholt naar Haminkeln en daarna via de A3
en A2 bij Kreuz Dortmund-Nordwest de Sauerlandlinie op. Deze A45 is een stukje
asfalt van totaal 247 kilometer lengte, maar we hoefden niet alle kilometertjes
af te leggen. Bij het Wetzlarer Kreuz was het gedaan en mochten we het enige
stervormige knooppunt van heel Duitsland gebruiken. Een sterknooppunt is een
knooppuntvorm waarbij alle richtingen ongelijkvloers worden gekruist. Ook
Nederland kent maar één echt sterknooppunt, namelijk het Prins Clausplein. De
A45 dateert van na Wereldoorlog II: het eerste deel werd in 1963 geopend en het
laatste in 1978. Op dit ogenblik zijn de “Talbrücken” vrijwel zonder
uitzondering in slechte conditie en worden vervangen. Wel indrukwekkend die
immense kranen bij zo’n Grossbaustelle.
Goethestad Wetzlar in Hessen had een leuk camperplekje voor
ons in de aanbieding. Aan de oever van de Dill (een watertje dat even verderop
in de Lahn uitmondt) is een parkeerplaats speciaal voor Wohnmobile aangelegd
(misschien een beetje modderig bij hevige regenval). Wanneer je 8 € in de
automaat stopt krijg je een bonnetje waarmee je 24 uur mag parkeren (niet
kamperen), lozen, water innemen (niet in het winterseizoen) en mag je je campertje
aan het infuus hangen. Een mooie plek, we stonden met zijn vijfjes en er kunnen
maximaal 20 mobiele huisjes aan de stroom. Code Campercontact 28398.
Goethe was verliefd op Charlotte Buff maar liep een paar
keer een blauwtje; vervolgens heeft hij zijn frustraties van zich afgeschreven
in “Die Leiden des jungen Werthers”, een boek waarmee hij in één klap
wereldberoemd werd, maar wat velen aanzette om definitief met ademen te stoppen.
Het geboortehuis van Charlotte staat nu bekend als het Lottehuis. “Een huis is
ook maar een huis, ook al is het een Haus” zei W en we gingen op zoek naar de
ijsvogeltjes, die we overigens niet gezien hebben. Wel lag de Oude Lahnbrug op
ons pad: één van de oudste boogbruggen van Hessen, geheel van steen.
Bouwperiode: 1250 – 1280, met recht “oude stenen.
De Lahntalradweg: een jaar of twee geleden fietsten we ook
al enkele stukjes van dit fietspad. (Her)lees eventueel http://berrynales.blogspot.nl/2015/05/drie-rivieren-in-duitsland.html.
Een easy-to-go-route van het Rothaargebergte tot Koblenz. Wanneer je alles hebt
gefietst, heb je zo’n 250 kilometer meer op de teller staan. In vier etappes
goed te doen, volgens de deskundigen. Wij fietsen een stukje heen en hetzelfde
stukje terug, ook mooi. Een stralend zonnetje, op de terugweg van voren, maar
de wind van achter en de bult af. Fietsen zoals fietsen hoort te zijn
(natuurlijk wel met trapondersteuning). Een mooie dag!
V: 88.958; A: 89.222
