oorlog en asperges

Onder het motto “met een flesje vol propaan kan ik de hele wereld aan” kon ik – tussen de oppas van twee kleinzonen door – genietend van weercode geel even “en route”. Oorlog en asperges hebben in zoverre wat met elkaar te maken dat beide in dit verhaaltje voorkomen.

maandag 27 februari: @ groesbeek

In Groesbeek is van 1 november tot 31 maart wintercamperplaats “De Oude Molen” geopend. Eigenlijk is deze plek (Campercontact 29964) niets anders dan “Vak K” van camping De Oude Molen, maar dan buiten het kampeerseizoen beschikbaar gesteld tegen een zacht prijsje. Water afgesloten en sanitair bij de receptie, maar voor het bedrag (€ 7,50 plus een paar kwartjes toeristenbelasting) kun je niet op de eerste rang zitten. De reis naar Groesbeek toe verliep droog, daarna moest de middag (en de avond) binnen doorgebracht worden. Gelukkig had ik nog een groot deel van “De levens van Jan Six” van Geert Mak bewaard voor dit soort gelegenheden en de campingwifi zorgde voor een muziekstreampje. Er zijn dagen dat je het slechter hebt.

dinsdag 28 februari: @ weert

Veld K wordt voorzien van nieuwe leidingen. Door een graafmachine werden hiervoor leuke rechte sleufjes gegraven. Tja, daar word je dan om acht uur wakker van. Voor een ieders veiligheid was de stroom ook maar afgekoppeld. De wifi-antennes van de camping werken echter ook op elektriek, dus je raadt het al. Koffie zet ik gelukkig met de hand. Behalve de graafmachine staat er nog één buscampertje op het veld.

Een voordeel van het plekje bij “De Oude Molen” is dat je op 100 meter afstand van het Nationaal Bevrijdingsmuseum staat. Het foldertje omschrijft het museum als volgt: “In het museum maak je de aanloop naar de oorlog mee, vier je de bevrijding en zie je de wederopbouw van Nederland en Europa. (…..) Het museum toont aan jong en oud de actuele betekenis van democratie, vrijheid en mensenrechten”. De wisseltentoonstelling behandelt onder de naam “Rosie the Riveter” de rol van de Amerikaanse vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog in fabrieken gingen werken om de arbeidstekorten op te vullen die ontstonden doordat mannen naar het front gingen. Heb er zo’n kleine twee uur doorgebracht: was interessant maar voegde niet veel toe aan wat ik al wist. Een leuk museum voor je museumjaarkaart, al zou ik de reguliere toegangsprijs (€ 10,00) er niet voor over hebben. Nog een groot voordeel: toen ik kwam (tegen tienen) hadden ze schone toiletten.

 

Tijd voor het tweede deel van het uitstapje: het witte goud waarbij na het nuttigen ervan de pies van 45 procent van de mensen gaat stinken (bron Wikipedia). Jawel: asperges! Seizoen 2017 wordt officieel pas op 11 april geopend (en loopt traditiegetrouw tot de naamdag van Johannes de Doper, kortweg Sint Jan, op 24 juni), maar de sprietjes en scheuten liggen al onder het verwarmende plastic groot te worden en ook die velden met zwart en wit folie zijn een mooi gezicht. Aspergeconsumptie wordt al vermeld in de geschiedschrijving van Egypte (rond 2750 v C). Het duurde daarna wel een tijdje voor het witte goedje op grotere schaal in Nederland werd gekweekt. We zitten dan al dik in de 19^e eeuw. Sinds Wereldoorlog I is Limburg het belangrijkste productiegebied voor asperges.

Een ritje Noord-Limburg dus langs de aspergevelden. Je hoeft er geen speciale route voor te volgen, al schijnen ze er wel te zijn. Richting Roermond was voldoende; Roermond heeft een voor mij onbekende camperplaats. Helaas: carnaval in Limburg en vooral in Roermond. Concreet betekent dat dat Ome Tom alleen maar weggetjes weet te vinden langs de afgesloten Roerkade: linksom, rechtsom, het heeft geen zin. De Maas dan maar over. Jan in Ittervoort heeft zijn paradijsje officieel morgen pas open, maar in de aspergestad van België, Kinrooi, moet volgens de gids Bomershof open zijn. Ik was er twee jaar geleden tijdens mijn Maastochtje. (Her)lees eventueel http://berrynales.blogspot.nl/2015/06/dag-8-het-albertkanaal.html waar je ook bijgaande foto van het aspergemonument aantreft (toen genomen onder wat betere weersomstandigheden dan vandaag). Jammer dan: Bomershof staat te koop, de camperplek is inmiddels van Campercontact verwijderd. Dan maar naar Weert, camperlocatie van het jaar 2014. Zo zie je tenminste nog eens wat van het Nederlandse en Belgische aspergeland. Voor € 12,00 ben je in Weert van veel gemakken voorzien.

Eigenlijk moet de stappenteller aan het werk, maar er is steeds iets dat dat weet te voorkomen:
- het regent
- het is tijd voor een dutje
- het wordt al donker (zon vandaag hier onder om 18.14 uur)
- tijd om de koken
- de afwas moet gedaan worden.
Gelukkig heb ik nog een paar laatste bladzijden Geert Mak op mijn e-reader staan, alleen een muziekje op de achtergrond zit er vandaag niet in. Het internet is hier behoorlijk geknepen: streamen van muziek en/of video is uitgeschakeld. Op zich best voor te stellen, maar een muziekje maakt het leven helemaal “af”. Leuke bijnaam gelezen in “de levens van Jan Six”: Klaasjemaakjevestjedicht. Google die term maar eens als je er meer over wilt weten. Overigens is de camperplaats in Weert geen winnaar geworden op basis van zijn idyllische ligging: de sportvelden gaan nog, maar de rest is industrie. Voordeel is wel dat je met een kwartiertje wandelen in het centrum bent en dat je (bij iets ander weer) heerlijk langs het kanaal kunt fietsen.

woensdag 1 maart: @ home

Gewoon snel naar huis onder meer via de spaghetti van Eindhoven en verder via achtereenvolgens de Maas, de Waal, de Rijn en tenslotte de IJssel. De A18 betekent: bijna thuis. Het was weer erg gezellig met mijzelf. Volgende week om deze tijd zijn we op weg naar het zuiden.