naar de zon 7: fallas in valencia

donderdag 16, vrijdag 17 en zaterdag 18 maart: @ bétera (camperpark valencia)

Accu’s leeg en vuile tankjes vol, tijd voor een verplaatsing van de Ebrodelta naar Camperpark Valencia in Bétera, een bekende plek voor ons. Ook tijd voor onze derde Fallas op een rijtje, het grootste jaarlijkse festival van Valencia. Ik heb er al twee keer eerder over geschreven, dus laat ik me beperken tot een korte beschrijving: duizenden Valenciaanse dames en meisjes in schitterende traditionele jurken en haardracht (de mannen en jongens in klederdracht zijn wat minder “uitbundig”), honderden prachtige kunstwerken van piepschuim op de kruispunten, feest, duizenden kraampjes, muziek, verlichte straten bij de kunstwerken, heel veel vuurwerk in allerlei soorten en maten en niet te vergeten: drommen mensen, elke dag meer en meer. De sfeer is eigenlijk niet te beschrijven, je moet het zelf meemaken! De Fallas is een echt straatfeest. Bij elk kunstwerk staan tenten waar tot laat in de nacht plezier wordt gemaakt, paella gegeten, bier en wijn gedronken, gemusiceerd en vuurwerk afgestoken. Het feest wordt in de gehele streek gevierd, maar in Valencia wel het uitbundigst. De Fallas heeft haar eigen schoonheidskoninginnen: de Fallera Mayor en de Fallera Mayor Infantil. Elke buurt laat haar "mooiste meisjes" meedoen en na maandenlange selecties en voorverkiezingen komt dan dit in 2017 als uitverkoren tevoorschijn:

 

donderdag 16 maart
Via St. Carles de la Ràpitá verlieten we de mooie Ebrodelta, waar we twee dagen heerlijk gewandeld en gefietst hebben en de nodige vogeltjes gespot. Via de N340 bracht ons puzzeltje ons naar Torreblanca waar het asfalt eerst de CV13 en vervolgens de A7 ging heten. Mijn gewoonte om bij elke plaatsaanduiding “Valencia” het gelijknamige lied te gaan brullen, werd (evenals vorig jaar) genadeloos de kop ingedrukt. Bétera is overigens al de vierde keer het uitgangspunt voor een bezoek aan Valencia. Stampvol was het bij Roosje op het camperpark. “En altijd kom je zonder te reserveren en dan verwacht je van mij dat ik nog een leuk plaatsje voor je vind”, waren de lieve welkomstwoorden van Rosia, maar dan in het Engels. Puzzel kreeg inderdaad een mooi plekje, gelukkig ook nog aan het infuus (fietsaccuutjes leeg, weet je wel?) Later-aankomende campers kregen alleen nog een stroomloos plekje en nog lateren werden op de parkeerplaats gestald.

Met de metro naar Valencia, waar ik maar weer eens een foto gemaakt heb op het perron van de halte bij de camperplaats. Zoek de verschillen met 2,5 jaar geleden. Het gaat om hetzelfde station!

De Mascléta (het knalvuurwerk bij het gemeentehuis) konden we nog net op een afstandje meemaken, de muziek hebben we gemist. Dat de huizen nog blijven staan: je voelt de stad letterlijk op haar grondvesten beven. Na de vuurwerkshow maakten we een slentertochtje van zo’n 7 kilometer (de stappenteller telt niet alleen de stappen maar ook de kilometertjes) langs lang niet alle bouwwerken (fallas) in de binnenstad. De 16^e is de dag van La Plantà, dat wil zeggen het moment waarop alle losse onderdelen tot één poppenvoorstelling zijn samengevoegd (volgens het foldertje: the Fallas artists leave the Fallas completely finished and prepared to be visited on the streets, wit hall their ninots, posters and other details).

Foto van de dag:
Het mag duidelijk zijn dat er nog een dankbare taak voor Youp van het Hek is weggelegd.

V: 86.663; A: 86.847

 

vrijdag 17 maart
Overdag is het lekker warm (vandaag 20, morgen 22 graden), maar ’s morgens moet je even door de zure appel heen bijten. Bij het opstaan gaf de thermometer 8 graden aan. Je kunt dan een paar dingen doen: in bed blijven liggen (zoals W doet ); de kachel aanzetten (zonde van het gas) of je gedragen als een reptiel, dus wachten tot de zon je botten verwarmt (concreet betekent dat: met een dikke trui aan wachten tot de zon op de camper gaat schijnen en de temperatuur in een kwartiertje omhoog stuwt – dan is het ongeveer negen uur).

Tegen de middag met de metro naar het centrum. Bij elke halte stapten er meer mensen in, bij latere haltes werd het proppen en vlak voor het centrum hielden veiligheidsmensen potentiële instappers gewoon tegen. Goed geregeld hier in Spanje: beveiliging, politie (in allerlei soorten en maten) en schoonmakers voldoende. Mobiele toiletten trouwens ook! Vandaag: vol – voller – volst! Het plein voor het gemeentehuis konden we niet meer bereiken (helemaal vol), dus met duizenden anderen konden we slechts in een zijstraatje het knalgebeuren van 14.00 uur meemaken. Een uitgebreide schuifel-, slenter- en wandeltocht bracht ons naar één van de twee startpunten van de “bloemenparade”: duizenden in klassieke kleding getooide Valencianen lopen in processie naar het Plaza de la Virgin om bloemen te offeren aan de “Virgin de los Desamperados” (de maagd van de hulpbehoevenden), de patroonheilige van Valencia. De bloemen worden op een groot beeld van de Virgin gestapeld. W heeft zo’n 100 foto’s gemaakt. Ik volsta met een zeer kleine selectie. Ruim tien kilometer na het verlaten van het metrostation “Plaza d’Espagne” konden we bij “Angel Guimerá” weer onder de grond duiken en na een rustig metroritje afkicken bij ons busje.

 

 

 

 

 

 

 

zaterdag 18 maart
Geen Fallas meer voor ons vandaag (wel voor de Valencianen, die gaan nog door tot en met de 19^e, wanneer alle poppen in de fik worden gestoken). Een dagje (bijna) niks. Een stevige tippel naar Bétera (zelfde route als vorig jaar: “up-up-up to the split and than down-down-down” en met de metro terug). De welkomst-sangria hadden we nog niet gehad, dus daar maar een bijna-afscheid-sangria van gemaakt (net zo waterig als vorig jaar) en de rest van de dag: beetje lezen, beetje dutten; dingen dus die het leven zo geweldig interessant maken.