naar de zon 8: fietsen langs de kust
zondag 19 maart: @
daimús
Genoeg Valencia en Bétera voor dit voorjaar. Afscheid
genomen van Rosia en 3 x € 15,00 betaald. De zaken gaan goed op het camperpark,
het was zo vol dat de toiletten het niet meer aankonden. W en ik hebben
afgesproken om de stad een keertje te bezoeken wanneer er géén feest is
(schijnt moeilijk te zijn!). We hebben de "grote fik" maar niet afgewacht. De foto hiernaast is dus niet van onszelf. Op naar Daimús, een klein plaatsje met zo’n 3.000
inwoners net ten zuiden van Gandia.
Eerst een omtrekkende beweging om Valencia heen om op de
N332 te komen. De N332 is een Carretera National. De weg vormt een
noord-zuidroute langs de Middellandse Zeekust. In het zuiden is Cartagena het
beginpunt, in het noorden in Sueca nabij Valencia is het afgelopen met de weg.
Veel tolontwijkend verkeer: de weg loopt grotendeels parallel aan de AP7. En
als je dan ook nog stukken weg in 2 x 2 gaat uitvoeren weet je het wel.
Puzzel werd geparkeerd op Area Camper Dunes, een redelijke
camperplek (code campercontact 26782). Goed te doen in deze tijd van het jaar:
in de zomer teveel zon. Aan het eind van de dag helemaal vol. Als je niet lang
blijft zijn de kosten 8 € per nacht (exclusief stroom), overwinteren kost een
stuk minder. Alleen moet ik er niet aan denken om in de winter lang in Daimús
te zijn: je fietst een keer links en je fietst een keer rechtsaf en dan heb je
het wel gezien.
Vandaag fietsten we dus linksom naar het noorden, richting
Playa de Gandia. We hebben niet veel geleerd van voorgaande keren, we hebben
wat omgefietst: bijna alle wegen langs het strand lopen dood. Er zijn veel
beachenclaves, maar verbindingsweggetjes ho maar. Uiteindelijk kwamen we in de
haven van Gandia terecht en vielen weer eens met de neus in de boter: een
mini-uitvoering van de bloemenparade van Valencia. Hier mochten de dames een
klein eindje lopen, bloemen deponeren, met de pastoor op de foto en linksaf het
bordes af. Iedereen was fotogeniek, behalve die pastoor.
Het was moeilijk om een strandtentje te vinden voor een
klein maagvullend hapje: bijna alles gereserveerd. Vandaag is het niet alleen
de laatste dag van de Fallas, maar ook nog eens vaderdag of om in stijl te
blijven: dia del Padre. In Spanje wordt dat (net als in veel andere landen)
gevierd op de naamdag van de heilige Jozef (José in het plaatselijke taaltje).
Alle Spanjaarden moesten eten en ook allemaal op dezelfde tijd (zo rond twee
uur). Na flink wat zoekwerk vonden we een goed uitziend tentje aan de Playa del
Norte (een erg mooi breed strand van ruim 5 kilometer lengte). De cerveza doble
en de Pepsi Zero kwamen snel, maar de calemares moest schijnbaar nog gevangen
worden. Spanjaarden om ons heen vonden het echt te bar en vertrokken zonder hun bestelling af te wachten. De arme señorita - die het halve terras moest bedienen - kreeg de wind van
voren van de baas die de kassa bemande, terwijl het volgens mij toch echt het
keukenpersoneel is dat een hap warm moet maken. De inktvis was dus erg aan de
late kant samen met de kabeljauwkroketten van W. Ze waren wel warm en nog
lekker ook.
V: 86.847; A: 86.947
Genoeg Valencia en Bétera voor dit voorjaar. Afscheid
genomen van Rosia en 3 x € 15,00 betaald. De zaken gaan goed op het camperpark,
het was zo vol dat de toiletten het niet meer aankonden. W en ik hebben
afgesproken om de stad een keertje te bezoeken wanneer er géén feest is
(schijnt moeilijk te zijn!). We hebben de "grote fik" maar niet afgewacht. De foto hiernaast is dus niet van onszelf. Op naar Daimús, een klein plaatsje met zo’n 3.000
inwoners net ten zuiden van Gandia. 
Puzzel werd geparkeerd op Area Camper Dunes, een redelijke
camperplek (code campercontact 26782). Goed te doen in deze tijd van het jaar:
in de zomer teveel zon. Aan het eind van de dag helemaal vol. Als je niet lang
blijft zijn de kosten 8 € per nacht (exclusief stroom), overwinteren kost een
stuk minder. Alleen moet ik er niet aan denken om in de winter lang in Daimús
te zijn: je fietst een keer links en je fietst een keer rechtsaf en dan heb je
het wel gezien.
Het was moeilijk om een strandtentje te vinden voor een
klein maagvullend hapje: bijna alles gereserveerd. Vandaag is het niet alleen
de laatste dag van de Fallas, maar ook nog eens vaderdag of om in stijl te
blijven: dia del Padre. In Spanje wordt dat (net als in veel andere landen)
gevierd op de naamdag van de heilige Jozef (José in het plaatselijke taaltje).
Alle Spanjaarden moesten eten en ook allemaal op dezelfde tijd (zo rond twee
uur). Na flink wat zoekwerk vonden we een goed uitziend tentje aan de Playa del
Norte (een erg mooi breed strand van ruim 5 kilometer lengte). De cerveza doble
en de Pepsi Zero kwamen snel, maar de calemares moest schijnbaar nog gevangen
worden. Spanjaarden om ons heen vonden het echt te bar en vertrokken zonder hun bestelling af te wachten. De arme señorita - die het halve terras moest bedienen - kreeg de wind van
voren van de baas die de kassa bemande, terwijl het volgens mij toch echt het
keukenpersoneel is dat een hap warm moet maken. De inktvis was dus erg aan de
late kant samen met de kabeljauwkroketten van W. Ze waren wel warm en nog
lekker ook. 
