zaterdag
Voor we onze tocht naar Spanje konden beginnen moesten we
voor het buitenrooster van de koelkast even naar een camperboer(tje) in
Vendargues, uiteraard niet op de geplande reisroute, oftewel helemaal aan de
verkeerde kant van Montpellier. Half uurtje heen – hebben we wel, maar alleen
in het wit – nee, we monteren niet in het weekend – doe die witte dan maar en
een beetje kit, dan probeer ik zelf wel voor monteur te spelen – half uurtje
terug. € 53,60 armer: dan maar géén tolwegen vandaag.
De natuur is hier minstens een maandje voor op Nederland.
Tijdens onze plundrastop bij de plaatselijke middenstand (met het Lidl-logo op
de gevel) stond ons puzzeltje geparkeerd onder de bloeiende bomen. Het
(verlate) ontbijt smaakte er des te beter op.
Even na drieën op camping Les Medes in l’Estartit
aangekomen, een ACSI-camping (nummer 46970 volgens onze camperbijbel). € 19,00
per nacht volgens het boekje; we zullen later wel zien wat ze nog meer op de
rekening gaan prutsen.
V: 85.939; A: 86.255buitentemperatuur tijdens het rijden: tussen 10 en 23 graden.
Na het ankerbiertje de stappenteller maar eens serieus aan
het werk gezet en op naar de zee (de camping ligt op zo’n kilometertje van het
water), een boulevardpromenade naar l'Estartit en via een omtrekkende beweging terug naar de
camping. Vandaag begon het tellertje inderdaad te juichen toen de 10.000 passen
werden bereikt.
Camping Les Medes is het beginpunt van de NKC-reis “Spanje
stad en natuur”. We hebben het routeboek en we zullen delen van de reis volgen.
Wanneer je aan de groepsreis deelneemt ben je 50 dagen onder de pannen, de
heen- en terugreis niet meegerekend. Wij drukke gepensioneerden hebben daar
(nog) geen tijd voor en daarbij komt dat we een groot gedeelte van de
highlights van deze tocht al eerder hebben bezocht en niet alle zijn een tweede
bezoekje waard. De camping is voorzien van alle faciliteiten. W liet zich
door de badmutsverplichting echter weerhouden om gebruik te maken van het
binnenzwembad. Toen ik vertelde dat het mijn grootste wens was een foto van
haar te maken slechts-gekleed-in-roze-badmuts-en-horloge was het gedaan met de
liefde.
Overigens is de camping vernoemd naar de eilandengroep Islas
Medas (Illes Medes in het Catalaans) die zo’n kilometer voor de kust van
l’Estartit ligt. De eilanden hebben in de loop der eeuwen verschillende functies
gehad: in een fort hebben de Ridders van het Heilig Graf een tijdje geridderd,
het heeft dienst gedaan als gevangenis en als militair garnizoen en het was de
uitvalsbasis van piraten. De laatste bewoner was een vuurtorenwachter, hij
heeft de archipel in 1934 verlaten en vanaf dat moment liggen te eilanden te
liggen. Van maart tot mei is het een broedkolonie van geelpootmeeuwen. Eind
vorige eeuw is het gebombardeerd tot zeereservaat en tegenwoordig schijn je er
goed te kunnen duiken en snorkelen (zelfs zonder roze badmuts!) Bovenstaande foto is
gemaakt door Vincent van Zeyst die in 2011 de Montpla (een bultje van zo’n 300
meter) beklommen heeft om dit plaatje te schieten. De foto hieronder is van W
die vanaf zeewaterniveau haar Iphone gebruikt heeft.
Boeven hebben ons schitterend zwarte minitafeltje ingepikt
en dat op zo´n camping. Tussen de ochtendkoffie en het ontbijt door eventjes
(eventjes?) voor monteur gespeeld, W heeft me niet horen vloeken en schelden en
ik hield ook geen schroefjes over. Ooit zal ik het leren! Beetje kit erbij en we hebben nu een
interraciaal zijkantje van de puzzel. 
Mooie fietstocht naar Torroella de Montgrí. Leuk tussen de
boomgaarden door, veelal over zandpaadjes. Bijna niemand heeft hier overigens
een helmpje op op de fiets. Torroella heeft een binnenstad zoals een oude
Spaanse binnenstad er hoort uit te zien met straatjes waar twee ezels elkaar
amper kunnen passeren, laat staan wanneer ze ook nog een kar trekken.
Overigens geen echte ezels gezien, ze durven natuurlijk niet (of is zondag hier ook rustdag?) Natuurlijk ontbreekt een kasteel ("impressive-but-empty" volgens Lonely Planet)
ook niet. Helaas staat het gevalletje op een behoorlijke bult en dan wordt het
voor ons meteen een stuk minder interessant, vooral wanneer je in LP verder
leest “there’s no road, and by foot it’s a 40-minute climb”. Via een ander goed
te fietsen karrespoor terug en l’Estartit even goed bekeken. Vlak aan zee waren
een aantal horecagelegenheden open, iets meer het dorp in troffen we vrijwel
alleen gesloten luiken aan. Het zal hier ongetwijfeld erg gezellig en druk zijn
in juli en augustus. De meeste indruk maakte vandaag het opschrift van een camperbusje. Een wandelingetje naar zee maakte de dag compleet. Het was weer mooi.
