brieven aan mijn zusje(s): naar de zon 5: montserrat

maandag 13 maart: @ Villanova i la Geltrú

We kunnen weer wat van onze bucketlist verwijderen: het klooster van Montserrat. Al een paar keer zijn we langs de Serra de Montserrat gereden, deze keer was het bingo. Eigenlijk hebben we het bezoek te danken aan een meningsverschil tussen Willy-Willy (die wilde "gezellig" door Barcelona heen rijden) en Tom-Tom (jazeker: 60 kilometer om maar 5 minuten sneller of zoiets en heel erg mooi en ontspannen rijden). Ik volgde slaafs ome Tom en dus ging de route via Vic, nadat we eerst de toeristengaten Tossa de Mar, LLoret de Mar, Malgrat de Mar en Blanes links hadden laten liggen. Als er niet iets heel speciaals is gebeurd, liggen ze daar nog steeds te liggen aan de Costa Brava. Je houdt ervan, of niet.

Montserrat
Waarom moeten al die kloosters toch boven op een bult gebouwd worden? Arme monniken: eerst al die stenen naar boven sjouwen (en het zijn er nogal wat!) en als het bouwwerkje eenmaal verrezen is moet je regelmatig, dikwijls en vaak zorgen dat je eten boven komt, want iets verbouwen op de rotsen is er niet bij. Het “Monastir Santa Maria de Montserrat” ligt op zo'n 720 meter hoogte. Het schijnt dat Maria weer eens een keertje gezellig bezig geweest is, nu zo rond het jaar 880. In ieder geval hebben mensen (en pastoors, maar dat schijnen ook mensen te zijn) rond die tijd (en vooral op zaterdagen) vreemde dingen gezien. Om een lang verhaal kort te maken: er kwam een Mariakapel en zo’n 150 jaar later begonnen monniken serieus stenen te sjouwen. Het klooster ligt op de Serra de Montserrat, een roodkleurige bergkam, zwaar geërodeerd (mont serrat betekent gezaagde berg).

Je kunt op verschillende manieren “boven” komen. Wij namen de Cremallera (bergtrein of tandradbaan), om de eenvoudige reden dat we hier de eerste parkeerplaats tegenkwamen. Erg: tegenwoordig vragen ze niet meer naar onze leeftijd, maar krijgen we zonder meer seniorenkaartjes. Ik zie er misschien wel oud uit, maar die jonge bloem van mij meteen tot de oudjes rekenen: hoe durven ze! Een schitterende tocht naar boven (en later weer naar beneden, te steil om te lopen). Je kunt ook met je auto 10 km naar boven “haarspelden” en dan tot de ontdekking komen dat er geen parkeerplaats meer is. Tenslotte gaat er nog een kabelbaantje, zag er uit zoals je je kabelbaantjes bij een modelspoorbaan voorstelt: geel en gammel.

Helaas waren we net te laat boven om de zanglijsters te horen tjilpen: Montserrat heeft een muziekschool. De kloosterlingen hebben een groot aantal jongens in een koor ondergebracht. Elke middag om 13.00 uur laten deze zangertjes hun vorderingen horen. Of het ook allemaal Benedictijner monniken worden? Het publiek stroomde uit de basiliek, dus wij hadden alle ruimte voor onszelf. Ook de rij voor het bezoek aan La Moreneta (de bruine Madonna) was dusdanig kort dat W al na een paar minuten de bal van het beeld kon aanraken. En alles gratis! Alleen het opsteken van een kaarsje (echte, niet van die elektrische gevalletjes) kost een paar euro.

Op de terugweg nog even op de tolweg terecht gekomen (vinkje verkeerd in het vertel-me-waar-ik-heen-moet-apparaatje), maar voor € 2,15 kun je je geen buil vallen en het schiet lekker op. Het is camping Villanova Park geworden. Waarom? Stond in het NKC-routeboek en is een ACSI-camping. Morgen weer verder, Vilanova heeft niet zoveel te bieden en in het zwembad moet je weer een roze badmuts op.