De laatste lange rijdag, maar een leuke: de temperatuur liep
langzaam maar zeker op van 10 naar 23 graden (tijdens het rijden wel te
verstaan). Bij aankomst in Palavas les Flots (aan de Middellandse Zee) bleek de
teller op 21 te staan.
Wat een mooie camperplek in Chevroches, waar we de nacht
doorgebracht hebben aan het Canal du Nivernais. Het moet hier in de zomer
perfect zijn, als je tenminste één van de vier plekjes kunt bemachtigen:
stoeltjes buiten en kijken naar de bootjes die voorbijvaren of aanleggen.
Vroeger waren hier voorzieningen en moest je een paar flappen dokken,
tegenwoordig is het gratis maar is de hele verzorgingszooi afgesloten (ook voor
de pleziervaart). Vanmorgen was het nog een beetje te fris voor de
stoeltjesparade en lagen er alleen een paar dik ingepakte bootjes de winter
door te brengen.
Eerst richting Nevers. Daar pikten we de N7 op tot aan
Moulins. De N7 was de route 66 vóór de autosnelwegen werden aangelegd, het was
de weg om met de lelijke eend (Citroen 2CV) of de stofzuiger (Citroen DS) van
Parijs naar het zuiden te rijden. Frits Mahn (een door mij gewaardeerde
stukjesschrijver op het internet) heeft in 2014 geprobeerd de oorspronkelijke
N7 te volgen (http://www.mahn.tv/2014_reizen_RN7.htm)
en schrijft: “De N7 is meer dan een weg: hij is in de twintigste eeuw het
symbool geworden van een welverdiende zomervakantie, de ontsnappingsroute uit
het grijze noorden. Het is ook de weg van de eerste vakantiefiles, van het
massatoerisme in de kinderschoenen en de vele ongelukken, vaak met dodelijke
afloop”. Even later noteert hij: “[…] ik – als jeugdsentimentele toerist – rijd
hier dus eigenlijk zo’n jaartje of acht te laat […]”. En dat klopt: in 2006
vond er een omnummering van veel N-wegen plaats. Routes die geen betekenis meer
hadden voor het doorgaande verkeer, werden overgedragen aan de departementen,
andere stukken werden rond steden en dorpen omgeleid en werden (deels)
4-baansweg. De D-wegen laten “verval” zien: afgebladderde muurreclames en
verlaten pompstations. Met name veel garages en horecaondernemers zagen kun
inkomsten drastisch dalen na 2006. Zij sloten hun deuren of verhuisden naar de
nieuw aangelegde weg een paar kilometer verderop. Veel authentieke panden zijn
nu vervallen en verlaten (voor zover ze de slopershamer al hebben overleefd).
In Moulins buigt de N7 af naar Roane om via Lyon en Nice
uiteindelijk de Italiaanse grens te bereiken. Wij wisselden de N7 voor de N9
in. Hier hetzelfde verhaal: de oorspronkelijke N9 heet hier nu D2009 en loopt
via Gannat naar Clermont Ferrand om daar naadloos over te gaan in de A75 naar
het zuiden.
Clermont Ferrand staat vooral bekend om de bandenfabriek van
Michelin. Euromaster is er een dochtertje van; zo’n 15 jaar geleden mocht ik een
tijdje doorbrengen bij deze firma en ook een paar dagen in C-F. Euromaster was
bezig met de ontwikkeling van een webbased automatiseringssysteem. Toentertijd
is dat niets geworden en is de stekker uit het project gehaald. Ik weet niet of
er later opnieuw pogingen ondernomen zijn, inmiddels was ik al weer lang en
breed schoolmeester. Verder is de Puy du Dome onlosmakelijk verbonden met
Clermont-F. We waren er vorig jaar nog; (her)lees eventueel http://berrynales.blogspot.nl/2016/04/op-naar-de-zon-15-puy-de-dome.html.
Natuurlijk even stoppen bij de "omgevallen eiffeltoren" en een fotootje maken van het viaduct van Millau (nu € 12,00). Na de A75 was het nog een klein stukje naar Montpellier en
toen begon W te zingen: “We zijn er bijna”. Wie haar zangkunst kent, weet dat
het dan echt tijd wordt om uit te stappen.
Puzzel heeft problems:
In de eerste plaats hebben we twee dagen een storing gehad in het boilergebeuren. De bureaulamethode heeft voor de oplossing gezorgd: probleem even terzijde schuiven, vaak is na een tijdje een probleem geen probleem meer. Kortom: we hebben weer warm water zonder foutmeldingen.
Probleem twee is geen noemenswaardig probleem: een geel lampje op het dashboard brandt en bij het starten van de auto komt de mededeling “controleer kentekenplaatverlichting”. We rijden in het principe niet in het donker, dus laat-maar-waaien-laat-maar-gaan.
Probleem drie is wat ernstiger van aard: het buitenrooster van de koelkast heeft de benen genomen. Effe afplakken met duct tape en een dezer dagen een Pössldealer zoeken.
In de eerste plaats hebben we twee dagen een storing gehad in het boilergebeuren. De bureaulamethode heeft voor de oplossing gezorgd: probleem even terzijde schuiven, vaak is na een tijdje een probleem geen probleem meer. Kortom: we hebben weer warm water zonder foutmeldingen.
Probleem twee is geen noemenswaardig probleem: een geel lampje op het dashboard brandt en bij het starten van de auto komt de mededeling “controleer kentekenplaatverlichting”. We rijden in het principe niet in het donker, dus laat-maar-waaien-laat-maar-gaan.
Probleem drie is wat ernstiger van aard: het buitenrooster van de koelkast heeft de benen genomen. Effe afplakken met duct tape en een dezer dagen een Pössldealer zoeken.
Na twee dagen geen cent uitgegeven te hebben aan
camperplekken, nu maar een “diepte-investering”: € 16,66 per nacht in de
jachthaven van Palavas (code Campercontact 1581). Dat is inclusief sanitair en stroom. Je
kunt er goed staan.
Vrijdag was een dag om door een ringetje te halen: 23 graden
en strakblauw. W werd wakker met een palmbomenuitzicht, haar dag kon dus niet meer stuk. Fietsen in je T-shirtje op 10 maart: wat kan een mens nog meer
wensen? De omgeving is bekend, we waren hier al twee keer eerder. Alleen de
vuurtoren nog nooit beklommen. Vandaag dus maar de lift naar de 11e
verdieping genomen, genoten van het uitzicht en van de koffie. 40 Kilometer
gefietst, gewoon lekker. Wil je meer weten over Palavas-les-Flots (her)lees:http://berrynales.blogspot.nl/2016/03/op-naar-de-zon-1-sneeuw-en-zon.html
en/of
http://berrynales.blogspot.nl/2016/04/op-naar-de-zon-14-eindelijk-fietsen-in.html.
Het eerst kleurtje zit erop; nu nog een paar kilootjes eraf.
V: 85.373; A: 85.939
