Had hier al eerder vermeld dat ik “out of pills“ was (let wel op de dubbele L!). Dus mijn goede viend SjetGPT maar de volgende vraag gesteld: “Kan ik zonder veel gevolgen twee dagen zonder atorvastatine?“ Krijg als vriendelijk antwoord: “Ik ben geen arts, maar ik kan je wat algemene informatie geven. Atorvastatine is een cholesterolverlagend medicijn dat je meestal dagelijks gebruikt om je cholesterol op peil te houden en je risico op hart- en vaatziekten te verlagen. Eén of twee gemiste doses geeft meestal geen directe grote gevolgen. Cholesterol stijgt niet meteen en het risico verandert niet acuut“ en gaat vervolgens de diepte in met bronnen waarop hij (oh nee, afgesproken dat het een zij was) deze bevindingen baseert. Had zelf ook al zo’n donkerbruin vermoeden omdat ik ooit iets gelezen had op de bijsluiter over een “vergeten dosis“.
zondag 28 september: @ zoetermeer
Een van de consequenties van laat naar bed gaan is dat je relatief laat wakker wordt: in ons geval om kwart voor tien. Bij W galmde nog het “Dies irae, Tuba mirum“ door het hoofd, bij mij was het “I want to be free“ van Queen (ik had Hitster gespeeld met kleinzoon Q). Beetje verschil van muziek maar beiden werden we er wakker van. Kan natuurlijk ook geweest zijn dat dat door de zon kwam die (niet geremd door welke vorm van bewolking dan ook) op het dak van de bus stond te tetteren. Onze zonnepanelen houden van warmte. Had overigens weinig zin want we staan aan de stroompaal, dus de huishoudaccu’s waren al vol, nu die van de fietsen nog: ons nageslacht kwam ons 's middags ophalen voor een blokje om. Verstond eerst “rondje Delftlanden“, zal wel niet zo geweest zijn: Delftlanden is een vrij nieuwe wijk van Emmen en ligt dus niet bepaald in de buurt van Delft. Schone zoon zal het wel over het Hoogheemraadschap Delfland gehad hebben of over de gemeente Midden-Delfland. Later bleek dat het om een rondje Meijendel ging, had mijn extra oren niet in. Toch nog een beetje goed gehoord: er zit in ieder geval "del" in het woord. De Meijendel is een duin- en natuurgebied in Zuid-Holland tussen Scheveningen (Den Haag), Wassenaar en de Wassenaarse Slag van zo’n kleine 2.000 hectare groot. Het gebied is erg belangrijk voor de waterwinning. Daarnaast kan W haar lol op: er zijn ruim 250 vogelsoorten, daarnaast zeldzame planten (zoals orchideeën, duinviooltje), amfibieën, insecten en meer van dat gekriebelte, gebladerte en gefladderte. Het gebied maakt deel uit van Natuurpark Hollandse Duinen en Dunea (waterleidingmaatschappij) speelt een belangrijke rol.
Leuke fietstocht met aan het begin het oude “huis“ van Willem-Alexander en aanverwanten (Eikenhorst) en aan het eind de nieuwe woonst “Huis ten Bosch“. En daartussen heel veel leuke stulpjes omdat we een deel van de Landgoederenroute in Wassenaar fietsten. Mooi plaatje vormde de historische buitenplaats Oud Wassenaar. Kan ik een boek over schrijven en ga dat niet doen. Landhuis, kasteel? Je zegt het maar. Het huidige pand werd gebouwd tussen 1876 en 1879, was eerst woonhuis en is in de 20e eeuw voornamelijk gebruikt als hotel. Er kwamen indrukwekkende namen voorbij: Winston Churchill, veldmaarschalk Montgomery, de kroonprins van Japan, Akihito, president Tubman van Liberia, premier Nehroe van India, koning Boudewijn van Belgie en de filmster Clark Gable. In 1967 vond het huwelijksfeest van prinses Margriet en Pieter van Vollenhoven er plaats. Later zijn er zo’n zijn 60 appartementen in het park gebouwd. Kasteel Oud-Wassenaar zelf is op dit ogenblik een beetje vergane glorie. Stichting Monumentenbezit heeft tijdelijk het beheer over het pandje om dit unieke erfgoed te behoeden voor verder verval en het toekomstbestendig te maken. Even later fietsten we door de duurste straat van Wassenaar, de Konijnenlaan met een gemiddelde woningwaarde van zo’n €3,1 miljoen in recente jaren.
Net over de helft van onze tocht sloten we aan bij de grote menigte die het terras van Boerderij Meyendel bevolkte. Dit café/restaurant deed vandaag gouden zaken: waarschijnlijk de laatste mooie zondag van het jaar en het leek alsof heel westelijk Nederland die dag in deze omgeving wilde doorbrengen. We (preciezer: dochter en schoonzoon) moesten de koffie en het gebak wel zelf afhalen, dat heb je wel vaker met een zelfservicerestaurant.
De watertoren van Scheveningen kennen we inmiddels wel. Tegenwoordig een rijksmonument. De toren dateert uit 1874 en is gebouwd in opdracht van het Haagse Duinwaterleidingbedrijf. Tegenwoordig heet die club Dunea. Fotootje geleend van Komoot.
Iets verderop passeerden we het “Oranjehotel“, de gevangenis van Scheveningen. Het dankt deze (bij)naam aan het feit dat tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Wereldoorlog dit detentiecentrum gebruikt werd door de nazi’s. Verzetsmensen, maar ook mensen om politieke, religieuze of etnische redenen (Joden, Jehova’s getuigen, communisten), werden hier vastgehouden voor verhoor, berechting of verder transport. Ongeveer 25.000 mensen werden tussen 1940-1945 voor korte of langere tijd opgesloten in deze gevangenis. Sinds 6 september 2019 is een deel van het complex opengesteld als Nationaal Monument Oranjehotel (herinneringscentrum) Een bijzonder element is Cel 601, een dodencel (op de D-gang), waar terdoodveroordeelden hun laatste nacht doorbrachten voordat ze geëxecuteerd werden op de Waalsdorpervlakte. Ook weer een Komootfoto.
Willem-Alexander woont met zijn gezin sinds 2019 in Huis ten Bosch, dat daarvoor gedurende vijf jaar grondig gerenoveerd is. Zo kreeg het paleis een nieuw dak, werden de kozijnen vervangen, werd er wat aan technische installaties geknutseld, werd er behoorlijk wat houtrot aangepakt en moesten de maanmannetjes ook komen om asbest te verwijderen. Mocht ook wel want er was jarenlang niets gedaan aan dit optrekje waarvan de bouw begon in 1645 (Amalia van Solms, de weduwe van Frederik Hendrik, was de opdrachtgeefster). Behalve als woonpaleis voor de koninklijke familie heeft het een representatieve functie. Het wordt gebruik voor officiële ontvangsten, audiënties en ceremonies. Vond het wel iets weghebben van een concentratiekamp: draadomheining en het leek erop dat er ook nog een beetje stroom op gezet kon worden. Voor de verandering een W-foto.
In Leidsenveen ging de familie rechtdoor en wij linksaf na uitbundig afscheid genomen te hebben en een paar minuten later zaten we met een koud biertje bij de camper in de zon. Een mooie dag, zonovergoten en een temperatuur om je vingers bij af te likken (19 graden). Heel belangrijk bij het fietsen: vrijwel geen wind en als je die al voelde kwam die uit een zuidelijke hoek, kracht 1 of zo. Neem van mij aan dat het geen bejaardentempo was met een knul van 13 op een elektrische fiets voorop. ’s Avonds wel even in het kabouterkeukentje koken: de karbonades, sperziebonen en aardappelen met ui en spek begonnen zich te vervelen in de koelkast. En tijdens het koken viel de avond in, we hebben hem niet horen neerkomen. Wel mocht het licht aan.