nazomertocht 2024 – 1: één familiecampertje

 

Eén familiecampertje staat er op dit ogenblik op camping Hessenoord in Halle, het moeten er morgen drie worden. Zuster/schoonzus/zwager D&M hebben eindelijk een nieuw (nou ja nieuw?) Dickenmarianneke. En dat beestje moet natuurlijk getoond/gekeurd/bewonderd/becommentarieerd worden. Dus een plekje zoeken voor drie campertjes. Broer/zwager/schoonzus T&M hebben (nog) niet zo'n ding en zien het niet zitten om met hun bejaarde lijven in een klein tentje te kruipen, maar komen wel een vorkje meeprikken vrijdag. Hessenoord werd het dus. Kampeerterrein Hessenoord ligt midden in het groen in Halle, gemeente Bronckhorst. Als je dat niet weet te vinden: in de driehoek Zutphen-Doetinchem-Winterswijk. Het is een officieel erkend natuurkampeerterrein, dus een kampeerkaart nodig. Nu zijn we vroeger tussen de bloemetjes en de bijtjes opgevoed, dus de camperbezitters van de familie hebben zo'n kaart. Denk overigens wel dat de liefde voor de natuur bij mijn moeder vooral door de maag ging, maar misschien is dat een erg persoonlijke interpretatie en zien anderen dat niet. Ik herinner me in ieder geval de vraag “Kö'j dat etten?” bij alles wat bewoog. Ooit werd er door mij een wilde eend gesignaleerd in de tuin. Een dag later was hij (want bont gekleurd) er niet meer, wel kregen we een bijzondere soep voorgeschoteld. Over kampeerkaartjes gesproken: sommige familieleden hebben nog flink wat meer varianten maar daar zullen we het nu niet over hebben.

donderdag 22 augustus: @ halle

De start van onze nazomertocht stond al weken gepland: voor vandaag dus; het idee van de familiereünie is van latere datum, dus waarom niet een dagje eerder naar de camping toe en de familie jaloers maken met mooie foto's? De buurtschap waar we vertoeven heet de Meuhoek. Als je je een beetje gaat verdiepen in de materie kom je tot de ontdekking dat de Meuhoek een ontginning is in de Halsse Maeden van boeren uit Halle. De grond lag te laag of was te onvruchtbaar om te dienen als bouwland, maar was goed bruikbaar als weidegrond. De naam Halsse maeden geeft aan dat deze weilanden hoorden bij de Halse boerderijen. Meu is waarschijnlijk een verbastering van made, ik verzin het niet zelf. De toevoeging hoek duidt een bepaald gebied aan: zo bestaat er bijvoorbeeld in de directe omgeving ook een Heidenhoek en de Veldhoek. Het kenmerkende van de Meuhoek is de aanwezigheid van knotelzen. Knotwilgen schijnen algemeen te zijn maar knotelzen niet. Het gebied is van nature vrij vochtig en in dat milieu voelt de zwarte els zich goed thuis. In 2011 zijn door Stichting Achterhoek weer Mooi in het gebied circa 3000 knotelzen en elzenbomenrijen geteld. Veel elzen zijn meer dan 200 jaar oud. Dit omvangrijke knotelzenlandschap is uniek voor de Achterhoek. Vroeger werden deze bomen met regelmatig geknot. Omdat het gebruik van brandhout in de laatste 30 jaar steeds minder nodig is dreigde het beheer van deze elzen steeds meer in de knel te komen omdat ze niet meer geknot werden. Tel daarbij op dat de bomen van natte voeten houden en dat juist dit gebied te maken had met verdroging. In 2015 is er aan de noodrem getrokken en inmiddels is voor 30 jaar aanplant en onderhoud van ruim 1900 knotelzen verzekerd, de rest schijnt te volgen. Wil je meer weten: https://www.achterhoekweermooi.nl/knotelzen-in-de-meuhoek/. Volgens mij is de collage die in deze alinea staat ook van die site.

“Is er een inniger huwelijk dan dat tussen fiets en camper”, vroeg Léon Geuijen zich af in Kampeerauto 2024-6 (septembernummer). Hij mag zich dat afvragen want hij is hoofdredacteur van genoemd blad. W werd helemaal wild van deze editie. Een rondje Doetinchem stond dan wel niet in het tijdschrift, maar Komoot en ik maken zoiets in een paar minuten. Landschappelijk niet al te mooi vandaag, maar verrassende dingen gezien. Een deel van de route ging door het buitengebied van Doetinchem, plekken waar je normaal niet komt. Ook een fietspad langs het Braamtse Gat (officieel Stroombroek) was voor ons totaal onbekend. Net geen 46 kilometer, met aan het begin een stevige tegenwind. Voordeel is dan dat je op het eind naar de camper geblazen wordt en bijna niet hoeft te trappen. Wisselend bewolkt, later op de camping een paar spetters. Een mooie eerste dag, er volgen er nog zo'n 25 (Deo volente hoor je dan te zeggen). Tijdens het fietsen nog een nieuw tegeltje bedacht: “Toppunt van onschuld: denken dat fellatio een soort pasta is”. Een mens moet toch aan iets denken tijdens het fietsen?