nazomertocht 2024 – 5: het schiet niet echt op op deze manier

We zijn op het ogenblik aan het reizen zoals je met een camper hoort te reizen. De bedoeling was dat we elke dag ergens anders zouden staan, een beetje vroeg aankomen, wat ondernemen en dan na de nacht weer vertrekken, een stukje rijden of een activiteit doen en dan kijken waar je de volgende nacht weer gaat doorbrengen. En als het daar leuk is blijf je nog een nachtje. Geen vast plan, alleen een ruwe route waarvan we op voorhand niet weten of het haalbaar is. Tja, dat waren de plannen. Feit is dat we nu ergens halverwege Nederland zitten en al een dag of vijf onderweg zijn. Volgens W moet ik dat anders zien: we houden gewoon een aantal minivakanties achter elkaar. En zo hoor je met een camper te reizen: je gewoon niks van je plannen aantrekken en doen wat je elke dag het beste lijkt.

maandag 26 augustus: @ lennisheuvel bij boxtel

We blijven dus nog maar een dagje in Lennisheuvel. Een smoes hebben we niet nodig, maar als je er toch eentje wilt: we hebben Boxtel nog niet echt gezien. We weten inmiddels waar de AH staat en waar de Lidl zijn broodjes bakt, maar daar houdt het dan wel zo'n beetje mee op. Zo'n 34.000 inwoners telt de gemeente. De rivier de Dommel loopt er dwars door heen. En bij de Dommel hoort natuurlijk Dommelsch Bier. Yvonne Jaspers is in Boxtel geboren wist W te vertellen. Ik vind het interessanter dan Boxtel aan de A2 ligt, de autosnelweg van Amsterdam naar Maastricht. Maar ik loop op de feiten vooruit. Boxtel stond pas aan het eind van de dag op het programma. Ook de driehoek Schijndel/Sint-Oedenrode/Boxtel kenden we nog niet zo goed. Broer/zwager R en schoonzus S hebben dan wel jaren in Best gewoond maar op een of andere manier zijn we nooit veel verder gekomen dan een rondje om de kerk. W dan, ik mocht altijd op de barbecue passen die weer eens een mooi stuk pork-om-te-pullen bevatte. En als dan ook nog een “dinorotonde” in de route wordt opgenomen is het feest helemaal compleet.

Vanmorgen laat wakker, kwart voor negen of zo. Het Murmeltierchen bleef nog een uur langer in haar nest. Kon de tijd goed benutten door wat vrijwilligerswerk-op-afstand te doen en de grote maandagochtendspellingtest. Twee joekels van fouten: geldlaatje is niet met een d en de juiste schrijfwijze is reuzenpanda. Mijn keuze “reuzepanda” zou goed zijn als het een panda is die je reuze vindt. Daarentegen wist is wel dat bij de openbare verkoping een set antieke nagelvijlen werden geveild. Er is nog hoop! Koffie, ontbijt, afwas, fietsen. Het was al met al al weer half twaalf.

Speciaal voor vaste fotokijkster buurvrouw C te L: vandaag weer twee kapelletjes. De eerste is gewijd aan Maria en staat net buiten Liempde. Kapelletje is nog niet zo heel erg oud, dateert van 1989. De mensen die het sinds de inzegening onderhouden hebben zijn inmiddels overleden of op een leeftijd dat ze de verantwoordelijkheid graag overdragen. De lokale afdeling van De Zonnebloem beheert sinds vorig jaar officieel de Mariakapel Ave Maria. Door de locatie (onder meer aan een fietsroute) wordt de kapel en het veldje eromheen door veel passanten als rustpunt gebruikt. Vaak steken zij daar ook een kaarsje aan. Dat gaat soms vergezeld van wensen aan een overleden dierbare, iemands gezondheid of het slagen voor een examen. Sinds de oprichting zijn er zo’n 150.000 kaarsjes ontstoken. De opbrengst ging jaarlijks naar verenigingen die zich inzetten voor het welzijn van Liempdenaren, de Zonnebloem zet dat voort. Opvallend is dat men met de tijd meegaat: de kaarsjes kunnen contant worden betaald, maar er kan ook een QR-code gescand worden.

Het tweede kapelletje dat we gezien hebben vandaag staat bij een zorgboerderij ' t Binnenveld aan we weg naar Boxtel net buiten Schijndel. De kapel is gewijd aan Sint Isidorus. Uit het rijtje Isidorussen is gekozen voor die van Madrid, de patroonheilige van de boeren en het platteland. Hij was van eenvoudige komaf en deelde al wat hij bezat met anderen. Hij nam de tijd om te bidden en na te denken over het leven. Dit jaar is het 10-jarig bestaan gevierd. Bij de zorgboerderij stonden ook een aantal borden. Denk er over na, zal ze in het volgende blog bespreken.

Aan het begin van onze tocht kwamen we een groot veld met olifantengras tegen. Stond een interessant spandoek bij met de tekst “hier groeien huizen”. W dacht eerst even aan plaggenhutten waar de bewoners nog met berenvellen rondlopen, maar het gaat om de serieuze verbouw van gewassen die verwerkt worden in tussenwoningen en tiny houses. 90 procent van die woningen kan bestaan uit hernieuwbare, biologische materialen en woningen met deze grondstoffen presteren bovendien veel energiezuiniger dan vergelijkbare nieuwbouwwoningen. Behalve olifantengras worden ook andere vezelgewassen gebruikt zoals sorghum en hennep. En natuurlijk zonder het gebruik van kunstmest en bestrijdingsmiddelen.

Na Best fietsten we door De Scheeken, een natuurgebied waar ooit uitgestrekte elzenbroekbossen voorkwamen. Door overbeweiding met schapen ontstonden er op sommige plekken ook heidevelden. Het was grond voor gemeenschappelijk gebruik. In de Achterhoek noemen we dat een marke, hier wordt gesproken over een gemeijnt. En als plaatsen dan ruzie krijgen over de vraag welke grond bij welke gemeenschap hoort kun je het best grenspalen plaatsen. We kwamen zo'n historisch exemplaar tegen: de grenspaal van de drie dorpen Rooi, Liempde en Oirschot, nu alleen in een modern jasje gestoken: drie stenen en een paaltje. Vroeger was het gebruikelijk om op plaatsen waar grenzen samenkwamen stenen te plaatsen. Tegenwoordig geen markegronden meer, de grenspaal staat op het gebied van een boomkwekerij en kilometers in de omtrek zie je opkweekbomen.

En uiteindelijk kwamen we dan in Boxtel aan: schroefje van een bril laten aandraaien en een ijsje eten. Vond er niet zoveel aan aan dat Boxtel, weinig oudheid te bekennen. Beetje googelen leert dat er al mensen woonden twee eeuwen voor onze jaartelling en dat Boxtel zelf waarschijnlijk ontstond bij een doorwaadbare plaats in de Dommel. Deze plek vormde een schakel in een doorgaande route noord-zuid en vice versa. De route was waarschijnlijk reeds in gebruik nog voor het gebied werd bewoond. De belangrijkste weg in Boxtel is de Rechterstraat (die van die doorgaande route dus). Niet omdat W bij het Kruidvat aldaar de voorraad insectendodende en –werende middelen aangevuld heeft, maar omdat hier de oude brug over de Dommel ligt, de Zwaanse Brug.

Eenmaal thuis moest W nog even haar wandelrondje doen en kwam de grootste rups van Nederland tegen. Ook wilde ze ons tuinmeubilair vervangen. Helaas past niet in ons busje. Bij de stoelen hoort een gedicht.

Een mooie dag. Op de kop af 60 kilometer gefietst. Wisselend bewolkt, later op de dag volop zon. Graad of 23 later op de middag. Schitterende route, we zijn blij dat we nog een dagje gebleven zijn. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan naar Zeeuws-Vlaanderen.