een tussendoortje – 5d: (veel) vlees roosteren

Abbenes dus, daar zitten we, ergens in de Haarlemmermeer. De gunstige ligging ten opzichte van Schiphol en de Randstad heeft een dubbele uitwerking op de Haarlemmermeer. Stedelingen op zoek naar rust en ruimte weten vanaf de jaren zeventig het gebied te vinden, maar ook internationale bedrijven vestigen zich er graag. Dat er af en toe een vliegtuig overkomt met de nodige herrie moet je dan maar voor lief nemen. De naam van het polderdorp Abbenes stamt van een gelijknamige eiland in het Haarlemmermeer. Nou ja: het was een tijdje een eiland en is in de loop der tijden zoals veel andere eilanden in het meer verdwenen. De naam van dit eiland komt van "het nes van de abt", wat zoiets betekent als de landtong van de abdij. Een van de hoogtepunten van Abbenes is de protestantse kerk.

Of ik al die vliegtuigen niet storend vind, vroeg één van mijn vaste lezeressen. Absoluut niet. Misschien komt dat ook wel omdat ik er een spelletje van maak. Met Flightradar 24 zie je precies waar ze naar toe gaan, welke maatschappij, welk soort toestel en meer van dat soort dingen. Heel leuk om te zien en het grootste voordeel: je vindt het meteen een stuk minder storend.

Nog één opmerking die behandeld moet worden tot ik over kan gaan tot de orde van de dag: het gebruik van stoommachines voor de bemaling van het Haarlemmermeer in plaats van windmolens. Het interessante aan dit feit is dat het bij de keuze voor stoombemaling niet technische, maar financiële argumenten de doorslag gaven. Stoomkracht was goedkoper dan windkracht. Toen de ringdijk eenmaal was aangelegd en gesloten begon proefstoomgemaal Leeghwater in 1845 met het uitmalen van water. Op basis van de proeven met dit gemaal werd een aantal wijzigingen doorgevoerd in het ontwerp van de aanvankelijk identieke gemalen Lynden en Cruquius. In 1848 begon de Leeghwater op volle kracht met droogmaken, gevolgd door de Lynden en de Cruquius in 1849. Drie jaar en drie maanden hadden deze drie gemalen nodig om 800 miljoen kubieke meter uit het Haarlemmermeer te pompen. En tegenwoordig is er van de originele gemalen niet veel meer over. Neem bijvoorbeeld De Cruquius, deze werd in 1932 gesloten. Een jaar later werden de ketels gesloopt. De rest van het gemaal werd van de ondergang gered door het Koninklijk Instituut van Ingenieurs (KIVI) en men maakte er een museum van. In 2009 werd het gemaal overgenomen door de Vereniging Hendrick de Keyser met dank aan de BankGiroloterij en vond er een grondige restauratie plaats. Diverse bijdrages en subsidies maken het mogelijk om het museum en de collectie in stand te houden.

maandag 12 augustus: @ abbenes

Het motto van vandaag was “Als je altijd wind tegen hebt, dan ga je waarschijnlijk de verkeerde kant op”. Na een blik op de weerkaart geworpen te hebben de route toch maar omgedraaid: wind tegen aan zee is niet alles. Ja, naar zee: beetje verkoeling zoeken met 30 graden. Eerst naar Abbenes. Je kunt er toch niet geweest zijn zonder het te zien? (Johan Cruijff). Valt trouwens weinig aan te zien: een dorp dat zo'n 1.200 inwoners telt en dat geen supermarkt heeft (volgens mij), ergens tussen Nieuw-Vennep en Buitenkaag. Het enige interessante dat ik kon achterhalen is dat J.P. Heije hier in 1876 hier begraven is. De naam Heije zegt je waarschijnlijk niets maar als ik zeg “Zie de maan schijnt door de bomen” en “Daar zaten zeven kikkertjes” dan gaat je hart toch een tikje sneller kloppen? Van onze Jan Pieter, inderdaad. En hij was voor de verandering niet eens schoolmeester maar gewoon arts. Heije bracht zijn laatste levensjaren in Abbenes door en was er de plaatselijke weldoener.

Daarna door het gebied waar onze vrienden van lager allooi wonen: Bloemendaal, Vogelenzang, Aerdenhout om vervolgens in de poppenkast van Zandvoort terecht te komen. Volgens mij zullen veel chauffeurs vandaag de zee niet zien omdat ze geen parkeerplaats kunnen vinden. Lekker in de file met 30 graden buitentemperatuur. Gezellig een dagje naar zee. W begon spontaan stukken tekst uit “Deutscher mit Paschen in Holland” op te dreunen, https://www.youtube.com/watch?v=4FTaNwBnUH4.

Mooi fietspad door de duinen langs de kust. Nog even een verfrissende duik in de Noordzee gedaan (W dan, ik vond de duinovergang al enerverend genoeg). W heeft een foto geschoten van het drukke strand. Een aardige Duitser wilde wel poseren. Wat een verschil met een paar kilometer terug in Zandvoort.

Wat later kwamen we de grens over van Noord- en Zuid-Holland. De duinen en het pad werden er niet anders op. We kwamen in Hollands Duin terecht dat zich uitstrekt van Wassenaar tot de top van Zuid-Holland. Een duinenrij die door de natuur en de mens samen is gemaakt. Wind en water vormden strand en duinen, de mensen legden aardappelvelden aan, wonnen water uit de duingrond en plantten bossen. Het fijne was dat we na de zinderende zon in de beschutte bossen terecht kwamen.

Geen horeca vandaag: aan het strand te druk en later òf gesloten òf geen schaduw. Onze bus op de camperplaats stond wel in de schaduw en daar serveerde W eerst een ijskoud biertje en daarna kwam ik met kippensoep op de proppen om het zoutgehalte weer aan te vullen. Hadden we verdiend na 55,2 kilometer. Een mooie dag, met 32 graden aan zee misschien net iets te warm in de palle zon, maar in de schaduw bij ons busje best goed vol te houden. Vanavond maar een koude, edoch voedzame salade serveren en op naar morgen! Want morgen is er weer een dag. Kleinzoon Q wordt aan het eind van de dag “overgedragen” en die mag dan mee naar de Achterhoek.