Ja,
ken mijn klassiekers wel en weet dat de titel eigenlijk “Eenzaam
maar niet alleen” moet zijn, tenminste als je daarmee de memoires
van prinses Wilhelmina, die vijftig jaar lang koningin van Nederland
was, bedoelt. In haar boek (verschenen in 1959) blikt ze terug op
haar leven: op haar jeugd in de negentiende eeuw, haar regeringstijd
gedurende de moeilijke jaren van neutraliteit tijdens de oorlog van
1914-1918 en de bezetting door nazi-Duitsland,
waarin ze uitgroeide tot symbool van de Nederlandse eenheid en
onafhankelijkheid. Wilhelmina was de eerste Oranjevorst die memoires
schreef. Even voor de volledigheid: begin er niet aan, tenzij je er
van houdt om in delen van vrijwel elk hoofdstuk iedere zin minstens
twee keer het woord “God” tegen te komen. Wat vind je
bijvoorbeeld van de volgende tekst?
“Ik
keerde mij ijzende van hen af, die de wetenschap als het hoogste
huldigden en nam mij voor mijn geliefd, mijn heiligst geloof, het
gezag over mijn levensscheepje toe te vertrouwen, de voorrang te
geven aan ziel en hart en de tweede plaats, die van hun gewillige
dienaar, toe te kennen aan mijn verstand. De vrede met God, die alle
verstand te boven gaat, maar ook alle verstand verlicht, in mijn hart
toe te laten.”
Onze
Mien schreef memoires letterlijk vol geloofsovertuiging. Wil je het
toch proberen? Als je een beetje diagonaal leest en kunt genieten
van taalconstructies als “Hierna
vertrokken wij naar Het Loo om te genieten van het herfsttij, dat
daar zo prachtig kan zijn met zijn opwekkende lucht en schitterende
kleuren”,
dan moet je er gewoon een paar uur voor uittrekken.
De tekst is gratis en voor niks te lezen op
https://www.dbnl.org/tekst/wilh001eenz01_01/.
Was
Willemien eenzaam maar niet alleen, de schrijver van dit stuk was
weer een paar dagen alleen, maar beslist niet eenzaam. Gewoon enkele
etmalen in mijn eentje nadenken over de zin van het leven en een
aantal BHBHH evalueren. Ook even nadenken over de wijze woorden van
kleinzoon Q (net 12 geworden): “Je
hebt gezegd dat je camper naar een autoschadebedrijf
is geweest. Vind dat een domme benaming, want kunnen ze dat niet
beter een autorepareerbedrijf of autoschadeherstelbedrijf noemen”.
Kijk, hou wel van dat soort wijze woorden. Zou een kleinkind van zijn
opa kunnen zijn. Op de tweede foto hieronder staat hij raddraaier te zijn.
zaterdag
17 tot maandag 19 augustus: @ bentelo
“Een
huwelijk is als een houtvuur: als twee houtblokken te stijf op elkaar
liggen gaat het vuur uit, maar als ze losjes op elkaar liggen branden
ze als een tierelier omdat er zuurstof bij kan.”
Weet niet waar ik deze tekst gelezen heb, maar er zit een grote kern
van waarheid in. Met de liefdevolle opmerking “er zijn
meer huwelijken kapotgegaan door zweetvoeten dan door overspel”
nam W afscheid van me, maar vond dat ik in haar woorden geen
vrijbrief mocht zien. Met die kennis gewapend nam ik ook afscheid van
haar en wendde de steven naar net-buiten-de-Graafschap, waarvan je
het deel van het Gelders volkslied (het derde couplet) nog tegoed
hebt:
Waar
kasteelen statig prijzen, Rond door park en bosch omringd,
Waar
het voog’lenkoor zijn lied’ren, In het dichte loover zingt;
Waar
het lief’lijk schoon van ’t landschap, ’t Oog des schilders
steeds bekoort,
Daar is onze “olde Graafschap”, Kost’lijk
deel van Gelre’s oord.
Daar is onze “olde Graafschap”,
Kost’lijk deel van Gelre’s oord.
Bij
het wegrijden van huis kon ik nog net zien dat de postbezorger de
laatste versie van het Michelinkaartenboek (met ringband) van la
douce France door de brievenbus liet glijden. Drie keer raden waar we
volgende week naar toe willen. Nu werden het twee rustige dagen en
nachten Bentelo, op de Bentelose Esch. Nee, geen opsomming van dingen
die ik (niet) gedaan heb deze dagen. Ook geen verhaal over last van
zeemist
of zeevlam (plotseling van zee opkomende mist), heb ik namelijk niet
gehad. Zelfs de vliegen hielden zich rustig. Volsta met de melding
van drie feiten: heb “Eenzaam
maar niet alleen” uitgelezen, heb twee dagen geleefd op een
ontzettend lekkere pastasalade (zelf ontworpen) en ben tot de
ontdekking gekomen dat mijn nieuwe (sport)broek verschrikkelijk lange
binnenpijpen heeft (zit zo'n binnenbroekje in). Wat je met dat
laatste nieuwsfeit moet weet ik niet, maar zoals gewoonlijk ben ik
het weer kwijt. Heerlijk om al je problemen van je af te kunnen
schrijven.
Kortom: gewoon twee rustige dagen, acceptabele
temperaturen en goede gesprekken met mezelf. Voor herhaling vatbaar.
Of zoals een helaas veel te vroeg overleden zeilmaat eens zei: “Na
een paar van dat soort dagen kun je de echtelijke staat weer aan”.
En toen ik op maandagmorgen weer redelijk door de spellingproblemen
was gekomen en geen fouten had gemaakt bij fantastische woorden als
immigratie
en consciëntieus,
het juiste aantal n'en. s'en en t'en nog kende van
comité en commissie en ook de woorden haviken en dromedarissen foutloos kon schrijven, kon
ik weer proberen in het gevlij te komen bij mijn wederhelft (ook het woord gevlij stond in de proeve van bekwaamheid van maandagmorgen). Nu eerst iets met een reparatie van een gehoorapparaat, controlebezoekje ogenboer (waarschijnlijk blijven druppelen), iets met 60 kinderen van asielzoekers op het museum een dagje bezighouden, een tienjarige kleinzoon feteren en een stichtingsvergadering en daarna (vanaf donderdag) een kort nazomerreisje.
.jpeg)
