met drie werkende ogen naar het zuiden – 11: en weer terug (1)

Vaste lezeres E te Z zit met twee vragen: allereerst waarom we bijna een week eerder dan verwacht terugkomen; tweede vraag betreft Vincent van Gogh. Vraag 1 is simpel te beantwoorden: vanwege het weer (zie afbeelding van Meteo France hieronder, geeft de situatie van morgen weer). Vraag 2 is eveneens niet moeilijk te beantwoorden: Vincent mag dan wel ruim een jaar in Arles gewoond hebben en daar veel hebben geschilderd, we zijn niet naar hem op zoek geweest. Daarbij komt dat veel gebouwen waar hij gewoond, gewerkt en geschilderd heeft niet meer bestaan. Er schijnt wel een speciale Vincentwandeling te zijn door Arles. Gaan we een volgende keer doen en misschien vangen we dan een glimp op van hotel-restaurant Carrel, Café de la Gare en het Gele Huls. Al is het maar een verwijsbordje.

zaterdag 23 maart: @ goncourt

De ABN schreef € 56,16 af voor drie dagen verblijf op Camping Tartarin. Da's € 17,00 per nacht, plus een paar cent toeristenbelasting: € 2,56/6 = iets van 43 cent per nacht; ergens een afrondingsfout of zo? Oost-Gelre rekent iets van het drievoudige. Toiletten en douches waren schoon, water was redelijk warm al hoefde je niet bang te zijn om blandblaren aan een wasbeurt over te houden. Gisteravond was het de bedoeling om als afsluiter een vorkje te prikken in het restaurant op de camping. Om nu een diepvriespizza in een karaokesetting te smikkelen bekoorde ons niet zo. Ons gehoor kent grenzen, onze smaak ook – maar wat minder al is honkerdebonkmuziek niet ons kopje thee. De aardige juffrouw van het restaurant werd even wat minder aardig en riep haar min-of-meer-Engels-sprekende-collega erbij. Die had wat vaker met bejaarde bijltjes gehakt en begreep dat we een deurtje verder gingen. Het werd vervolgens een typisch Frans tentje met een zeer beperkte menukeuze op een krijtbord gekalkt. Het driegangenmenu was goed binnen te houden, alleen was ik vergeten dat canard (eend) in Frankrijk altijd vet hoort te zijn. W had te maken met een stukkie koe dat erg lekker was maar nogal wat pezen had. Voor de rest hebben we niks te mekkeren (de Camentbert van W – voorgerecht – was niet van de geit).

Vanmorgen voor negenen stonden we bij de Auchan al de dieseltank af te toppen: € 1,759/l is ruim drie dubbeltjes goedkoper dan de gemiddelde literprijs bij tankstations aan de peage. Ergens tot aan Avignon binnendoor en tot de ontdekking komen dat je maar een paar soorten fruit hebt (als je kijkt naar de kleur van de bomen en de struiken): rose, donkerrood, wit en groen. Schreef ik een paar dagen geleden niet “Je ziet het pas als je het doorhebt” (of zoiets)?

We begonnen met 15 graden in Tarascon en tot Lyon kwam daar weinig verandering: af en toe een puntje meer, soms eentje minder. Maar vanaf dat moment werd het anders. De luchten werden Oudhollands grijs, de temperatuur kelderde naar 7 graden en toen de zon een vloeibare vorm had aangenomen kwam er een fijne wind opzetten. We voelden ons als de martini van James Bond: shaken, not stirred. Alle ingrediënten aanwezig om zeeziek te worden: pal aan de wind op deinend water. Zoiets, maar dan op de weg met wind van achteren. Vannacht staan we lekker goedkoop: Aire Municipale, Bourmont-entre-Meuse-et-Mouzon, Haute-Marne, Grand Est, Frankrijk. Volgens Google Maps is het gewoon Goncourt, ergens aan de D74. Vrijwillige bijdrage (je wordt getipt om € 3,00 te geven). Voor ons een prima plek om de nacht door te brengen: koelkast op gas en niet te onbenullig met stroomslurpers.

V: 205.249, A: 205.824 ; rijtemperatuur: 16 dalend naar 7 graden. Een mooie rijdag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We proberen Nederland te halen.