met drie werkende ogen naar het zuiden – 13: geroken aan de lente

Kort maar hevig, dat was ons voorjaarsreisje. Beperkt in de tijd in verband met een afspraak met een ogendokter in Deventer. Nog wat korter geworden dan de bedoeling was vanwege het weer. Hadden we meer tijd gehad dan waren we de bulten overgekropen en in Spanje het mooie weer opgezocht. Zat er deze keer helaas niet in. Toch nog een aantal heel mooie dagen gehad. Hadden we in Maastricht nog de winterjas en handschoenen aan op de fiets, uiteindelijk in Tarascon met blote armen, nog net geen korte broek. W deed het al met sandalen, ik hield mijn zapatos, zeg maar schoenen aan. We hebben in Zuid-Frankrijk aan de lente geroken en aan het voorjaar geproefd. Om je een beetje een idee te geven van de verschillende weertypes in anderhalve week druk ik hier drie keer W af.

Maastricht was ons eerste doel, we hebben er twee nachten doorgebracht op de camperplaats. Beetje een modderboel, maar het was nog te doen: we konden een relatief schoon plekje vinden. Veel gefietst door België en dat leverde mooie plaatjes op van busjes en kruizen langs fietspaden.

Daarna hebben we drie nachten gestaan bij een kasteeltje van een Nederlands echtpaar met vier dochters (drie met rood haar en één zwartgelokt). De ruïne die ze een paar jaar geleden gekocht hebben begint nu een beetje kleur en fleur te krijgen, maar er valt voor hen nog veel te doen.

Le Puy-en-Velay stond al jaren op mijn verlanglijstje want de stad is één van de belangrijkste startplaatsen van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella in Spanje. De Sint Jacobschelp, het symbool van pelgrims, zie je dan ook overal terug. Iedere dag, na de ochtendmis, vertrekken er tientallen wandelaars. Blikvanger is het indrukwekkende standbeeld van Maria met kind dat met 23 meter hoog boven het stadje uitsteekt. Pronkstuk van de stad is de kathedraal Notre-Dame. Dit middeleeuwse monument heeft zelfs een plekje op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Voor we door de smalle straatjes van de schilderachtige oude binnenstad konden slenteren moesten we behoorlijk klimmen: onze bus stond in de lage stad, de monumenten daarentegen in de hoge.

Tarascon en Beaucaire, twee plaatsen met middeleeuwse kernen door een brug over de Rhône van elkaar gescheiden. Laat nu in het Kröller-Müllermuseum een werk hangen van Paul Signac met als titel “Le pont Beaucaire à Tarascon”. Volgens mij is dat dezelfde brug die door de geallieerden naar de filistijnen werd geholpen door een kudde bommenwerpers. Kan ook wat bruggen door elkaar halen want tegenwoordig ligt er drie bruggen: een spoorbrug en twee voor het overige verkeer: wegnummers D90 en D999.

Vanuit Tarascon hebben we een paar mooie fietstochten gemaakt. Één ervan ging via de voie verte naar de Pont du Gard, waar we de restanten van een oud Romeins aquaduct hebben bekeken.

Een tweede fietstocht bracht ons in Arles, een stadje dat we ooit nog een keer beter moeten bekijken: er valt zoveel te zien. Er schijnt in het seizoen een toeristentreintje te rijden!

Toen besloten om in een paar stevige ritten terug te gaan naar Nederland. Hebben we goed aan gedaan wanneer we kijken naar het actuele weer in Zuid-Frankrijk. Bijgaand kaartje geeft de situatie van maandag 25 maart 19:00 uur weer. 

Verschillende soorten overnachtingsplekken gehad. Omdat campings in deze tijd van het jaar nog vaak gesloten zijn (vele gaan pas met Pasen of nog later open) relatief veel camperplaatsen bezocht. Trekt altijd een speciaal soort volk, vooral in deze tijd van het jaar: vele schijnen terug te keren van hun winterverblijven. Regelmatig kom je van die grote bakken tegen waar in het achteronder een klein autootje is verstopt. Als de camperbewoners vertrekken vindt er eerst een soort omgekeerde bevalling plaats: het autootje moet naar binnen gewerkt worden. Grote klep open, Smart naar binnen en de klep weer dicht. De iets kleinere jongens (maar nog groot genoeg!) hebben hun extra vier wielen op een aanhanger staan. Misschien best praktisch zo'n auto erbij, maar wij nemen met veel genoegen genoegen met de fiets. Tel je die wielen op, kom je ook aan vier! Bijgaande foto is van CampingTrend. 

De kop van het camperseizoen is er af. Ik wens iedereen een fijne lente, een goede zomer en daarna een prettige herfst. Of je nou in Nederland blijft omdat je moet werken, omdat je een kleinkind krijgt, omdat Nederland ook prachtig is, omdat je geen zin hebt in lange stukken rijden of omdat reizen er dit jaar helemaal niet inzit om wat voor reden dan ook: geniet ervan. Dat hebben wij nu anderhalve week gedaan en zullen het ongetwijfeld tussen oogartscontroles en operatie(s) weer doen. Waarschijnlijk worden het voorlopig korte reisjes. Wat ik zeker van plan ben is jullie zeer regelmatig lastig vallen met mijn verhalen, want: wie schrijft die blijft!