met één werkend oog naar het zuiden – 4: door het land van de omgekeerde plaatsnaamborden

Wist het natuurlijk gisteren al toen mijn blog viraal ging: er komen reacties op de foto “hond met afdakje”. Viel tegen: was er tot op heden maar één die een opmerking plaatste, iets van “Mag jij daar 's avonds slapen?”. Nee vrienden, heeft iets te maken met hondenpoepzakjes en opgeruimd staat netjes. Las vorige week in de krant dat iemand hondenborden verzamelde. Vooruit: hier een paar voorbeelden.

zaterdag 16 maart: @ marcigny

Rustige nacht op de kasteelparkeerplaats. Vuilnisbak, water tappen, elektriciteit (voor één camper en er was ons net iemand voor) en zelfs een normaal toilet. Google Maps gaf een paar opties om van Druyes-les-Belles-Fontaines in Marcigny te komen. Laat nu de kortste route langs de koopgoot van Clamency lopen waar je bij E Leclerc goedkoop kunt tanken en de Aldi naast die relatief dure grootgrutter een goedkope super heeft neergezet. Zuinig aan doen: het duurt nog een week voor de SVB de AOW overmaakt en de ABP onze pensioenen stort. Voedsel moest er komen want “onze maag rammelde van den honger even als de goudbeurs van eenen dorpspredikant”. In de winkel vroeg ik aan W of zij ook trek had in een “blauwe hap”. Heb nog nooit iemand zo verbaasd zien kijken. Ze wist echt niet waar ik het over had. Ze heeft een excuus: ze is nog nooit in dienst geweest en zeker niet bij de Koninklijke Marine. Daar was het vroeger zo (weet niet of het tegenwoordig nog steeds zo is) dat er op woensdag een Indische rijsttafel geserveerd werd. In jargon heet deze rijsttafel de ‘blauwe hap’. Een ‘blauwe’ was de bijnaam voor iemand van Nederlands-Indische afkomst. Term zul je tegenwoordig ongetwijfeld niet meer mogen gebruiken zonder gevaar voor eigen leven. Vooruit B: excuses aanbieden.

Vandaag reden we door een deel van Frankrijk waar we nog nooit geweest zijn. Laat ik het beter specificeren: we reden over wegen die we nog nooit gehad hebben. Af en toe moesten we ingrijpen omdat Miep van Google Maps te enthousiast werd en geitenpaden voorstelde om het einddoel te bereiken. Voorwaarde na al die regenval is wel dat de weg verhard is en breed genoeg om elkaar redelijk te kunnen passeren. We hebben vandaag ervaren wat “épaule douce" is. Even goed slippen dus toen weer zo'n agressieve Fransman me probeerde van de weg te drukken bij het passeren (en het dus bijna lukte).Dacht altijd dat een zachte berm ongeveer hetzelfde was als “accotement non stabilisé”, toen ik dat laatste door Google Translate haalde kwam het kind aanzetten met “ongestabiliseerde schouder”. Iets met "niet stevige wegkant" of zo? 

Gisteren en vandaag viel het op: veel omgedraaide plaatsnaamborden in Frankrijk. Even opgezocht: schijnt een protest te zijn tegen “landbouwbeleid dat op zijn kop staat". Actievoerders hebben de naambordjes massaal losgemaakt, omgedraaid en opnieuw vastgeschroefd. De symbolische actie moet het landbouwbeleid aan de kaak te stellen dat volgens de boerenorganisaties “in de omgekeerde richting wordt uitgevoerd”. Ik citeer https://vilt.be/nl/nieuws: “De landbouworganisaties klagen de groeiende ontkoppeling van de regering met de agrarische realiteit aan. Zo zijn ze onder meer ontevreden over de veelheid en striktheid van de regels en normen, en de oneerlijke concurrentie van andere landen die niet aan dezelfde normen onderworpen zijn. Het initiatief van de actie startte in het departement Tarn en verspreidde zich nadien verder naar andere departementen over heel het land. […] De landbouworganisaties benadrukken dat boeren al jaren bezig zijn om hun landbouwpraktijken aan te passen in de richting van meer duurzaamheid en veerkracht in de strijd tegen de klimaatverandering. Daarnaast werken de landbouwers volgens de organisatie aan het herstel van de Franse voedselsoevereiniteit en het waarborgen van generatievernieuwing. Tot slot eisen de demonstranten dat de president zijn woord houdt en de Franse landbouw de middelen geeft, alle middelen, om volledig betrokken te zijn bij de voedsel-, energie- en milieuvraagstukken van de toekomst."

Een relatief korte rit bracht ons naar een oud kasteeltje in Marcigny, waar Ray en Margriet samen met vijf dochters van een bouwval (uit 1788) een chateau met chambres d'hôtes (zeg maar bed and breakfast), gites en een aantal camperplaatsen proberen te maken. Schijnt inmiddels een meerjarenplan geworden te zijn. W kende het verhaal omdat het in 2023 uitgezonden werd in de serie “Ik vertrek”. Neem van mij aan dat er nog erg veel te vertimmeren valt. Eerste indruk: rustig en kneuterig, maar voor hetgeen geboden wordt aan de prijzige kant. Morgen meer over dit paradijsje in wording.

Eenmaal gesetteld moest er een verkennend fietsrondje in elkaar geknutseld worden. Als uitgangspunt heb ik een bestaande Komoottour genomen met het einddoel “the romanesque church of Anzy-le-Duc”, een van de vele oude kerken in dit gebied. Waarom in het Engels? Eenvoudig omdat ik in de kerk kon kiezen uit een Frans, Duits of Engels foldertje. Vroeger koos ik dan standaard voor Duits, maar schijn me tegenwoordig toch beter met Engels te redden. De kerk is opgedragen aan “Maria ten Hemelopneming” (Notre-Dame-de-l'Assomption) en behoorde oorspronkelijk tot de benedictijnse priorij van Anzy-le-Duc. Oorsprong van deze kerk eind twaalfde, begin dertiende eeuw, maar toen verving het een eerder gebouwde kerk uit 876. Onlangs heeft men een crypte blootgelegd met daarin het graf van de eerste prior van de abdij. Alles bij elkaar een leuk knutselwerkje, maar je komt hier in de omgeving veel van dat soort kerken, oude kastelen (meestal op een bult) en andersoortige gebouwen, al of niet in ruïnevorm, tegen.

V: 204.633: A: 204.833. Rijtemperatuur: oplopend van 11 naar 16 graden. Half tot zwaarbewolkt, geen regen. Even voor mijn eigen statistieken: zon op/onder: 06:57/18:55 uur. Een mooie dag! En morgen? Morgen is er weer een dag. We blijven nog even hier en luisteren niet naar woorden als “en immers het lot van den reiziger is te vergelijken bij dat van den mensch, door den tijd rusteloos voortgedreven!”