met drie werkende ogen naar het zuiden – 7: aan het begin van de camino

Vraagje van S te K: “Heeft W soms geen ogen?” Hoe ik het in vredesnaam in het hoofd haalde om te schrijven dat we met één werkend oog naar het zuiden gaan? Oké, S te K: de titel van het blog van vandaag en de komende schrijfseltjes zullen een aangepaste titel dragen.

dinsdag 19 maart: @ le puy-en-velay

Een korte reisdag, dus het kon een beetje kalmpjes aan vanmorgen. Bij het opstaan moest de kachel snel korte metten maken met een koele binnentemperatuur van amper 8 graden. Kouder dan de afgelopen nachten. Ontbijt uitgesteld tot na een bezoek aan de super, koffie moest er wel in. En die was, zoals gewoonlijk, weer lekker. Vond W ook. Even genoeg veren in onze reet voor vandaag: moven!

De tocht ging vandaag naar een belangrijk vertrekpunt van de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella: le Puy-en-Velay, zelf ook een belangrijke pelgrimsstad met twee monumenten op de UNESCO-werelderfgoedlijst: de kathedraal en Hôtel-Dieu. Zoals er meer wegen naar Rome gaan, gaan er ook meer pelgrimspaden naar Santiago de Compostella. Vanuit le Puy-en-Velay bereik je na 754 km Saint-Jean-Pied-de-Port (aan de voet van de Pyreneeën, nog net in Frankrijk). Van daar stap je langs de Camino Fancés verder naar de botten van Sint Jacob. Dat stukje is dan nog 781 (volgens de boekjes). Nee: heb niet bang, we gaan die barre tocht niet lopen. Vroeger, toen we nog jong en mooi waren, hadden we die plannen heel even. We doen hem zelfs niet eens met de fiets, laat staan met de camper. We gaan vanuit le Puy een andere kant op. Zullen we het eens een keertje heel netjes doen en de juiste bronvermelding van bovenstaande kaart van de wegen naar Santiago geven? Foto: Mr Manfred Zentgraf, Volkach, Germany - Manfred Zentgraf, Volkach, Germany, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1379556

Was een fijn tochtje over wegen die we nog nooit hebben bereden. Een stuk van de N7 pakten we ook nog mee. Ik weet het: het was maar een paar kilometer, maar toch even gesnoven aan vroeger. De N7 was ooit een van de meest gebaande paden van West-Europa, tegenwoordig is er niet veel meer van over. Alhoewel: wat nog de sticker N7 draagt is pico bello in orde, zitten er andere cijfers bij (en vooral: begint het wegnummer met een D) dan zit je waarschijnlijk in de afdeling vergane glorie.

Ons wegnummer werd al snel N82. Ook hier weer hetzelfde verhaal: van de oorspronkelijke 125 kilometer zijn er nog maar 15 rijksonderhouden, de rest wordt departementaal schoongeveegd en bijgeplamuurd en heet dan ook de D1082. Mooie route, wil je snel dan pak je de tolweg (A72 geloof ik), wil je “mooi” dan is de D1082 een prima keus. Beetje hilly af en toe, maar ons Puzzelje kan dat, zij het af en toe in de 4 naar boven. Het laatste stuk van onze route (van ruwweg Saint Etienne naar Le Puy) ging over de N88, voor een groot deel vierbaansweg (bij N-wegen noemen de Fransen dat een “voie express”. Alles bij elkaar mooi rijden, net zo mooi als op de A75, maar dan anders.

Op tijd in Le Puy-en-Velay. Beetje ruzie met de automaat van de Pass d'Etappe camperplaats, maar uiteindelijk ging de slagboom open. Las twee dagen geleden een reisverslag van iemand die het over een “geslachtsboom” had; weet niet of het een vergissing, een spellingscontrolefoutje of doelbewust humor was. Geen tijd om een oehoetje te doen, maar snel op pad: er zou een gratis busdienst zijn naar de historische stad. Alleen: navette L bracht ons niet naar de binnenstad maar naar het ziekenhuis of zo, zodat we maar een paar haltes vanaf het eindpunt terug hebben genomen en “ergens” zijn uitgestapt. De chauffeur die uitstekend Frans sprak, maar verder geen woord over de grens, keek ons hoofdschuddend na. We weten nu ook waarom: we zaten in de “lage stad” en het toeristisch gebeuren was te vinden in de “haute ville”. Had stokken bij me en W, beide geven steun. Vanaf de camperplek zie je dat de stad gedomineerd wordt door twee pukkels, officieel zijn dat “vulkanische pluggen” (google maar eens op die term). Op de ene rots staat een kapel en op de ander een groot Madonnabeeld. Geeft ongeveer het niveauverschil in de stad aan.

Volgens de legende is de stad gesticht in de 5e eeuw. De Maagd Maria zou toen verschenen zijn bovenop een rots om een vrouw die leed aan hevige koorts te genezen. Op de plaats van deze verschijning, "la pierre des fièvres" (de koortssteen), werd dan een heiligdom gebouwd, de latere kathedraal. Le Puy-en-Velay werd een bedevaartsoord gewijd aan Maria waar mensen naartoe trokken om genezing te vinden. Rond dit bedevaartsoord op de Mont Anis ontwikkelde zich de stad. Vanaf de 10e eeuw ontwikkelden zich ook de bedevaarten naar Santiago de Compostella en de stad werd een verzamelpunt voor deze bedevaarten. Hieraan dankte de stad haar rijkdom. 

In de 10e eeuw werd bovenop steile rots de kapel Saint-Michel d'Aiguilhe gebouwd.

In 1860 werd bovenop de Rocher Corneille een 22,7 meter hoog Mariabeeld opgericht, Notre-Dame de France. Hierbij werd het metaal van 213 omgesmolten Russische kanonnen gebruikt, geschonken door Napoleon III.

Wat we niet zien is het lichtfestival, Puy de Lumiéres. Jaarlijks, ergens in juli tot eind september, worden de historische gebouwen van Le Puy-en-Velay spectaculair verlicht. Op de façades van de kathedraal en andere monumenten worden geschiedverhalen geprojecteerd en komen de historische verhalen tot leven. Schijnt spectaculair te zien, kijk maar naar bijgaande (gejatte) foto.

V: 204.833. A: 205.017; rijtemperatuur: oplopend van 8 naar 17 graden. Half bewolkt en later in de stad nog een graadje of zo warmer. Een mooie dag! En morgen? Morgen is er weer een dag. We hebben Le Puy gezien en gaan een deurtje verder. Om het feest even helemaal compleet te maken nog een paar foto's waar ongetwijfeld pagina's tekst bij horen, maar ik zit aan mijn taks volgens het bevoegd gezag.