oma viert 70

Van 70 worden is pas over een week of vier sprake, maar vieren doen we dit weekend. Tegen de tijd dat W echt 70 wordt is er geen nageslacht meer in het land, want vakantie. Een verjaardag vieren: dat moet je toch in Eindhoven doen? Buuf vroeg laatst of ik met al dat reizen en verkassen van hot naar her geen last had van heimwee. Nee buuf, bij mij is eerder het omgekeerde het geval, dus geen “homesickness” maar “outsickness”. Verzin het niet zelf. Hans Christian Andersen kwam in 1856 met de term op de proppen en schreef het volgende: “Als de sneeuw smelt, de ooievaar arriveert en de eerste stoomschepen vertrekken, dan voel ik de pijnlijke reisonrust.” Stoomschepen hebben we inmiddels niet meer, maar de rest klopt helemaal.

vrijdag 30 juni: @ veldhoven

Het is altijd aangenaam in ons Puzzeltje, maar dit weekend wordt het nog aangenamer: ’s nachts koelt het namelijk af naar ik-heb-weer-een-deken-nodig-temperatuur. Ben niet zo dol op die zweetnachten. Even een tussendoortje: hoorde afgelopen week in Twente een Belg “Het is pertang een schoontje...” tegen zijn vrouw zeggen. Dacht eerst dat hij het over mij had, maar hij bedoelde ons busje. Na de noen vertrokken en druk op de weg. Miep van Google liet me over de Pleyroute rijden om een ernstige vertraging door een ongeluk op de A12 te ontlopen. Meer chauffeurs volgden braaf de aanwijzingen van Miep van Google, waardoor ook de Pleyroute +17 aangaf. Schrok me in Veldhoven te pletter toen mijn navigatiesysteem aangaf dat ik nog 1,5 kilometer moest rijden en ik me op een lelijk industrieterrein bevond te midden van de gebouwen van ASML, gebouwen-in-aanbouw van ASML en bouwterrein-in-wording van ASML. Kortom: één verschrikkelijke puinhoop. Gelukkig: A67 onderdoor en het leven werd weer landelijk en draaglijk. Voor wie ASML niet kent: het is een Nederlands hightechbedrijf, leverancier van machines voor de halfgeleiderindustrie, met andere woorden: de klanten van het bedrijf zijn meestal chipproducenten. Wil je echt details weten, klikkerdeklik dan even en er gaat een wereld voor je open. Tot vandaag dacht ik dat Veldhoven een onbeduidend gat was dat hoorde bij Eindhoven. Niks is minder waar: het is een volwaardige zelfstandige gemeente (al sinds 1921 toen Veldhoven werd samengevoegd met Meerveldhoeven, Oerle en Zeelst) met zo'n 46.000 inwoners.

Oorspronkelijk zou zoonlief met gevolg ook één of meerdere nachtjes in de buurt van Eindhoven doorbrengen. Van hem komt de locatie Witven Vakantiepark in Veldhoven. Zoals zo vaak in dit leven gaan dingen anders, alleen W en ik mogen hier twee nachtjes doorbrengen. Had al geboekt, kwam vandaag nog even wat toeristenbelasting bij. Totale kosten € 53,90, als volgt samengesteld: 2 x 23 € (Acsi-prijs) + 1,50 boekingskosten (zal wel naar de clubkas van ACSI gaan) + 2 x 2 x 1,60 boevenbelasting. Krijg je een camperplaats voor met stroom en alle denkbare campingvoorzieningen.

W moest nog een tijdje oppassen in Pijnacker en kon pas tegen zessen deze kant op rijden. Tijd genoeg om een verkennende fietstocht door de omgeving en vooral door Eindhoven te doen. Gewoon om kennis met Eindhoven te maken. Voor het eerst sinds lange tijd weer eens via knooppunten en toen ik uiteindelijk door verkeerschaos geen bordjes meer kon ontdekken gewoon Miep van Google Maps. Buitengebied is wisselend interessant. Stukje langs de Dommel leverde een paar leuke plaatjes op. Over stukken van de Dommel kun je varen met de kano. Om meer water vast te houden zijn op twee plekken extra balken in stuwen geplaatst. Wil je die stuwen passeren moet je gebruik maken van glijgoten.

Een paar kilometer verder kwam ik het preHistorisch Dorp tegen, een openluchtmuseum dat het verhaal vertelt over de tijd van de prehistorie tot de late middeleeuwen. Te laat om nog te bezoeken, want bijna sluitingstijd. Misschien morgen samen met W? De website van het museum lokt wel: “Ontdek de geschiedenis door deze zelf vast te pakken, eraan te ruiken en te proeven. Zo leer je het verleden kennen zoals het ooit écht is geweest. Je kunt het preHistorisch Dorp uitstekend zelf of met anderen ontdekken. Struin lekker over de paadjes, ruik de smeulende vuurtjes en speur in de huizen, hoeves en schuren. De bewoners die je tegenkomt, vertellen je alles wat je wil weten over hun tijdperk”.

Nog wat meer Dommel volgde, nee: geen Dommelsch. De Dommel loopt zo'n 120 kilometer door België (35 km) en Nederland (85 km). Lange tijd een stinkende rivier vanwege kunstmest, dierlijke mest en niet te vergeten menselijke troep: grote hoeveelheden afvalwater uit huishoudens en industrie. Je kunt je het bijna niet voorstellen maar tot halverwege vorige eeuw waren waterzuiveringsinstallaties niet gewoon. Pas in 1963 werd in Eindhoven een grote installatie geopend en door transportleidingen is daarop een groot aantal plaatsen in de regio aangesloten. Er kan weer vis leven in de Dommel. Vincent was hier ook, hij schilderde een paar keer de Genneper Watermolen. Hij schilderde twee waterraderen, ik zag er in het eggie maar één.

Na 30 kilometer was ik weer “daar waar ik hem geparkeerd had”. Goed half acht volgde de hereniging. W had net als ik flink wat files meegemaakt. Kippenlevers met paprika, uien en kapucijners. Lange tijd niet gehad, maar goed binnen te houden. Na het eten moest W even de omgeving verkennen en vervolgens hadden we nog twee afleveringen van Endless on Wheels te goed.

V: 196.363; A: 196.514. Rijtemperatuur 22 – 24 graden, half bewolkt. Zon op/onder: 05:25/21:58 (gegevens Eindhoven). Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan de verjaardag van W vieren.

zaterdag 1 juli: @ veldhoven

Naar aanleiding van een vraagje van iemand die absoluut niet weet wat een camper is: ja, we hebben stroom op de camping, altijd handig om accu's van apparaten (en fietsen) op te laden, lampjes laten branden en koelkast laten koelen. Nee, koffie zetten gaat nog ouderwets: pannetje water op het vuur, water koken en opgieten op een filter. Het is even wennen, maar vroeger ging dat ook zo. En als je goed kijkt ben ik helemaal van vroeger! Volgens mijn zoon dateer ik uit de tijd van de deukchevaux.

De dag stond vandaag in het teken van W70. Alleen: programma met de kinderen en kleinkinderen pas vanaf half vier. Geen nood, een leuke fietstocht en het bezoek aan het preHistorische Dorp maakten het wachten draaglijk. Het museum laat in zes tijdvakken zien hoe het leven van de mens was en veranderde in de periode van de prehistorie tot het eind van de Middeleeuwen en dat dan weer op een bijzondere manier. De folder van het museum vertelt het volgende: “De basis voor dit museum ligt in experimentele archeologie. Bij deze tak van de wetenschap testen we archeologische theorieën in de praktijk, bijvoorbeeld door een prehistorische ijzeroven na te bouwen en deze te gebruiken om ijzer te winnen. Op die manier krijgen we een idee van hoe dit vroeger ging. De meeste gebouwen in het preHistorisch Dorp zijn zo tot stand gekomen: met de kennis van nu en met de gereedschappen en materialen van toen.” Vandaag was het ambachtendag, dat betekende dat er extra veel vrijwilligers (en aanverwante personen) op het terrein rondliepen. Gelukkig geen Nikes onder hun oude kleding en ik heb ook geen moderne horloges om polsen gezien. Twee kleine minpunten: een jager/verzamelaar uit de tijd voor het begin van onze jaartelling zal beslist geen bril gedragen hebben en neem van mij aan dat je in die tijd wel ergens honing zou kunnen kopen, maar het verschuldigde bedrag absoluut niet kon pinnen. Wel leuk dat museum, ook een prettig dagje uit voor kinderen en kleinkinderen, leerzaam en genoeg te doen.

En toen het echte hoogtepunt van de dag. De kinderen hadden een wel bijzonder cadeau voor de (bijna) jarige oma bedacht: met de hele familie naar De Parade. Voor de (enkele) cultuurbarbaar die niet weet wat het evenement inhoudt even een toelichting. De Parade is (sinds 1990) een rondreizend theaterfestival dat plaatsvindt in de zomermaanden in vier Nederlandse steden: Den Haag, Utrecht en Amsterdam. Ja weet het: dat zijn er drie! De vierde stad is normaal Rotterdam, maar wordt al een aantal jaren om diverse redenen vervangen door Eindhoven. De organisatie is in handen van een stichting, de Stichting Mobile Arts. Heb gelezen dat dit clubje zelf de broek moet ophouden en geen subsidies ontvangt, met uitzondering van een paar corona-overbruggingscenten. 

Het festivalterrein ziet er uit als een kermis door de vele kermistenten, een zweefmolen en restaurants (geen patat maar andere dingen). Vergeet helemaal de poffertjeskraam en de silent disco te noemen! De lommerrijke bomen die de afgelopen week de zonnestralen temperden hielden vandaag de ergste regendruppels tegen. Waar lommerrijke bomen al niet goed voor zijn. De oervoorloper van het festival was Traktor Toernee, later opgevolgd door Boulevard of Broken Dreams (beide niet echt een commercieel succes). Bij de Parade kunnen bezoekers kiezen uit verschillende voorstellingen, die vaak speciaal voor het festival gemaakt zijn. Alle voorstellingen worden meerdere keren per avond gespeeld. De voorstellingen duren in de meeste gevallen een half uur, zodat een bezoeker meerdere voorstellingen kan bekijken. Er worden per voorstelling kaartjes verkocht. Ook het terrein is alleen te betreden na betaling van toegang. Het voordeel van de Parade in Eindhoven is dat het niet zo groot is, je kunt dus spreken van een “compacte” Parade. Het terrein naast het Parktheater is knus en biedt ruimte voor een kleiner aantal tentjes dan de andere edities, zodat het geheel zeer overzichtelijk is. 

Kan nu een samenvatting geven van bekeken voorstellingen (meestal absurdistisch), het genuttigde voedsel (uit de Wereldkeuken en prijzig), de opgeslobberde consumpties (goed binnen te houden). Prijsstelling komt ook omdat er een beetje (veel) groen wordt gedacht en geleefd: groene stroom, het eten is bio-industrievrij, geen flessen- maar kraanwater, het eten wordt geserveerd op echt porselein en er wordt géén plastic maar echt bestek gebruikt. Samenvatting? Dat gane-me-nie-doen Ga gewoon zelf een dagje naar de Parade en onderga het feest dat door al die zzp-ers wordt georganiseerd. W heeft een heel mooie dag gehad en opa genoot omdat oma zo kon genieten. Tegen half tien terug op de camping en best moe. Maar zoals W op de fietsterugweg sprak “Het tijdperk van de pijntjes en de kwaaltjes is nu echt aangebroken”. Vervolgens zette ze de ondersteuning op standje onbenullig en kon verder de hele wereld aan. Een mooie dag. En morgen? We moeten terug naar de Achterhoek. En nee, vaste fotokijkster C te L: géén foto's van genietende kleinkinderen. Geloof niet dat ze het op prijs stellen met hun koppies in opa's blog te staan.

zondag 2 juli: @ home

F te P appte me dat ik het de laatste tijd wel erg vaak over de dood heb. Misschien is dat wel zo, maar wees gerust: denk nog niet aan doodgaan, want ben nu pas 72, dus daar nog niet oud genoeg voor. Aan de andere kant: weet dat ik de langste tijd op dit ondermaanse wel heb gehad en als de Man met de Zeis voor Pinokkio gaat spelen en een lange neus gaat maken dan is dat jammer, maar acceptabel. Om het verhaal even af te maken een gedicht van Eddy van Vliet (een Vlaams dichter en advocaat), uit het hoofd geciteerd door Joost Prinsen in een interview in de Gelderlander van een paar weken geleden:

Dood. Heb geen angst.
Talm niet voor mijn deur. Kom binnen.
Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor.
Je bent geen onbekende.
Hou me niet voor de gek met kwalen
waarvan niemand de naam durft te noemen.
Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen
die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.
Klop mij geen geld uit de zak voor nutteloze uren in chique klinieken.
Veeg je voeten en wees welkom.

Kan ik me helemaal in vinden.