stempelen in twente (een vervolg)

Neefje M, die zaterdag op bezoek was bij zijn vader (en dus ook een beetje bij ons), vroeg zich af of we ons wel bewust waren van het feit welke dag het exact is. Dit gezien het feit dat we niet meer werken en dus volgens hem voor ons elke dag min of meer hetzelfde is. Broer/zwager R constateerde dat hij vaak erg veel moeite heeft met de dagbepaling omdat elke dag veel lijkt op de vorige of de volgende. Moet eerlijk bekennen dat ik daar weinig moeite mee heb: er zijn nog steeds vaste dingen in dit leven. Als we thuis zijn (in ons stenen huis) weet ik door de aanwezigheid van bepaalde puzzels in de krant welke dag het is: maandag en donderdag is er een codekraker en op zaterdag (in de bijlage) iets quizachtigs. Vrijdag is mijn vaste museumvrijwilligersdag. Deze dingen vallen weg als we anroet zijn. Maar dan hebben we nog de app “beter spellen”, die op elke werkdag een aflevering aanlevert en op maandag een extra extralange versie. Samenvattend: vaak geen last van, op reis wat meer. Je filosofeert zo wat af op zo'n middag. Hij moest wel even flink happen toen ik hem mijn levensmotto vertelde. Zie bovenstaand tegeltje. Ja, ik meen het. En dan nog even nummer twee hieronder.

Heb nogal wat commentaar gehad op mijn Polarbear in het vorige blog. H te L vroeg of ik verwachtte dat men in Amersfoort een beeld neerzette van een ijsbeer met een piemel formaat flesje spa blauw (vooruit we doen het kalmpjes aan: inhoud van het flesje 330 ml). Nee beste H te L, maar er bestaat ook nog een acceptabele tussenvorm. Met dit beeld krenk je een zichzelf respecterende ijsbeer (man/vrouw/anders). Voor de volledigheid nog een keer de betreffende afbeelding.

maandag 24 juli: @ haarle (overijssel)

Genoeg Utrechtse Heuvelrug voorlopig. Het was er verrassend mooi, Amersfoort was verbluffend interessant en het gezelschap was goed te pruimen. Had nog beloofd om de campingschade met je te delen: € 25,00 normaal tarief en (omdat het leven zo duur is) € 2,00 energietoeslag. Dat laatste zie je tegenwoordig wel vaker. Zou zeggen: druk het gewoon boven op de prijs maar ga niet elk wissewasje apart in rekening brengen. Hier moesten afwaswater en gebruik douche ook € 0,50 kosten. Heb anders nog wel een tip: factureer voortaan ook gebruik toiletpapier € 0,20 (per persoon), dan hoeven de gasten niet met een rol over het kampeerterrein te lopen. Inderdaad geen papier op de toiletten. Was verder niks mis met camping Monnickenbosch, maar soms gaan kleine zaken irriteren.

De Nugget van broer/zwager en schoonzus naast ons breekt op, wij doen hetzelfde. Zij naar huis in het verre Kotten, wij naar de Sallandse Heuvelrug, stempeltjes halen. We hebben nog een paar dagen voor we thuis moeten zijn, onder andere voor de feestelijke viering van de zeventigste jaardag van W. Eigenlijk zijn we nooit thuis op die datum, maar dit jaar gaan we ervoor. We nemen afscheid van Soest, vroeger ook geschreven als Zoys (1028) en Sose (twee eeuwen later). Al heel lang bewoond dit gebied, dat kun je opmaken uit de vele grafheuvels in de omgeving. Tenslotte: de naam Soest zou kunnen betekenen “bron op de grens van hoge en lage gronden”, maar dit is niet zeker, zo vertelt mij het foldertje “ontdek Soest én de Soesterberg”. Toch moet je niet alles geloven wat er geschreven wordt: “Bij Soesterberg ligt het voormalig vliegveld Soesterberg, een enorme vlakte, waarboven de leeuweriken hun jubelende zang laten horen”. Staat in het genoemde foldertje en klopt tot aan de laatste komma, alles wat daarna is geschreven neem ik met een korreltje zout. Heb nog aan W gevraagd of zij iets van die leeuweriken heeft gemerkt, aangezien mijn gehoor niet helemaal fris meer is. Ook zij miste de jubelende zang. Er is ook een leuke website www.uitinsoest.nl. Zowel het foldertje als de site leerden ons dat we nog maar een heel klein gedeelte van de omgeving hebben gezien. Het enige dat ik echt gemist heb is een tochtje met fietsboot Eemlijn. Opstappen in Soest (of Amersfoort), vervolgens een stuk varen op de Eem en je (afhankelijk van de dag van de week) laten afzetten in Spakenburg of Huizen en van daaruit terug fietsen. Deze keer niet gedaan in verband met het feit dat we samen met familie een weekendje weg waren en zij fietsen niet vanwege hun kwispelstaartje. Alleen die fietsboot is al voldoende reden om een keertje terug te komen (www.eemlijn.nl).

Wij gaan verder met ons rondje “Stempelen in Twente”, een tocht door het Overijsselse land waar je overnacht op een vijftal (voormalige) boerenbedrijven die inmiddels ook de rol van camperplaats vervullen. Stempeltje scoren bij elke boer en wanneer de kaart vol is krijg je een attentie. Wat die attentie is wil niemand ons zeggen, maar … nog twee te gaan en dan weten we het. Vanuit Soest naar de voet van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug. Camperplaats De Bosweide ligt tussen de dorpen Haarle, Nijverdal en Hellendoorn. Ze doen niet aan reserveren, maar het moet gek gaan of er is geen plekje voor ons (de CP biedt plaats aan 25 campers). En het fijne? Een all-in tarief van € 15,00 per nacht en dat is inclusief toeristenbelasting (twee personen), 10 ampère stroom, wifi, (verwarmd) sanitair, gebruik van de serviceplek en heel belangrijk: een afwasplek. Gewoon erg voordelig en alles prima voor elkaar. Ben dol op plekken met een wc: het chemische toilet is reuze handig en fijn, maar op de een of andere manier willen we de grote boodschap daar niet in droppen, alleen in uiterste noodgevallen. Maar nu dwaal ik weer ernstig af. Vergeet nog bijna te vertellen dat bij alle deelnemende camperplaatsen de regionale middenstand een belangrijk plekje heeft en er volop lokale producten worden verkocht. Nu hoef ik de plaatselijke (meestal te zure) witte of rode wijn niet, maar W is dol op potjes jam, het liefst van de tante van de eigenaar van de Splöder Stea. Jammer voor W: dat stempeltje hebben we al.

Naar het oosten dus en zoals altijd wanneer we samen rijden stuur ik en kijkt W mee. Al gauw weet je eigenlijk niet beter. Koelkast vullen bij de Lidl in Nijverdal en meteen maar een fietsroute geprikt: het weer zou later in de middag wat instabiel worden. W kwam aanzetten met een knooppuntenroute met de naam “Rondje Regge”. Verrassend om weer eens een cijferbingo op de fiets te doen. Leuke route langs een deel van de Regge die men sinds een aantal jaren weer heeft laten “kronkelen” door het Twentse landschap, net als vroeger. In de tussenliggende periode moesten al die leuke beekjes kaarsrecht worden om zoveel mogelijk water te kunnen afvoeren. Gelukkig is er sprake van voortschrijdend inzicht zullen we maar zeggen. Er was wel wat verkeer op het water maar de Enterse Zomp hebben we niet gespot. Een zomp werd vroeger gebruikt om producten van en naar Twente te vervoeren over het water. Je kunt je voorstellen dat het schuitje een platbodem was/is. Ook op stukken van de Berkel wordt weer met een zomp gevaren. 

Leuke route, veel water, maar dat was te verwachten. Na exact 16,8 kilometer kwamen we in een buitenwijk van Rijssen een monument tegen ter herinnering aan de lokaalspoorweg Neede-Hellendoorn. Onderstaande informatie heb ik ontleend aan een interessante website namelijk https://www.hkhn.nl/de-lokaalspoorweg-neede-hellendoorn/. Dus wanneer je het hele verhaal wilt lezen: even klikken. Deze lijn is een van de vele spoorlijntjes die rond 1900 zijn aangelegd veelal op initiatief van fabrikanten. De lijn Neede – Hellendoorn was vooral bedoeld om de fabrieken in Nijverdal, Rijssen, Goor en Neede met elkaar te verbinden waardoor aanvoer van steenkool en grondstoffen zonder overladen op de fabrieksterreinen gelost konden worden. Tevens konden de producten van de fabrieken naar de plaats van bestemming worden vervoerd. Dat het spoorlijntje van 36,5 kilometer ook personen kon vervoeren was slechts bijzaak. Na veel gekissebis over de te volgen route was het in 1910 zover: het spoortracé ligt er en de eerste stoomtrein wordt met veel feestelijkheden rijdt van Neede naar Hellendoorn. Al heel snel blijkt dat de lijn niks meer is dan een doodgeboren kindje. De eigenlijke nekslag kwam toen het Twentekanaal werd aangelegd dus een brug voor het spoor over dat water kwam er niet. Deeltrajecten (bijvoorbeeld Neede-Noorddijk) bleven tot 1972 in gebruik. In dat jaar werd het spoor ook daar opgebroken.

En een kwartier voor de vloeibare zonneschijn weer uit de lucht kwam vallen (af en toe vergezeld van wat licht- en lawaaivuurwerk) konden we de schuifdeur van ons Puzzeltje weer openen. Droog bleef het sowieso niet: we moesten onder de douche. Een mooie dag. V:197.655; A: 197.771. Rijtemperatuur 20 – 22 graden, overwegend bewolkt. Zon op/onder: 05:42/21.39. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Er gaan geruchten dat de wielen van Puzzel dan stil blijven staan.