avignon – 2

“Je hebt gisteren helemaal vergeten te vertellen dat de diesel in Frankrijk in verhouding met andere landen helemaal niet zo duur is”, sprak W, terwijl de afbakbroodjes van de Nederlandse Lidl (ja, ze moeten op!) zich in de Omnia-oven een kwaliteit aan het vormen waren die de beste Franse boulanger zou doen schamen voor zijn eigen baksel en ik op internet tot de schrikbarende ontdekking kwam dat er een wet schijnt te bestaan die bepaalt dat er op Sint Helena geen koeien gemolken mogen worden, zo’n ochtend dus. Vooruit, even voldoen aan het verzoek van W: bij E Leclerc betaalden we gisteren € 2,014 per liter voor de diesel. Tank maar niet helemaal afgetopt, schijnt in Spanje nog goedkoper te zijn. Dolle wereld met dat energiegebeuren. Kwam gisteren in de Volkskrant een uitspraak tegen van Peter de Waard: “Zonder Russisch gas zou een land als Bulgarije terugkeren naar het stenen tijdperk waar herten en hazen op houtvuren moesten worden gebraden”. Zie jij daar ook altijd plaatjes bij: halfnaakte wilden met berenvellen, draaiend aan een spies om dat hert maar gaar te krijgen boven een walmend houtvuur? Anderhalve min of meer zieke aan boord, dus het programma voor vandaag houdt rekening met activiteit-op-halve kracht. W voor de zekerheid nog een sneltest gedaan: we hebben geen Corona aan boord.

donderdag 31 maart 2022: @ avignon

Vandaag weer een vinkje zetten: W wil tijdens een reis minimaal één markt bezoeken: rondslenteren langs kramen vol verse seizoensproducten en dan kijken of ze een Café du Marché hebben voor de koffie. Klinkt in ieder geval heel erg Frans. We hebben geluk: volgens de receptionist van de camping is er een markt aan de overkant van de Rhône in Villeneuve-lès-Avignon. Opnemen in een fietstocht en we hebben weer programma. Op zaterdag is er een brocante, gelukkig missen we die: we hebben afgelopen jaar genoeg oude troep afgevoerd bij onze twee overleden sponsoren. Het marktje was er, heel idyllisch aan de voet van een hoop oude stenen. Ook was er een café op de marché, had alleen een andere naam, maar de koffie bleef er smakelijk om. Ik keek wel verlekkerd naar al die Fransen die om half twaalf al aan een koude Blanc zaten, zo’n ijskoud wit wijntje waar de condens aan de buitenkant van het glas staat. Ik had W bij me dus moest en kon me inhouden.

Van de Middeleeuwen tot de Franse Revolutie was Villeneuve-lès-Avignon een versterkte grenspost van het koninkrijk Frankrijk met een grote verdedigingsmuur. Een groot fort (Saint-André, gebouwd dertiende eeuw) op de Mont Andaon controleerde de toegang tot de Pont Saint-Bénézet (gebouwd in 1189), de bekende “brug van Avignon”. Aan de ene kant Frankrijk en aan de andere kant de pauselijke stadsstaat Avignon. Gezelligheid kende geen tijd. Van het fort rest alleen een toren en de Pont Saint-Bénézet zag er vroeger ook anders uit.

Na ons marktbezoek vervolgden we de tour, Komoot liet ons het oude binnenstadje zien en raakte vervolgens de weg kwijt (of waren wij dat?). Geen punt, we wisten de richting en pasten onze route dynamisch aan. Na de brug bij de ecluse aan de andere kant van het water (je zit dan op het “eiland”) tussen de bloeiende fruitbomen terug naar huis. We hadden op de markt gefrituurde courgettes en aubergines gekocht die we gebombardeerd hebben tot lunch. Lekker, maar na afloop zouden we eigenlijk alvast onze cholesterolremmers moeten innemen. 

Even toegeven aan een paar “wegtrekkertjes”, van die momenten dat je je niet meer bewust bent van je bestaan. Ruim naar drieën begon het volgende deel van ons programma, de tour rond en door Avignon. De binnenstad hebben we in het najaar nog uitgebreid bekeken, nu was de focus gericht op de “remparts”; vrij vertaald “versterkte muur” of zoals je wilt “kantelen”. De muur van Avignon is 4.330 meter lang en ligt om de hele historische binnenstad heen. Er zijn 39 torens te vinden en 7 hoofdpoorten. Een deel deden we aan de binnenkant en een deel fietsten we buitenom. Op het eind konden we het niet laten, nog even door de oude straatjes fietsen. Sommige steegjes zijn zo smal dat er geen ruimte is om ‘elkaar in de wielen rijden’ (hooguit met een paar fietsen, maar die waren er in de Middeleeuwen nog niet), maar ‘elkaar in de hoefijzers draven’. Ik dwaal weer eens ernstig af.

Een mooie dag. Half bewolkt, 17 graden, later op de dag (we waren net terug van onze Avignontour) een enkel drupje. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan een deurtje verder. Waarheen? Naar het zuiden, maar hoever is nog de vraag. Voor de binnenlanden van Spanje is het nog te koud, aan de kust is het ook nog niet zo best en blijven is geen optie: het weer stort hier in. Jullie en wij horen wel wat het wordt.

avignon – 1

Volgens W hebben we de afgelopen twee weken meer kilometers met de fiets gereden dan met de auto. Moet een gevoel zijn, want de cijfers zeggen iets anders: op de fiets een kleine 600, met de bus een ruime 1000. In die verhouding komt vandaag verandering. We gaan richting Spanje. Vandaag komen we er nog niet (morgen trouwens ook niet), maar we maken wel een flinke ruk naar het zuiden. Spanje kent sinds 28 maart geen corona meer, officieel noemen ze het daar “de vergrieping van Covid-19”. Het Ministerie van Volksgezondheid gaat in het derde coronajaar stoppen met testen, quarantaines en thuisisolaties. Op naar het zuiden dus, terwijl we beiden snotverkouden zijn en regelmatig een hoestbui hebben. Geen koorts en nog niet de behoefte om een sneltest te doen. Wel een mondkapje voor in de Franse supermarkt, dat doet ruim driekwart van de bezoekers.

woensdag 30 maart 2022: @ avignon

Weinig te vertellen over deze dag. Vrijwel recht naar het zuiden karren met een regelmatige stop voor een verlaat ontbijt, een normale lunch en een frisse neus. Het enige noemenswaardige is dat we beiden een vogel op een paaltje zaten zitten. W zag er een kerkuil in, ik een pinguïn. Waarschijnlijk is het geen van beide geweest: een kerkuil houdt niet van de zon en een pinguïn op een paaltje in Frankrijk is zeer zeldzaam, heb ik me laten vertellen. We maken er een lezersvraag van: wie het weet mag het zeggen (berrynales@gmail.com). 

Wel met tolwegen, anders zouden we er 50 procent langer over doen. Heb geen moeite met tolwegen, je maakt er gebruik van of niet. Als je ze gebruikt moet je betalen, geen gezeur. Waar is me wel mateloos aan erger is de manier waarop de tolpoorten geïnstalleerd zijn. Ze zijn functioneel voor een vrachtwagenchauffeur (bovenste gedeelte) en een autobestuurder (onderste gedeelte). Met mijn buscamper zit ik er net tussenin: de hoogste tickets hangen te hoog en de laagste te laag. En dan kan het raam van mijn bus ook nog niet helemaal naar beneden, zodat ik halsbrekende toeren moet uithalen: eerst om een kaartje te krijgen en later om te betalen. Met cash is dat vrijwel onmogelijk, want de flappengleuf is onbereikbaar. Door heel dichtbij te parkeren kon ik mijn creditkaart in een bankkaartengat krijgen. Eerste keer (Troyes – Lyon) kostte het grapje € 44,40, de tweede etappe (Lyon – Avignon) waren we € 32,20 kwijt. Opschieten mag wat kosten. Voor de volledigheid: we gingen weer dwars door Lyon heen. Lekker kunnen doortuffen, geen files.

Nee, niet direct naar de camping. Eerst bunkeren bij een immense E Leclec, Fransen houden nu eenmaal van groot. Met de kip kunnen we twee dagen vooruit en voor de rest zijn de kasten en de koelkast ook weer aardig gevuld. En ook belangrijk: we mogen weer dorst hebben. Kwart voor vijf klinkt de aankomstplop en weet je wat: we doen helemaal niks meer vandaag! Een mooie dag? Och, kilometers maken is soms noodzakelijk. Lorca ligt nog een kleine 1.100 kilometer verder en daar willen we een deel van de Semana Santa meemaken met galopperende volbloedpaarden door smalle straten. Dus een mens moet soms wat. Morgen maken we er een rustdag van, voor zover dat kan met mijn altijd actieve wederhelft.

V: 172.662; A: 173.249 rijtemperatuur 9 – 17 graden zon op: 07:26; onder 20:04

Af en toe een bui, sporadisch een zonnestraal; goed om te rijden dus. wifi-index: Orange F 4G 92 % camping du Pont d’Avignon code campercontact 24.851 € 19,00 per nacht all-in

troyes

Vanmorgen op weg naar het secreet eens een studie gemaakt van kentekenplaten en dan met name die van auto’s uit het Verenigd Koninkrijk. Ze zien er een stuk anders uit dan een paar jaar geleden. Geen “GB” meer en een Europees vlaggetje, maar de landcode “UK” met een Union Jack, de vlag van het Verenigd Koninkrijk. Logisch gevolg van de Brexit. Las ergens dat de oude benaming “Great Britain” overigens niet correct was. Wales, Engeland en Schotland vallen onder deze benaming. Noord-Ierland viel door de oude landcode uit de boot, maar dat is niet meer het geval met de nieuwe landcode “UK”. Binnen het Verenigd Koninkrijk en Noord-Ierland kan iedereen nog rondrijden met “oude” landcodes op de nummerplaat als GB (Great Britain), Eng (England), Sco (Scotland) en Wales, al dan niet met hun overeenkomstige vlag erbij, maar wie buiten het Verenigd Koninkrijk rijdt met zo’n nummerplaat moet een duidelijke sticker met de letters UK op de achterkant van het voertuig kleven. Staat er GB op de wagen dan moet deze bedekt worden of in geval van een sticker worden verwijderd. Brexit: makkelijker kunnen we het niet maken. En dat soort bespiegelingen op een camping in de buurt van Troyes om half negen in de vroege ochtend. Zo zie je maar weer: reizen blijft een inspannende aangelegenheid.

dinsdag 29 maart 2022: troyes

Voor het eerst sinds lange tijd bepaalden bij het opstaan wolken het weerbeeld. Nog niet echt koud, volgens deskundigen wordt het vandaag nog 19 graden en belangrijk: het blijft droog en de wind is zo goed als uit. Mooie dag om Troyes te bezoeken. Troyes spreek uit als trois, zoals het Franse woord voor drie. We waren er al eens eerder, een kleine twintig jaar geleden of zo, toen we met ons groene monster op de stadscamping (heel duur) stonden en we het idee hadden dat de binnenstad van Troyes alleen maar bestond uit vakwerkhuizen die alle als voornaamste kenmerk hadden dat ze scheef stonden. Ben nog even op zoek geweest naar foto’s-uit-de-oude-doos, maar heb ze niet kunnen vinden. Departement Aube, regio Grand Est; hebben we dat ook weer gehad. Belangrijker is dat Troyes midden in de Champagne en aan de Seine ligt. Wat dat eerste betreft: genoeg dure bubbeltjes te krijgen (de echte Champagne moet gemaakt worden van drie druivensoorten: Pinot noir, Pinot Meunier en Chardonnay). Afgebeeld flesje heb je voor net geen 200 Euro (komen alleen nog € 5,00 verzendkosten bij). En dan het tweede: in de Romeinse tijd liep één van de belangrijkste wegen van Boulogne-sur-Mer, via Reims en Langres naar Milaan, zeg maar de voorganger van de “Route du Soleil”. Op de plek waar deze weg de Seine overstak werd Troyes gesticht (toen met de mooie naam Augustobona Tricassium). Voor de volledigheid: de naam van de weg was Via Agrippa. In de Middeleeuwen volgden moord en doodslag, onder meer door Attila de Hun (al wordt beweerd dat de goede man bij de poorten van de stad werd tegengehouden) en een paar eeuwen later de Noormannen.

Dertig kilometer liggen er tussen de binnenstad van Troyes en onze camping. Fiets op spaarstand, dus dat zullen we morgen wel in de bovenbenen voelen. Nog een keer langs Lusigny sur Barsne. Bij het kunstwerk van Klaus Rinke stond nog steeds een Nederlandse camper. Even opgezocht: schijnt een officiële camperplaats te zijn. Wij mochten hier rechtsaf en nog twintig kilometer langs kanalen en soortgelijke watertjes doorfietsen. Fijn fietsen, vrijwel geheel vrijliggende fietspaden. Wel een beetje een saai landschap, maar dat komt omdat we meer van bos en hei dan van landbouwgronden houden.

Troyes was zoals we ons herinneren: bijna omvallende vakwerkhuizen, nauwe steegjes en een “goed roomse stad”: erg veel kerken, waaronder een basiliek (Saint Urbain) en een kathedraal (Saint Pierre et Saint Paul). Doen we er nog een leuk gemeentehuis bij en behoorlijk wat kinderkopjes en we hebben Troyes. Mooie stad. De lunch werd niet belangeloos verzorgd door een Carrefour Express en verorberd (in het zonnetje) in een van de vele parken van Troyes.

Helaas dezelfde weg terug, andere aanvaardbare opties zijn er niet, maar we bekijken graag de wereld van de andere kant. Even langs een Intermarché die we op de heenweg gezien hadden, zodat we vanavond geen droog brood hoeven te eten en daarna dus weer langs Klaus Rinke (even een nieuwe foto getrokken, zo heet dat in het Belgisch, maar helaas mislukt) en de laatste kilometers was het spannend: wordt het duwen of niet? Met nog één kilometer stroom volgens de fietsteller, een telefoon die angstig begon te piepen (weinig spanning) en ook de accu’s van onze bovenbenen behoorlijk leeg kunnen we 70 fietskilometers bijschrijven in het balboekje.

De boel opruimen, de wc doen, onze lijfjes schrobben (W vond de douche dramatisch, ik een genot) en in de avondstand. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag! We gaan anroet. Misschien wel een grote verplaatsing, maar hoever we komen ligt helemaal aan het weer morgenvroeg. We hebben net vanmorgen kaartjes besteld voor de processie in Lorca, dus we mogen nog een eindje. Wat we morgen in ieder geval moeten is bunkeren, zo’n beetje alles is op.

bosanemonen en speenkruid

Met toenemend interesse kijken we elke ochtend naar de weersites meteofrance.com en eltiempo.es. En eerlijkheid gebiedt te zeggen: het ziet er niet al te best uit voor de komende weken. Aan de Spaanse oostkust is al een dag of 14 een regenperiode aan de gang, gepaard met storm en zo te zien duurt dat nog wel een weekje. In de buurt van Troyes, waar we nu zitten, is het na vandaag ook uit met het echt mooie weer. Klopt eigenlijk niks van, toch iets met klimaatverandering van doen? Tot heden toe hebben we gewoon geluk gehad. We draaien wat rond van hogedrukgebied naar hogedrukgebied en zijn happy. De vraag is of onze blijheid straks recht evenredig is aan de lage drukgebieden die er aankomen en dat de gevoelstemperatuur onder het nulpunt zakt? Bijgaande satellietfoto is van Meteofrance en geeft de situatie van gisteren 12:00 uur weer.

Vandaag staan we weer eens heel anders dan gisteren. Aan het Lac du Der moest alles uit het bussie zelf komen: gelukkig waren de huishoudaccu’s vol en de koelkast kon op gas. Toen we terugkwamen van onze fietstocht hadden de zonnepanelen al weer hun werk gedaan en waren alle lampjes groen. Kosten van de camperplaats 0,0 € (maar dat was geluk hebben omdat de betaalautomaat stuk was). Nu staan we op een ACSI-camping waar we € 16,50 per nacht mogen afrekenen voor alle luxe die we hebben. Vanmorgen om een uur of acht was het drukte van jewelste: een groot aantal kampeerders brak op en vertrok naar elders. Hebben precies één nachtje gestaan. Moet ook kunnen. Wij hebben niet zo’n haast.

We zijn er in de loop van de tijd wel op vooruit gegaan: eerst een paar zeer primitieve tentjes, daarna ons groene monster: een VW-bus met een zelfgeconstrueerd bed, wel met draaibare stoelen en een koelbox die tijdens het rijden koelde op 12 volt en op een camping alleen als we aan de stroompaal stonden. Een campinggazbrandertje voor de warme hap en het koffiewater en als het koud was trokken we wat meer kleren aan of gebruikten een elektriek kacheltje. Hebben we tegenwoordig wel heel wat meer luxe. Om eerlijk te zijn hebben we ook onze grenzen verlegd: we stellen steeds meer eisen. We kunnen bijvoorbeeld niet meer zonder goede telefoon-/internetverbinding. En een toilet op een camping zonder wc-bril en papier vinden we dan armoedig. Gaat dan het licht uit terwijl je met je zware werk bezig bent moet je even zwaaien om weer te zien wat je aan het doen bent. Primitief?

maandag 28 maart 2022: @ géraudot

Het wordt een beetje eentonig met onze activiteiten: vandaag weer twee fietstochten. ‘s Morgens een rondje Lac d’Orient. Schitterende fietspaden en (waarschijnlijk voor de laatste dag) strakblauw.

Onderweg bij het dorpje Lusigny sur Basne kwamen we een kunstwerk tegen van ene Klaus Rinke. Terwijl ik een foto aan het maken was dacht ik “dat kunstwerk heb ik onlangs nog gezien”. Blijkt een soortgelijke foto te staan op de website van Thole en Everdien (https://www.camperreisverslagen-thole-everdien.nl/). Deze mensen hadden hun camper ook in de buurt geparkeerd en waren aan het wachten op beter weer. Lichamelijke ongemakken in combinatie met de conclusie “het wordt niks met het weer in Spanje” deden hen besluiten terug te keren naar huis. Altijd leuke ideeën te vinden op hun site. Hun foto (gedateerd 24 maart) is een stuk mooier dan die van mij en heb ik hieronder weergegeven, neem aan dat ze er geen moeite mee hebben. Betere fotograaf en beter cameramateriaal denk ik. Het kunstwerk is één van een groep van vier, de andere drie staan elders in de regio. Het verhaal wat het voor moet stellen laat ik maar achterwege.

“Hebben we honderden kilometers afgelegd om te zien wat we ook in de Bekkendelle bij Winterswijk kunnen zien”, sprak W en maakte een foto van velden vol met bosanemonen en hier en daar wat speenkruid. Ja W: de Bekkendelle is ook mooi, maar anders.

Na het rondje van zo’n 30 kilometer een paar uur verplichte rust, voor mij “kiepstoelenwerk”, W deed een dutje in bed. Ouder worden, soms wat slechter slapen en voor mij geldt nog dat ik een beetje “zwabberig” ben: verkouden en tuntelig op de benen. Gaat wel over. De weerapp gaf aan dat het 22 graden was. Daarna een heen-en-weertje langs het Lac du Temple. Een rondje zat er niet in, W wilde niet over mountainbikepaden en geef ze eens ongelijk: laat de banden maar heel blijven. Is het lac d’Orient bedoeld voor de zeil- en zwemsport, het lac du Temple is bestemd voor sportvissers. Gemotoriseerde watersporten uitoefenen (vooral waterskiën) kan op het lac Amance. Dit lac hebben we niet bezocht. Keerpunt was het retourkanaal. Weet niet in welk riviertje het water uitkomt, maar al het water hier komt uiteindelijk terecht in de Seine. Het kenmerkende van deze fietstocht van 26 kilometer was dat het meer op de heenweg rechts lag en op de terugweg links en we bijna alleen maar over een dijk hebben gefietst. Hoe afwisselend kunnen we het maken?

Het actieve deel van de dag zit er op: zo koken en dan in de avondstand. Een mooie dag! En morgen? Dan is er weer een dag. We hebben voorlopig voldoende water gezien en fietsen (waarschijnlijk) naar Troyes dat hier op een kleine 30 kilometer afstand ligt. Zal de accu van de fiets wel niet de hele weg op turbo kunnen gebruiken. Wordt werken! 

lac d’orient

Twee keer per jaar moeten we volgens Loesje de haan bijstellen. We moeten dan overstappen van winter- op zomertijd of andersom. Onze “normale” tijd is de wintertijd. In 1977 besloot men om in de zomer een uurtje later (of eerder, dat kan mijn brein altijd moeilijk verwerken) te gaan leven. In de zomer komt de zon zo vroeg op dat het al licht is terwijl de meeste mensen nog slapen. Door de klok te verzetten lijkt de zon later op te komen en weer onder te gaan. Hierdoor is het ‘s morgens langer donker en blijft het ‘s avonds juist langer licht. De periode van daglicht komt zo beter overeen met de periode waarin de meeste mensen wakker zijn. Overigens heeft men niet om humane redenen gekozen voor de invoering van de zomertijd. Er was in de jaren 70 sprake van een oliecrisis en de gedachte achter zomertijd was dat men zo zou kunnen bezuinigen op (elektrische) verlichtingen. Dit energiebesparende effect van zomertijd is echter omstreden. In de winter van 2018 is er een Europees onderzoek geweest naar het verzetten van de klok. Er bleek een ruime meerderheid voor het afschaffen ervan te zijn. Mogelijk gaat de Europese Commissie het verzetten van de klok in de toekomst verbieden. Dit leverde fikse discussie op in veel Europese landen. Moet het dan zomertijd of wintertijd worden? Weeronline introduceerde in 2019 nog een derde optie: de vierseizoenentijd. Eenmalig de klok een half uur vooruit zetten en dus precies tussen winter- en zomertijd in gaan zitten. Interessant artikel op https://www.weeronline.nl/nieuws/klok-een-half-uur-verzetten. Volgens de jongens en meisjes van weeronline pik je dan van beide “tijden” de voordelen mee. Voorlopig moeten we het nog even doen met de zomer- en wintertijd. Betekent dat W en ik twee keer per jaar een beetje van slag zijn, maar ook daar komen we wel overheen.

zondag 27 maart 2022: @ géraldot (bij troyes)

Een erg rustige nacht (vind ik). W gebruikte termen als ugly, nasty and miserable. Ik gebruik de term wel vaker: kwestie van perceptie. Een latertje dat opstaan, komt ook door de zomertijd. Tegen half elf op de fiets, het rondje rond het meer moest nog gedaan worden. Geen wolkje aan de lucht, de wind was uit en nog genoeg vonken in de accu’s: fietsen zoals het hoort! In het begin nog een beetje frisjes, zelfs handschoenen aangehad. Later gingen die dingen uit en verdwenen er steeds meer kledingstukken in de fietstassen. De foto op de brug is in het begin van de tocht gemaakt, dus nog heel “decent” gekleed. Halverwege een terrasje met lelijke plastic stoelen, maar koffie uit een echt kopje en erg lekker. Normaal op zondag deden we de koffie om deze tijd bij mijn moeder, aber das war damals.

Bammetje en om half twee een korte route naar de volgende camping. We hoeven niet zo ver als de kraanvogels: in het najaar gaan er een aantal naar de Extramadura, hemelsbreed zo'n 1.650 kilometer. Eerste camping nog niet open (verkeerde weergave in Campercontact), dus plan B in werking: camping Les Rives du Lac. Neus van Puzzel stond de verkeerde kant op, dus de telefoon van W gaf een onmogelijke route aan. Flapte ik er uit: “dat heb je met vrouwelijke telefoons”. Na een tijdje gestopt en de “mannelijke” telefoon geprogrammeerd. Ging ineens wonderbaarlijk goed. Kreeg alleen een stortvloed van woorden over me heen, iets van misogynie en zo. Moest het later opzoeken: misogynie of vrouwenhaat is een ziekelijke afkeer van vrouwen. Ben van alles maar zeker geen misogyn. Als je naar bijgaand kaartje kijkt ligt het eindpunt van onze dagrit bij het campersymbooltje. Paar kilometers extra gereden dus.

De 2-sterren camping Les Rives du Lac ligt op een steenworp afstand van het strand van Géraudot (en die plaats moet je in de buurt van Troyes zoeken). De camping is het hele jaar door geopend. We zitten nu in de Aube in de regio “Grand Est”. Het meer, lac d’Orient, ligt op een paar minuten lopen van de camping. W had deze regio uitgezocht omdat er schitterende fietstochten te maken zijn. Dat gaat ongetwijfeld gebeuren, alleen vandaag niet meer: we hebben vanmorgen al 35 kilometer gepedaleerd. Alles aan de opladers, stoelen naar buiten en er een rustige zondagmiddag van maken (21 graden, maar het bijna te warm om in de zon te zitten).

Er liggen hier drie stuwmeren op een rijtje waarvan het lac d’Orient met 2.500 ha wateroppervlakte het grootste is, gevolgd door het lac du Temple (1800 ha) en het lac Amance (500 ha). De stuwmeren worden voor een deel omgeven door een uitgestrekt bos. Het gebied heeft de naam Forêt d’Orient meegekregen. De eerste twee meren worden gevoed door de rivier de Aube en de laatste door de Barse. Het is maar dat je het weet.

Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We blijven in ieder geval één extra nachtje hier zodat we de omgeving kunnen verkennen. Misschien worden het er meer.

V: 172.578 A: 172.662 Rijtemp.: 19 tot 20 graden (we vertrokken pas om 13:30 uur) zon op: 07:32 onder: 20:05 daglengte: 12:33 uur

het weer: nog steeds strakblauw, de wind is gaan liggen

Wifi-index: 90 % (Orange F) Les Rives du Lac, Géraudot, code 24.966 ACSI-tarief € 16,50 per nacht all-in