najaarstocht 2025 - 9: van je familie moet je het hebben

Toen we gisteren op weg naar de pizza-oven een rondje Heicohoeve deden vond ik het terrein veel weghebben van een (ex-)zorgboerderij. W vond ook dat er veel dieren waren, maar ze miste het boerderijvee. Kon nergens vinden dat deze plek iets met een zorgboederij te maken heeft of heeft gehad. De Heicohoeve presenteert zich als een "stadslandgoed" (in een eerder blog al behandeld) en "vakantiedomein" dat zich richt op recreatie, vergaderen en stadslandbouw. De belangrijkste activiteiten van de Heicohoeve zijn verhuur van accommodaties (tiny houses, pipowagens, glamping lodges en camperplaatsen) en het bieden van vergaderlocaties. Zag ook nog een terrein waar campers en carravans konden worden gestald en behalve pizza-avonden bieden ze een dagelijkse ontbijtservice. Kwam zelfs ergens het woord “paardencoaching“ tegen. Maar “stadslandgoed“? Had gisteren al mijn twijfels. De bevindingen van vandaag: zowel een ja als een nee. Ja, de Heicohoeve gebruikt zelf de term “stadslandgoed” en ook diverse campingplatforms gebruiken deze term. Maar nee: er is geen enkele officiële erkenning te vinden dat de Heicohoeve formeel de status van stadslandgoed heeft. Maar het blijft een mooie en rustige plek op een kilometer of vijf afstand van de binnenstad van Zutphen en voor ons een ideaal uitgangspunt voor de familiereünie.

zondag 31 augustus: @ zutphen

“Wat had je weer heel veel geen-nieuws“, was de opmerking van W toen ze vanmorgen het laatste blog gelezen had. Vind het ook wel knap van mezelf: twee A4-tjes met non-informatie vullen. Wil je liever “echt“ nieuws van het front? Vooruit, opmerking van de mooie jongen bij de checkin toen hij ons naar een plek bij de vijver verwees en hij zonder blikken of blozen beweerde “Er zijn hier geen muggen, want we hebben kikkers“. Ja misschien overdag, want toen ik ’s avonds om half elf nog even water moest tappen bij een kraantje-met-lampje vonden zo’n honderd van die krengen (muggen dan) me heel interessant. Illustratiemateriaal komt van ChatGPT en Gemini, opdracht “kun je een plaatje maken van een kikker die een mug vangt?“ W is meer van het spuiten (moet je zelf wel even buiten gaan zitten, weet niet wat voor troep er allemaal in dat spul zit), ik prefereer het handcrematorium.

Niet de allermooiste dag van de week uitgezocht voor een familiereünie, beetje druppelgevoelig, tenminste ’s ochtends. Nog even een pastasalade gemaakt voor de Amerikaanse lunch en bij de Lidl wat stokbrood en kaasjes gescoord voor dochterlief die in het holst van de nacht uit het westen des lands moest vertrekken om op tijd het feest-der-feesten bij te kunnen wonen en geen kans zag om boodschappen te doen. Gezellige dag in de tuin van mijn zus (en zwager) aan de Berkel, waar (klein)kinderen nog konden kanovaren en suppen. Dat kon inderdaad na de middag toen het halfbewolkt werd en de temperatuur opliep naar 24 graden. Nee vaste fotokijkster C te L: geen stapel familiefoto’s op het web. Denk niet dat ik daar familieleden mee blij maak. AI kan ook mooie plaatjes genereren. Voor de echte kiekjes moet je even wachten tot het fotojaarboek 2025 klaar is. Wel leuk om het kroost van al die neefjes en nichtjes (de oudste neefjes/nichtjes zijn van rond 1980 en hun nazaten tussen 0 en 18 jaar). En ja broer: ik ben de oudste van het hele zooitje.

Op de terugweg een blokje om op de fiets, schat zo’n kleine 20 kilometer. Helaas geen route van vastgelegd. Was onder meer een leuk stukje over landgoed Hackfort (bron foto: www.kasteleninnederland.nl). Ook de tekening hieronder heb ik daar gevonden. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Na rijp beraad hebben we besloten (voorlopig) in Nederland te blijven. We gaan naar Friesland.

najaarstocht 2025 - 8: duurzaam, bourgondisch en gemoedelijk

Helemaal vergeten: ik schreef mijn 1.000e blog op donderdag 28 augustus 2025. Een mijlpaal. Begonnen eind september 2014, toen was het geen blog maar heette mijn geschrijf nog brieven. Mijn eerste brief bevatte geen foto’s. Die werden later in een aparte post verzonden, weet ook niet waarom (uploaden duurde toen misschien te lang op zo’n buitenlandse camping?). Klein stukje om een idee te krijgen: “De route: naar het zuiden met maar vier vaste punten. Vertrekken, W op het vliegveld van Valencia ophalen op 10 oktober, haar afleveren bij de crew van Transavia in Faro op 27 oktober en tenslotte uiterlijk 10 november terug zijn in verband met verplichtingen voor VVN. Natuurlijk zijn er wel wat wensjes, onder andere de Route Napoleon die in Grenoble begint en aan de Middellange Zee eindigt en de Plage de Piemanson (al is de vraag of ik dat haal, want het strand wordt 1 oktober afgesloten). En zo zijn er nog honderden andere zaken die ik wil doen, opgedoken uit tientallen camperreisverslagen die ik de afgelopen maanden heb verslonden“. Ben benieuwd of er nog 1.000 posts volgen. Als bijlage in deze alinea een van de eerste foto’s uit de post “gelukkig hebben we de foto’s nog“: Pic du Cap Roux aan de weg van Cannes naar St. Rafael gemaakt op 1/10 /2014.

zaterdag 30 augustus: @ zutphen

Vandaag stond in het teken van een verplaatsing van Twente naar de Achterhoek. We hebben de vlag van Hof van Twente ingewisseld voor die van Zutphen. De Bentelose Esch voor de zoveelste keer achter ons gelaten. Vrij laat, had nog wat administratief vrijwilligerswerk te doen en W wilde nog even naar Hengevelde, even kijken of ze nog een leuk “kleedje“ in de aanbieding hadden. We zullen John (van de camperplaats) ongetwijfeld nog wel eens met een bezoekje vereren. Op naar “Duurzaam, bourgondisch en gemoedelijk“, want daarmee adverteert Domein De Heicohoeve, dat zich “een gemoedelijk stadslandgoed“ noemt.

Tja, weer zo’n woord “stadslandgoed“, nooit van gehoord. Als je Google er op loslaat krijg je zo’n heerlijk AI-antwoord: “Een stadslandgoed is een gebied of initiatief binnen of rond de stad waar landbouw en natuur geïntegreerd worden in een stedelijke omgeving, met als doel voedselproductie, educatie, recreatie en ecologisch herstel. Het kan bestaan uit diverse vormen van stadslandbouw, zoals zoals stadstuinen, daktuinen, verticale landbouw en voedselbossen, vaak georganiseerd door collectieven van burgers, organisaties en gemeenten om lokale voedselvoorziening en bewustzijn te bevorderen.“ Vervolgens wordt een opsomming van kenmerken gegeven waardoor een stadslandgoed een stadslandgoed is: geïntegreerde landbouw, multifunctionaliteit (naast voedselproductie kan een stadslandgoed dienen als recreatiegebied en educatieve locatie), duurzaamheid en verbinding (brengt burgers, organisaties en lokale overheden tot elkaar en verhoogt het bewustzijn rondom voedsel en natuur). Ik kom er later op terug, eerst maar eens kijken wat De Heicohoeve allemaal te bieden heeft.

Route van Bentelo naar Zutphen was niet zo interessant, alleen de laatste kronkels door de binnenlanden om uiteindelijk aan de rand van een industriegebied uit te komen waren verrassend. Kregen een leuk plekje op de camping toebedeeld, dat we een reservering op de Wijngaard met de camperplaatsen hadden vond de mooie jongen die ons incheckte niet zo interessant, stond vol. Wij ook niet: de plek waar we nu staan is veel leuker. Zaterdagavond pizza-avond, de houtskooldampen bezwangerden al heel vroeg het domein. Even samen boodschappen doen bij de Lidl in Warnsveld voor de pastasalade die we meenemen naar de familiereünie en bij de winkel scheidden onze wegen: W op koffievisite bij een vriendin en ik terug naar de camping.

Ik noemde de pizza-avond al. Lekker hapje en daarbij een voortreffelijk biertje van de Chamavenbrouwerij uit Zutphen. Ook W klokte dat nat met genoegen weg. De Chamaven waren een Germaans volk dat in het gebied tussen de IJssel, Rijn en Eems, dus grofweg de Achterhoek, Liemers, Overijssel en Grafschaft Bentheim woonde. Een andere naam voor Chamaven is Chamavi. Laat dat nou net de naam van een camping in Almere zijn waar we een tijdje geleden vertoefd hebben. Op de website van de camping wordt de herkomst van de naam niet genoemd, maar kan me niet voorstellen dat de Chamaven ooit in de buurt van Amsterdam hebben gewoond. Uiteraard kan ik het mis hebben. Laten we niet verder zeuren over oud-Germaanse volkeren: prima gegeten en gedronken voor € 21,00 bij elkaar (samen, dus niet per persoon!). Kan niet uit als je daar drie man personeel voor rond hebt lopen.

Fysiek niet veel gedaan, behalve dan de vingers: die hebben overuren gemaakt op het toetsenbord. Helemaal bij met het vrijwilligerswerk-op-afstand. V: 218.359; A: 218.400. Rijtemperatuur: 20 - 23 graden, wisselend bewolkt. Straffe wind zuidwest 4. Zon op/onder: 06:42/20:28 (gegevens Zutphen). We zijn ten opzichte van gisteren iets naar het westen opgeschoven. Toch wel een mooie (want rustige) dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan naar Warnsveld om veel familie te ontmoeten.

najaarstocht 2025 - 7: de zon gaat zinloos onder

"Herman Finkers is de enige cabaretier die nog nooit is betrapt op een serieuze opmerking in zijn programma's. Hij heeft niets te melden en dat doet hij fantastisch". Nee, is niet van mezelf. Van hem komt de titel van het blog van vandaag. Dit naar aanleiding van een vraag van E te W hoe het komt dat de zon in Nederland niet overal exact op hetzelfde moment onder gaat. Dat het vuurbolletje in het oosten wat eerder verdwijnt en in het westen wat later heeft te maken met het begrip lengtegraden. Scheveningen in het westen ligt op 3 graad oosterlengte en Winterswijk in het oosten op 7 graden. Dat is een verschil van zo’n 4°. Elke graad lengteligging komt overeen met ongeveer 4 minuten tijdverschil qua zonnetijd. Dus tussen Scheveningen en Winterswijk zit ongeveer een kwartier verschil. Vroeger loste elke stad dat zelf op door een eigen tijd te hanteren, de plaatselijke zonnetijd en daardoor stond in elke stad de zon om 12:00 precies in het zuiden. In 1909 werd in Nederland de Amsterdamse Tijd als standaardtijd ingevoerd en in 1937 werd het besluit genomen om over te stappen naar de internatiole Midden-Europese Tijd. Officieel werd dat pas tijdens de Duitse bezetting ingevoerd.

vrijdag 29 augustus: @ bentelo

Vanuit Bentelo een route vinden met veel onbekende wegen, het kan. Richting Goor en Markelo zijn nog steeds paden te vinden die we nog nooit befietst hebben. Samen met Komoot knoopten we een paar highlights aan elkaar: een riviertje, een berg, een kerk (gemist vanwege de kermis in Markelo), een monument en een kunstwerk. Beetje schuiven hier en daar en kijk: weer een leuke fietstocht in elkaar geknutseld. Bij het schuiven kwamen we nog een molen en een mariakapelletje tegen, meteen maar even meenemen. Van de Regge hebben we al veel gezien, maar nog lang niet alles. Wanneer we het over die rivier hebben moet je je afvragen: hebben we het over de Regge van vroeger of de Regge van nu? De bron van de Regge bevindt zich al sinds de prehistorie in het Münsterland in de buurt van Ahaus in Duitsland, op een hoogte van zo’n 50 m. In dat gebied vinden we trouwens ook de bron van de Dinkel en die van de Vecht en de Berkel. De Duitse Regge kronkelt ons land binnen en heet dan Buurserbeek. Hij stroomt nog een flink eind westwaarts en buigt dan naar het noorden om ten slotte in de Vecht bij Ommen uit te monden. Hij heeft dan ruim 100 km afgelegd en 20 m aan hoogte verloren. Zo wàs het, heel lang. Rond 1400 besloot de stad Deventer in zijn economisch gevecht met Zutphen en Zwolle om een vaarroute te maken naar Westfalen in Duitsland. Half oost-Nederland ging op de schop: bestaande beeklopen werden vergraven en waterstromen verplaatst. De Schipbeek werd een feit en verbond Deventer met de bovenloop van de Regge. Om de Schipbeek blijvend met water te vullen, werd het water van de Regge “gestolen“. In feite heeft de stad Deventer de Regge de nek omgedraaid. Die bleef daardoor achter als een armetierig stroompje vanaf het Westerflier bij Diepenheim. Scheepvaart was hierop nog maar nauwelijks mogelijk, alleen met platbodems, zompen genaamd. De Regge wordt verdeeld in drie stukken: de Boven-Regge (Diepenheim-Rijssen), de Midden-Regge (Rijssen-Hellendoorn) en de Beneden-Regge (Hellendoorn-Ommen). Uiteindelijk wordt het water bij Ommen in de Overijsselse Vecht geloosd.

Nadat we de Regge hadden gezien moesten we een heuse “berg“ beklimmen en wel de Herikerberg aan de rand van Markelo. Met 48 meter de hoogste van de vijf heuvels die rondom het dorp liggen. De Herikerberg is vooral bekend vanwege de galgenbelt. We hebben ze de afgelopen weken al vaker gezien in deze buurt: van die mooie “opknooppunten“ voor misdadigers. W hoopte nog een mooi uitzicht te hebben vanaf een leuke uitkijktoren (de Belvedère), maar anderen waren haar voor: de toren is tot woning omgebouwd. Eerlijkheidshalve hebben we het mountainbikepad dat volgens onze route naar de toren ging geskipt, dus je moet het doen met een oude prentenbriefkaart. Motivatie: "Als je hem niet kunt beklimmen is de omweg niet de moeite waard".

Een koffie bij boerderij Kolhoop. In de buurtschap Elsenerbroek ligt sinds jaar en dag “Colhoopsplaatse“. Volgens het foldertje dat we meegenomen hebben stond er al in 1637 een optrekje, want een verslag vermeldt dat ene Lubbert Colhoop “zonder vergunning van de Hofrigter, Erfgenamen en Huisluyden in de marke heeft getimmerd“. Vergunningen heeft de eigenaar tegenwoordig genoeg: je kunt er van alles doen, zelfs koffie drinken (wel zelfbediening en Senseo). Officieel is het een vakantieboerderij en vergaderlocatie.

Soms is iets mooi door zijn lelijkheid. Neem bijvoorbeeld het “Provinciaal Verzetsmonument Overijssel" in Markelo. Drie grote zuilen van natuursteen en tegen de zijkant van elke zuil is een beeld geplaatst: twee mannen en één vrouw. Een gedicht (van Victor E. van Vriesland) en 470 namen van omgekomen verzetsmensen uit de provincie Overijssel maken het plaatje compleet. Kunstenaar Titus Leeser (1903-1996) omschreef het ontwerp als volgt: “Het monument wil eerbied van de verzetsstrijders voor hun gevallen kameraden uitdrukken. Als bladzijden van een boek vermelden de muurvlakken de namen van de gevallenen en deze met namen bedekte muren zelf vormen het teken in het landschap. De drie figuren symboliseren de gemeenschap van het verzet, waarvan de gevangenen deel uitmaakten en die tot in verre toekomst bij hun namen willen blijven waken en daardoor de herinnering aan hen levend willen houden. Links het ongewapende verzet, in het midden – tegelijk het geloof en vertrouwen uitbeeldend – de vrouw in het verzet, rechts het gewapende verzet. [... ]“. Voldoende zo? Zo nee, lees meer.

Een fietstocht is pas echt af wanneer we een blik hebben kunnen werpen op een molen. Vandaag was het “de mölle van Buursink“. Gered voor het nageslacht en door vrijwilligers liefdevol in stand gehouden. Mooie website met interessante informatie. Niet geïnteresseerd? Niet aanklikken dan.

 

Nog even “Ave“ tegen Maria zeggen bij een kapelletje in de buurt van Markelo. Tot 1620 stond hier een kapel met een mariabeeld. Dit beeld zou zijn aangeroepen onder de naam "Onze Vrouwe ter Hulpe". In 2009 dacht een groep vrijwilligers dat de oude geschiedenis in ere hersteld moest worden. Voor het bezichtigen van het “vogelhuisje“ moesten we wel weer klimmen. De Hulpe is namelijk een van de bulten van Markelo. De kerk in Markelo hadden we gemist, kermis in het dorp en alles afgesloten. De geschiedenis van de bedevaarten naar Markelo werd ook bij het mariakapelletje verteld. De Martinuskerk is nu protestants, maar oorspronkelijk een roomse kerk met een bedevaarttraditie want de kerk had een leuke reliek (je mag ook relekwie zeggen - een overblijfsel van een of andere heilige). Toen tijdens de Refomatie de kerk in andere handen overging werd aan die bedevaart paal en perk gesteld: “Den 12 Julij 1620 sijn gedeputati classis getogen om de kercken te visiteren in desen classe gelegen, ende zijn desselven daechs gecomen te Bathmen, die schole gesuijvert van Paepsche boecken. Vandaer te Markel, den afgodischen steen, waervoor de bedevaert vant genaemde heijlich bloet gedaen wort, alsoock de luchters daertoe diendende ende een geoffert wassen kint wechgeruijmt, den kerckmeester Splinter aengeseijt dat hij de kercke doen repareren, de beelden aen de want doorstrijcken ende ’t Sacramentshuijs, daer de afgoderije voor geschiet, soude doen toemetselen, t welck hij alles belooft heeft.“ En dat allemaal omdat je alleen Maria goededag wilt zeggen.

Ons uitstapje van vandaag werd afgesloten met het bezichtigen van het kunstwerk “De Klok“ gemaakt door Alexander Schabracq in 1998. Het staat op het Sterplein in Goor. Gemeentelijke informatie: “Het materiaal dat in het kunstwerk is verwerkt bestaat uit sierbeton, metaal, brons, neon en een klok en is ontworpen naar aanleiding van de herinrichting van het centrum van Goor. Omdat de stichting Beeldende Kunst Goor de herinrichting van het centrum nogal saai vond zocht men naar een kleurrijk kunstwerk om het centrum op te fleuren. Er werd voor een klok gekozen omdat dit bij het stadsbeeld van Goor past. De bewoners zijn nogal bij de tijd. De kunstenaar is Alexander Schabracq uit Amsterdam“.

Ben je weer helemaal bij. Na (bijna) 50 kilometer fietsplezier draaiden we het erf van de Bentelose Esch weer op. Voetjes hoog en virtuele trekzalf op de billetjes. Een mooie dag. Bij vertrek gaf Komoot aan: “Je kunt lichte wind en wisselende omstandigheden verwachten als je nu je Tour start“ en daar had ze helemaal gelijk in. Mooi fietsweer, ondanks de stevige zuidenwind (kracht 3 tot 4), temperatuur maximaal 24 graden en Buienradar had het over halfbewolkt. Aan de foto's in dit blog kun je zien dat het wisselend bewolkt was, soms zelfs strakblauw (het gaat bij nevenstaande foto niet om die knappe vent maar de blauwe lucht). Gefietst in korte broek en sandalen, maar wel truitje-aan-truitje-uit. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan richting Warnsveld waar we op zondag een familiereünie hebben. Tot slot nog even heel wat anders: het valt nog wel mee met mijn doofheid. Vanmorgen zei ik “Wat maken die boeren een lawaai“ en vervolgens vloog er een helicopter over.

najaarstocht 2025 - 6: een dag van kilometers maken

Moerkerke noemen en dan de wielerwedstrijd vergeten? Werd door verschillende mensen op de vingers getikt, zelfs door W die wist te vertellen dat Sluis verkeersproblemen heeft tijdens de Guido Reybrouck Classic. Nou heb ik een probleem: deze wielerwedstrijd beperkt zich tot Belgisch grondgebied en volgens mij hoort Sluis daar niet bij. Waarschijnlijk bedoelt W de triatlon Ironman, die vorig jaar voor een paar dagen verkeerschaos gezorgd heeft. Volgens de officiële website van de gemeente Sluis wordt dit internationale sportevenement (de triatlon dan) komend jaar (opnieuw) gedeeltelijk in de gemeente Sluis georganiseerd: zwemmen in de Damsche Vaart en het fietsparcours start in het centrum. De wielerwedstrijd die ik eerder noemde is volgens mij een evenement dat georganiseerd wordt vanuit Damme. Tweedaags en iets met jonge renners. Ooit waren Eddy Merckx en Johan Museeuw jong en deden mee aan de wedstrijd. Op de winnaarslijst staat ook Remco Evenepoel die in 2018 het snelst de pedalen rond kon krijgen. Moerkerke? Ongetwijfeld zal het parcours door dat stadje lopen.

donderdag 28 augustus: @ bentelo

W had gisteren de camping al afgerekend: € 22,00 per nacht (kwam alleen nog wat toeristenbelasting bij), naseizoensprijs. Kun je niks van zeggen. Best wel leuke camping als je van “achteraf“ houdt: je hebt als je een boodschap wilt doen wel een fiets of auto nodig, winkels zijn te ver om te wandelen. De naam Polderzicht doet echt recht aan zijn naam omdat je een prachtig uitzicht hebt aan de rand van de camping over het polderlandschap van Zeeuws-Vlaanderen. W heeft altijd wat moeite met campings waar ze haar eigen toiletpapier moet meebrengen, ik niet: doe dat altijd al - heb een hekel aan schuurpapier. Zorg wel voor een bak met muntjes van € 0,50, heb je nodig voor het douchen en als je wilt afwassen mag er € 0,20 in de automaat voor warm water. Weet niet of dit nog wel helemaal van deze tijd is. Kwamen tot de ontdekking dat deze camping een uitstekend uitgangspunt is om een dagje Brugge op de fiets te doen, genoteerd op ons todolijstje en: gadverdamme ook dit jaar kwamen we niet in Damme. Opmerkelijk: in één van de recensies op Campercontact stond dat de kampeerder geen last heeft gehad van de trein. Vraag: welke trein? In heel Zeeuws-Vlaanderen zijn we geen trein tegengekomen. Na het ochtendritueel met een goede poetsbeurt (op je ouwe dag word je wat morsig) mocht W de huurfiets terugbrengen naar Oostburg en ik boodschappen doen bij de Lidl. Fietsenmaker en supermarkt liggen vrijwel naast elkaar, dus dat was gemakkelijk afspreken. Koelkast en andere opbergruimtes vertoonden echo-effecten, de drankkast bevatte alleen nog maar een doorgeefwijntje; je weet wel: zo’n fles die in de loop der jaren regelmatig een ander cadeaupapiertje krijgt, van ganser harte met de nodige felicitaties aan een volgend feestvarken wordt overhandigd en uiteindelijk (soms na een paar jaar) vanzelf een keertje terugkomt.

Een dag van afstand overbruggen, we hebben ervoor gekozen. Voldoende tijd om te herdenken dat het inmiddels 53 jaar geleden is dat we elkaar tegenkwamen en dat we in december al 52 jaar ons trouwboekje bezitten. Mijn kleindochter (de tweede) zou zeggen: “en zo tobben zij voort“. Het grote kleine ding heeft humor en weet hoe de wereld in elkaar zit. 

Sluis, Oudburg, Westerscheldetunnel, A58 naar Roosendaal, A17 naar Moerdijk, A16/N3 naar Papendrecht, A15 tot knooppunt Valburg en het laatste stuk (A50/A12/A18/N18) naar huis. Naar huis? Ja heel eventjes maar: zwarte Trek in de schuur en rode Trek achterop (niemand hoeft ons te zien) en vervolgens door naar Bentelo voor een paar dagen Twentse rust voordat de familiereünie in Warnsveld plaatsvindt. Maar voor we daar waren leek het net carneval toen we Stampersgat passeerden. Het is geen tijdelijke carnevalsnaam voor een dorp met een andere naam, de plaats bestaat gewoon en is vooral bekend als de plaats waar suikerfabriek 'Dinteloord' gevestigd is. De suikerfabriek vormde samen met de suikerfabrieken van Roosendaal en Zevenbergen de Verenigde Coöperatieve Suikerfabrieken (VCS). Later is deze coöperatie opgegaan in een groter concern waarvan ik de naam ben vergeten (en geen zin om op te zoeken). Ook Standdaarbuiten (20 minuten fietsen vanaf Stampergat) is een normale plaatsnaam met als carnavalsnaam “Zwammegat“, bekend van de lichtjesoptocht. In beide gevallen hebben we het over de omgeving van Moerdijk. We waren toen al lang Zeeuw-Vlaanderen (vlag in deze alinea) en Zeeland (vlag hieronder) uit.

Elke keer wanneer ik over de A15 rijdt en naast me een vrijwel lege Betuwelijn zie (vandaag welgeteld één trein - twee locs met bijna een kilometer wagons) denk ik: dat kan nooit uit. En dat klopt. De goederenspoorlijn van Rotterdam naar Duitsland) is in 2007 geopend en er ging ruim 4,7 miljard euro over de verschillende toonbanken. Het is daarmee één van de duurste infrastructuurprojecten van Nederland geweest. De exploitatie (het gebruik door vervoerders) levert via spoorheffingen geld op, maar dit dekt absoluut niet de aanlegkosten en zelfs niet volledig de onderhoudskosten. Even wat bikkelharde cijfers: in 2004 werd geschat dat het exploitatietekort op de lange termijn minstens €27 miljoen per jaar zou bedragen. Inclusief afschrijving en rente wordt dat gemiddeld €227 miljoen per jaar. Volgens W kun je niet alles in cijfers uitdrukken en heb je ook te maken met andersoortige baten. Vooruit, daar gaan we: allereerst zorgt de lijn ervoor dat meer goederen per trein in plaats van per vrachtwagen naar Duitsland en verder gaan. Dit vermindert files, CO₂-uitstoot en fijnstof, en versterkt de positie van de Rotterdamse haven als internationale draaischijf. Ook wordt er minder afhankelijkheid gecreëerd van transport via de Rijn (dat steeds vaker last heeft van lage waterstanden). Deze “maatschappelijke baten” zijn moeilijk in geld uit te drukken, maar waren wel de hoofdreden waarom de lijn is aangelegd. Conclusie: niet zeuren, af en toe een dubbeltje extra geven en iedereen is gelukkig en tevree. Bijgaande foto stond in een artikel van De Speld met als onderwerp "10 jaar Betuwelijn"; inderdaad: alweer een tijdje geleden. 

Moest nog even tanken en zie plotseling dat er twee soorten diesel verkrijgbaar zijn: B0 en B7. W zei gekscherend “het verschil is dat de één met en de ander zonder frituurvet in je tank komt“. Laat ze nou helemaal gelijk hebben! B7 bevat een hoeveelheid biocomponent, in de volksmond biodiesel. De 7 staat voor 7% biomassa die is bijgemengd in fossiele diesel (die wordt aangeduid met B0). Die 7% komt niet maar zo uit de lucht vallen: de Europese richtlijn schrijft voor dat gewone diesel in de EU maximaal 7% biodiesel mag bevatten, omdat veel motoren daar goed op kunnen draaien zonder aanpassingen. En zo leer je elke dag weer bij.

Een mooie dag? Och, ken ze beter. Soms moet je wat kilometers maken, in ons geval om een fietsprobleem op te lossen en om toch dit weekend bij de familiereünie in Warnsveld te zijn. Even een paar dagen rust in Bentelo. Laat nu Bentelo ook een eigen vlag hebben (letters schijnen te staan voor "dorpsbelangen Bentelo")!. V: 218.013; A: 218.359. Rijtemperatuur tussen 17 graden (tegen tienen) en 26 (bij aankomst om 15:00 uur). Opvallend: de zon komt hier in Bentelo later op en gaat ook later onder dan in Sluis (06:37/20:30 tegen 06:52/20:42). En morgen? Morgen is er weer een dag. Kijken of de rode Trek beter fietst dan de zwarte.

najaarstocht 2025 - 5: ik heb getwijfeld over belgië

We hebben nog die nadenkfoto van het vorige blog. Toevallig fietsten we hier maandag en kwamen we op onze tocht van dinsdag langs dezelfde plek. Het gaat om een bruggetje over het Afwateringskanaal vlak bij Sluis. Op maandag fietsten we over een vreselijk pad (Kanaalweg Noord, gemaakt van vies grind) en mochten via een smal bruggetje oversteken. Aan het eind van het bruggetje ging een steil trapje omhoog, niet lang maar wel hinderlijk. Vandaag van dat hinderlijke trapje een foto gemaakt. Nee, we hoefden niet nog een keer het kanaal over te steken, we konden op de Boomgaardweg (geasfalteerd) blijven.

Hoe het verder gaat met de fietssoap vroegen een aantal lezers die met ons meeleven. Ideeën en plannen genoeg, maar we vertellen meer als we een passende en bevredigende oplossing gevonden hebben. Tot die tijd is er op kapotte-fietsengebied radiostilte.

 

woensdag 27 augustus: @ sluis

Nadat we bij onze werkdagelijkse spellingtest de juiste schrijfwijze van “accelereren“ hadden geleerd (een ouder echtpaar noemde dat in een aflevering van “we zijn er bijna“ een uitstekende oefening om de hersenen scherp te houden, het moet niet gekker worden) en het oude brood verwerkt was in een pantosti (we zitten tenslotte in Zeeland en daar zijn ze zuinig) konden we wederom een nieuwe dag omarmen. Een dag waarvan Buienradar verwachtte dat het tijdens de fietsuren droog zou blijven.

Benieuwd naar het waarom van de titel van vandaag? Simpel: we gingen naar België en het Goede Doel (van Henk Westbroek) fabriekte daar in 1982 een leuk liedje over. Het laatste stukje luidt als volgt:

 

Ik heb getwijfeld over België
Omdat iedereen daar lacht
Ik heb getwijfeld over België
Want dat taaltje is zo zacht
Ik stond zelfs in dubio
Maar ik nam geen enkel risico
Ik heb getwijfeld over België, België, België, België, België

En in België waren we al snel. Fijn pad langs het Leopoldkanaal met onder meer Moerkerke aan de linkerhand. Het Leopoldkanaal met een lengte van 46 kilometer loopt van Boekhoute (bij de Nederlandse grens) tot in Heist-aan-Zee, waar het in de Noordzee uitmondt. Het werd gegraven in de 19e eeuw (1847–1854) in opdracht van koning Leopold I, naar wie het ook is genoemd. De voornaamste functie van het kanaal is het zorgen voor de afvoer van het water van het achterland (onder meer de diverse polders) naar zee. De regio is erg laaggelegen, waardoor afwatering cruciaal is om overstromingen te vermijden. 

Tijdens de Tweede Wereldoorlog speelde het kanaal een grote rol. In september 1944, tijdens de Slag om de Schelde, hielden Duitse troepen stand aan het Leopoldkanaal tegen de geallieerden (vooral de Canadezen en Poolse soldaten). De gevechten waren bijzonder zwaar en kostten veel slachtoffers. In 2020 werd deze slag verfilmd door Matthijn van Heijningen. Een draak van een film, heb ’m niet afgekeken. Moet wel bekennen dat ik één van de weinigen ben die de film slecht beoordeelt, het publiek geeft gemiddeld 4,5 van 5.

 

En aan dat Leopoldkanaal ligt Moerkerke. Moest heel lang nadenken over waar ik dat nu weer van kende. Duurde een tijdje maar toen kwam Paul De Wispelaere bovendrijven: het is zijn geboorteplaats, lange tijd ook zijn woonplaats en hij had iets te maken met een tv-serie over Vlaamse polders in de vroege middeleeuwen, waarbij het ging over de strijd tussen de adel en de gewone man. Volgens mij is het al een serie uit de vorige eeuw, toen ik nog regelmatig naar de televisie keek. Speelde zich in ieder geval in de polders rond Moerkerke af toen de plaats nog voornamelijk uit handelaars bestond.

En opnieuw kwamen we een kanaal tegen, nu het Boudewijnkanaal, och we kijken niet op een koning meer of minder. Het kanaal, oorspronkelijk bekend als Kanaal Brugge-Zeebrugge, werd aangelegd tussen 1896 en 1905 en toen koning Boudewijn er in de jaren vijftig van de vorige eeuw op visite ging hebben ze het watertje maar hernoemd. Niet veel eer voor Boudewijn: het is maar zo’n twaalf kilometer lang. De ruïnes van de Atlantikwall, de enorme verdedigingslinie die de Duitsers tijdens de Tweede Wereldoorlog langs de West-Europese kust bouwden, lagen er nog te liggen en zo te zien zijn ze voorlopig ook niet weg. Vroeg me af waarom nu juist langs het Boudewijnkanaal, maar zag op een bord dat het kanaal een belangrijke toegang voor scheepvaart naar de haven van Brugge-Zeebrugge was (en nog steeds is). Voor de Duitse bezetter was het cruciaal om deze toegang te beveiligen tegen geallieerde aanvallen.

Fietsen over de boulevard heeft wel wat, maar wanneer je iets meer richting binnenland gaat zie je veel meer. Neem nu de polyestersculptuur die in Knokke staat: "twee figuren die elkaar lijken te begroeten op het plein waar het verkeer uit het binnenland en dat van de kustweg elkaar kruist, hebben een overduidelijke symboolwaarde. Op deze stedenbouwkundig weinig aantrekkelijke plaats brengen die beelden door hun kleur en hun monumentaliteit hier toch een zekere warmte en generositeit. Onwezenlijk, en toch fascinerend; provocerend, en intussen toch een herkenbaar baken in de gemeente". Kan het zelf niet verzinnen, maar het gaat om een beeld van Joep van Lieshout (een Nederlander) met de naam "Twee groetende mannen".

Even een hapje eten? Kan sinds kort in de glazen koepel of de zeeëgel (moet volgens mij zee-egel zijn, maar dat woord komt ongetwijfel een keer in de spellingtest), zoals de inwoners van Knokke het stulpje op het Albertplein noemen. Kost een paar cent maar dan zit je aan de binnenkant van 2.211 glasraampjes in een ambiance waarvan alleen de inrichting al 1,25 miljoen heeft gekost. Reserveren? Zoek maar op: restaurant The Sphere. Heb niet naar de prijslijst gekeken maar schat dat een broodje kroket niet over de toonbank gaat voor minder dan € 25,00, vooropgesteld dat ze al broodjes kroket serveren.

En dan uiteindelijk het Zwin, dat natuurgebied op de grens van België en Nederland. Al vaker befietst en beschreven. Even in het kort: Ooit was het Zwin een brede zeearm die in de 12de eeuw ontstond na zware stormvloeden. Die natuurlijke doorbraak in de kustlijn verbond de Noordzee met het achterland. Hierdoor ontwikkelde zich een getijdengeul die zowel economische als ecologische betekenis kreeg. In de middeleeuwen speelde het Zwin een cruciale rol in de internationale handel. Via deze zeearm konden schepen Brugge bereiken, dat uitgroeide tot een belangrijk handelscentrum van Europa. Havens zoals Damme, Sluis en Brugge floreerden dankzij deze toegang tot de zee. Maar vanaf de 15de eeuw begon de verzanding: de getijdengeul slibde langzaam dicht en Brugge verloor zijn directe verbinding met de Noordzee. Dit betekende het einde van Brugges rol als toonaangevende zeehaven.

Tegenwoordig is het Zwin een natuurgebied van ongeveer 158 hectare tussen Knokke-Heist en Cadzand-Bad. Het grootste gedeelte van het gebied (ongeveer 125 ha) ligt in België. Als je kunt rekenen blijft er dan 33 ha voor Nederland over. Lengte (gemeten langs de kust) pak-’m-beet 2,3 km en het natuurgebied omvat achter de duinen slikken en schorren die bij vloed onderlopen via een geul die nog steeds met de zee verbonden is.

Op de terugweg nog even een paar kleine boodschappen bij de Jumbo in Sluis (bij het eten hoort toch een toetje en bij een aflevering van Narcos een toastje schimmelkaas?). 60,8 kilometer stond er op de fietsteller, dus pijnlijke kontjes. Wind uit een zuidelijke hoek, kracht 2 toen we om 10:30 uur vertrokken en kracht 3 toen we om 15:15 weer bij het busje waren. Inderdaad: laatste stuk van Sluis tot aan de camping de inmiddels warme (want 23 graden) wind pal op de kop. Een mooie dag. Een bijzondere dag want België is een heel ander land dan Nederland. Rommeliger, minder aangeharkt (behalve het strand) en natuurlijk is de kust totaal anders dan die van Zeeuws-Vlaanderen. En morgen? Morgen is er weer een dag. Hadden we dit weekend niet een familiereünie?