stempelen in twente (de buit is binnen)

De puzzel van het vorige blog was niet moeilijk: een waterpas voorzien van flessenopener. Het resultaat van 5 overnachtingen in het Twentse land, een soort beloning dus. Mooiste plek? Ongetwijfeld de Bosweide, je kijkt inderdaad uit over een weide (als je aan de goede kant staat) en je bevindt je midden in het bos. Goede voorzieningen en vergeet de prijs niet: echt all-in voor € 15,00. Bij Skop'n Boer in Overdinkel betaalden we € 17,00 voor twee personen en daar komt dan nog de elektriciteit bij (50 cent per kwh) en het douchen (zeg maar 1 € per persoon). Niks mis met Skop'n Boer overigens, denk dat ze hier onze neuzen nog wel eens zien. Het initiatief van “stempelen in Twente” is in ieder geval erg leuk. Op deze manier zijn we op plekken gekomen waar we normaal niet aan gedacht zouden hebben. Op de vraag aan GertJan van de Bosweide waarom ze zo goedkoop waren antwoordde hij dat hij en zijn vrouw hiervoor bewust hadden gekozen. Hun motto: “Je kunt beter tien dubbeltjes verdienen dan twee kwartjes”. Geen speld tussen te krijgen.

Lezer M te P vroeg zich af onder welke steen ik de laatste jaren geleefd heb. Aanleiding van de vraag was mijn stukje in het vorige blog over aardgasopslag in Duitsland. Hij ging ervan uit dat een ieder op de hoogte is van de keukenzoutwinning in Epe bij Gronau. Jaarlijks wordt ongeveer twee miljoen ton zout in water opgelost, omhoog gepompt en in pijpleidingen naar fabrieken van Solvay (vestigingen in Nederland en België) gepompt. De lege zoutkoepels dienen voor opslag van niet alleen aardgas maar ook aardolie. Ook een deel van de Nederlandse aargasreserve wordt hier bewaard. De opmerking over de steen waaronder ik geleefd zou hebben kwam vanwege het feit dat ik niet wist dat er zich in april 2014 een ernstige lekkage van aardolie uit een ondergrondse olieopslagplaats heeft voorgedaan. Op 200 à 300 meter diepte raakte een oliepijpleiding lek. Circa 53.000 liter aardolie belandde vanuit de op duizend meter diepte liggende koepel aan het aardoppervlak en veroorzaakte zware milieuverontreiniging. In 2017 was de bodemsanering voltooid. De schade liep in de tientallen miljoenen euro's. Nee, wist ik niet. Is me ontgaan, wel vaker last van. Volgens W is dat "slietage van't benul". Dank voor de info.

donderdag 27 juli: @ home – kötteldiek

Van de valpartij zondag weinig zichtbare schade opgelopen: beschadigde knie en wat bonte plekken (lijkt altijd erger door de bloedverdunners). Heb wel moeilijkheden met met acties waarbij mijn linkerarm betrokken is (fiets van en op de fietsendrager tillen, een grote bocht met de bus nemen, gaskraan in de gaskast open en dicht draaien, dat soort dingen). Kom Kees, het is maar tijdelijk, het zal wel weer overgaan (Heerlijk duurt het langst, Leen Jongewaard als ik me niet vergis).

Of het niet teveel geregend heeft? Valt eigenlijk best wel mee. Beetje rekening houden met de buien, maar vooral ook niet teveel op buienalarm kijken. De koekoek van die app heeft teveel zijn snavel open. Vanmorgen was het weer zo'n heerlijk begin waarbij Rob de Nijs aan het zingen was “zachtjes tikt de regen op mijn camperdak, ritme van gezelligheid”. Uitslapen, koffie zetten, broodjes afbakken, appje beter spellen doen (W had er eentje fout vandaag: “Het werkwoord 'appreciëren' schrijf je met twee p's. Er staat een trema op de e na de i, om te voorkomen dat de lettercombinatie ie als één klank wordt uitgesproken. In het voltooid deelwoord (geapprecieerd) is geen trema nodig, omdat 'iee' niet kan worden opgevat als één klank”. En toen, ergens tussen tien en half elf, was het voldoende droog om de laatste dingen te doen: fietsen in- en opladen, het infuus oprollen en inpakken, de stoelen omdraaien. Anrout voor de laatste kilometers van dit kleine-weekje-weg.

V: 197.825; A: 197.883. Rijtemperatuur 15 graden. Regenachtig. Zon op/onder: 05:47/21:32 (gegevens Lichtenvoorde). Het waren weer een paar fantastische dagen. Nu eerst maar eens die verjaardag vieren en daarna kijken we verder. Volgens W gaat de komende dagen de koekoek nog teveel af en vindt ze dat we pas kunnen vertrekken als je met goed fatsoen weer een “tinto de verano” kunt drinken. Voor de mensen die het Italiaans niet goed beheersen: de vertaling luidt “rood van de zomer”. Het is koude rode wijn met sprite of 7-up, een verrassend lekker drankje als het warm is. Tinto de verano? Ik vind warme chocolademelk ook lekker, smaken verschillen.

stempelen in twente (het laatste vervolg)

Eerst even de post. D te W vroeg of we nog zichtbare overblijfselen hadden gezien van de protestactie in Mariënheem die eerder deze maand gehouden werd. Weet niks van een demonstratie of zoiets, beste D te W, maar toch maar even opgezocht. Gaat om een LawaaiProtestActie tegen de N35 die dwars door het dorp loopt. Boos en teleurgesteld reageerden de inwoners van Mariënheem op de plannen van (nu demissionair) minister Harbers om zeventien infrastructuurprojecten op de lange baan te schuiven. Op het lijstje van Harbers stond namelijk ook de aanpak van de N35 van Zwolle naar Wierden. Onderweg scheert de weg langs Heino en gaat hij onder Nijverdal door, maar gaat wel dwars door Mariënheem. Dat leidt in het Overijsselse dorp tot drukte en overlast. Inderdaad een levensgevaarlijke situatie hebben we gisteren aan den lijve mogen ondervinden. Wij moesten de N35 over. Voor voetgangers is er een tunnel, fietsers mogen het zelf uitzoeken: zelfs geen verkeerslichten, alleen halverwege de weg een wachteiland. Schijnt volop in de pers geweest te zijn: RTV Oost, NOS journaal, Radio1 journaal, Hart van Nederland, SBS 6, Jeugdjournaal, Goedemorgen Nederland van WNL, Stentor, Volkskrant, Telegraaf en Sallands Weekblad. Niks van meegekregen. De bevolking wil een rondweg, kosten 200 miljoen. Op te hoesten door de provincie en door de staat, elk 100 miljoen. De provincie wil wel over de brug komen, maar ja: de staat heeft een heel grote ijskast. Foto website nos.

Mariënheem, ja we waren er eens eerder (juni 2021, op de fiets vanuit de Brandkoele in Lettele). W wilde toen graag naar de beeldentuin en later vond kleinkind nummer 1 dat er wel een goed geslaagde afbeelding van opa in die beeldentuin stond (eigen foto 20/06/2021).

woensdag 26 juli: @ overdinkel

Ons laatste stempeltje moeten we halen in een uithoek van Nederland, Camperplaats Skop'n Boer in Overdinkel. Oaverdeenkel is een gat weggestopt achter Enschede, vlak aan de grens met Duitsland. We gaan er hernieuwd kennismaken met opnieuw een riviertje: de Dinkel. Officieel is het geen Twente meer, Twente is namelijk het land tussen de Regge en de Dinkel en Overdinkel ligt juist Over de Dinkel (werd overigens door de camperplaatseigenaar faliekant tegengesproken: hij woonde zijn hele leven al op deze plaats en dat was en bleef Twente). We hebben in deze omgeving vaker gefietst, toen was Losser ons uitgangspunt en hebben onder meer het drielandenpunt bekeken (het punt waar Overijssel, graafschap Bentheim en prinsbisbom Münster elkaar raken). Het dorp Overdinkel was tot 1890 een heel rustige boerengemeenschap totdat aan de andere kant van de grens (in Gronau) textielfabrieken uit de grond werden gestampt. Goedkope arbeidskrachten werden gevonden in Friesland, Drente en de Kop van Overijssel, gebieden waar bittere armoe heerste en ze konden goedkoop en gemakkelijk in Overdinkel wonen. Na de Tweede Wereldoorlog zette de groei van Overdinkel nog even door, maar toen de textielfabrieken gingen sluiten begon de bevolking weer te krimpen. 

Zijn mijn handen bijna vastgegroeid aan het toetsenbord van mijn laptop, die van W nemen door het voortdurend vasthouden van de telefoon ook afwijkende vormen aan. Ze is van veel nieuwsfeiten op de hoogte die ze via flitsmeldingen voorbij ziet vliegen. Zo wist ze me te vertellen dat er afgelopen weekend (en wel in de nacht van vrijdag op zaterdag) voor de zesde keer in korte tijd vernielingen zijn aangericht in een Mariakapel in Overdinkel, ook de inhoud van het kluisje is meegenomen. Het leed is extra groot omdat normaliter de inhoud van het kleine kluisje iedere avond wordt veiliggesteld, alleen deze keer niet. De Mariakapel Tiekeveen-Geurmei is een bijzonder kapelletje dat tot stand kwam door de inzet van veel vrijwilligers. Een vijftal noabers heeft tegenwoordig om de maand onderhoudsplicht. Fijn dat ik dit belangrijke nieuws met jullie kan delen.

De ochtend in Haarle was er een die gekenmerkt werd door rust en door regen. In onze campertaal: de koekoek ging behoorlijk tekeer. Er trok een prettig en pittig front voorbij en wat kun je op zo'n moment beter doen dan uitslapen en daarna koffiedrinken en lezen, kortom bezig blijven tot de bui is overgetrokken. Na het ontbijt een snelle zwaai naar Gertjan en Liesbeth, ze zullen ons ongetwijfeld weerzien. Vervolgens even bijvullen bij onze huissuper (wederom in Nijverdal, we weten er inmiddels de weg) en daarna naar Overdinkel. De bedoeling was snelwegvermijdend, maar die route zou dwars door een paar grote steden gaan, dus op ons besluit teruggekomen en fluitend over de A35 en A1 gereden.

Had eerder deze week al een route uitgestippeld langs de Dinkel. Kon een GPX-bestand downloaden van een LAGA-fietsroute en dat als uitgangspunt nemen. Wat LAGA nu weer moest voorstellen, vroeg W zich af. Ik trouwens ook. Na enig speurwerk kwam ik er achter dat LAGA moet staan voor Landesgartenschau. In Nordrhein-Westfalen wordt die om de drie jaar gehouden en zo'n twintig jaar geleden was Gronau aan de beurt die buurgemeente Losser bij de plannen betrok. De Dinkel vormde het verbindend element tussen die twee plaatsen en voilà: het Lagapad. Beetje knutselen en hier en daar een lusje erbij of eraf en je hebt een WIBEpad. Zit ook een beetje smokkelwerk in verstopt. Overdinkel kent van oudsher een veelbewogen smokkelgeschiedenis. Big business voor de middenstand: je hebt een smokkelwandelroute, een smokkelfietsroute, een smokkeltour in de elektrokar en verschillende smokkelproducten.

Aanmelden op Skop'n Boer gaat eenvoudig via een aanmeldzuil, is namelijk precies dezelfde als bij de Bentelose Esch. Ook hier de stroom op de meter. Installeren en fietsen is het devies, want later op de middag kan het gaan koekoeken. Kan zijn dat we dan in Duitsland zitten, geht es dan kuckucken? Eerst naar het drielandenpunt, want daar schijnt aan geknutseld te zijn. Niet aan het punt zelf, maar wel aan de bereikbaarheid van de grenssteen. Daar kun je nu heel goed bijkomen. Picknickbank erbij; mooi gedaan Losser.

Na een stukje Duitsland – Nederland – Duitsland weer terug in Nederland en even een blik geworpen op het Mariakapelletje Tiekeveen-Geurmei, waarover ik het eerder had. Had deze plek inderdaad als waypoint in onze route opgenomen. “Of Maria ervoor kon zorgen dat vader tot inkeer komt en weer terugkeert in de schoot van de familie” was één van de wensen die in het grote boek waren opgeschreven. De sporen van de kraak waren nog goed te zien.

Gronau, mooie stad. Snel erdoor heen, we zijn intussen meer mensen van “buiten de bebouwde kom”. Lunchen op een lieflijk plekje langs de Dinkel, die overigens heel vaak onze metgezel was.

Heb wel eens van gasopslag in de grond gehoord, maar wist niet dat net aan de andere kant van de grens bij Gronau – Epe, heel veel van dat spul ligt opgeslagen. Waarom juist hier? Eenvoudig omdat er vanwege zoutuitgraving ondergrondse holtes (cavernes) zijn ontstaan. Om het overschot aan gas dat in de zomer wordt aangeleverd op te slaan voor gebruik in de winterperiode zijn deze holtes goed geschikt. Beetje technisch verhaal hoe het precies in zijn werk gaat, iets met “op een hogere druk brengen met compressoren voor het kan worden opgeslagen”. Een half uur lang hebben we alleen maar velden met pijpen in en uit de grond gezien.

En nee: de koekoek ging niet af, auch der Kuckuck nicht (we waren immers weer op Duits grondgebied). De regen kwam wel ineens met bakken uit de hemel. Gelukkig vonden we een schuilplek in vorm van een abri (bus komt alleen na Anruf). Half uurtje duurde het feest en toen konden we verder. Om te bewijzen dat ik mijn verhalen niet uit de hoge hoed tover hier het bewijs. Het eerste grote witte gat is onze lunchpauze, het tweede de schuilperiode voor de regenbui. De kleinere gaten staan voor "we stonden stil en keken ergens naar". Wat meisje Komoot allemaal niet voor ons bijhoudt.

Mooi droog pad langs de Dinkel terug. In 2021 heeft men besloten de Dinkel haar oude meanderende loop weer terug te geven, het jaar daarop is het hele gebied op de schop gegaan en er ligt nu een prachtige meanderende Dinkel met ernaast een fantastisch breed fietspad. Het fietspad volgt de Dinkel van Losser naar Duitsland (of andersom) en je komt onderweg leuke rustplaatsjes en uitkijkjes tegen. Later nog even de vogelkijkhut Oelemars meegenomen. Op een paar honderd meter van de vogelkijkhut ligt een vlonder waar je zicht hebt op een oeverzwaluwenwand. Gisteren zijn er onder meer een ijsvogel en een visdief waargenomen, de score van W vandaag nulkommaniks.

Half vijf terug op het nest. Laatste stempeltje gescoord en ons cadeautje gekregen. We maken er een zoekplaatje van. Op vijf uur lag dit allemaal op onze tafel. Mag jij raden wat we gekregen hebben.

V: 197.771; A: 197.825. Rijtemperatuur 19 – 20 graden. Halfbewolkt. Later op de dag wisselend bewolkt en een flinke (plaatselijke) regenbui. Zon op/onder: 05:42/21:32 (gegevens Overdinkel). Een fantastische dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We gaan naar de Kötteldiek, want vrijdag hebben we een feestvarken. Er wordt iemand 70. Later!

stempelen in twente (nog een vervolg)

Heb gisteren helemaal vergeten te vertellen dat we op weg naar Haarle langs Stroe gereden zijn. Ja, Stroe van de verwarring “gaan-we-naar-Stroe-of-naar-Soest”, die Stroe dus. Ik ken het eigenlijk alleen van afrit zoveel van de A1, ergens in de buurt van Apeldoorn: afrit Stroe/Garderen. Weet ook nog dat er vroeger een AC-restaurant zat langs de snelweg bij Stroe. Kon je lekker eten. AC was oorspronkelijk Albert's Corner, aan de naam kun je zien dat het een onderdeel van de supermarktketen Albert Heijn moet zijn geweest, AC had hotels en restaurants. Appie verpatste het geheel in 1998 aan de Italiaanse Autogrill-groep (bekend van Tulip Inn), die vervolgens in 2016 een paar (flinke) stuivers vroeg aan Van der Valk (eigenlijk GR8 Investments), die de hotels behield en een jaartje later de losse restaurants doorverkocht aan supermarktketen Jumbo die er het stickertje “La Place” opplakte. Jumbo had in 2016 de failliete La Place van V&D overgenomen en de achttien AC-restaurants konden daar wel bij. Dwaal weer verschrikkelijk af, terug naar het heden dus!

dinsdag 25 juli: @ haarle (overijssel)

Kwamen vanmorgen tot de ontdekking dat we op een soort van droomlocatie staan: rustig en een schitterend uitzicht over een hooiland. Camperplaats De Bosweide had ik al verteld: Code Campercontact 88.933, kun je de nodige informatie die ik in mijn blog geef nog eens controleren. De ooievaar die gisteren het laatste deel van mijn verhaal sierde, stond gisteren na onze fietstocht op ons te wachten.

Over fietsen gesproken. W scoorde een fietstocht met de naam “Sallandse Heuvelrugroute”. Gaat weer over de geijkte paden “verboden voor auto's behalve als je 65+ bent”. Kennen we inmiddels wel. Daarbij komt dat we in de buurt van Soest al genoeg stuwwallen en heuvelruggen gezien hebben en tenslotte: je kunt bijna geen route in de omgeving van Hellendoorn/Holten/Nijverdal/Haarle plannen zonder een of meer van de “bergen” te schampen. We vonden beiden gisteren de tocht langs de Regge heel verrassend. Gingen we toen naar het zuiden, vandaag wilde Komoot wel wat voor ons naar noorden uitstippelen, richting Ommen. Voor een deel van de route hebben we gebruik gemaakt van de fietsknooppunten zoals Landschap Overijssel dit voorstelt in haar publicatie “Dwars door Overijssel (deel 1)”, waarbij gefietst wordt van de oorsprong van de Regge naar de Vecht bij Ommen. Het leuke is dat er heel veel benoemd en beschreven wordt. De bron van de Regge, ik was er een paar weken geleden bijna toen in bij het nadenken over de zin van het leven bij deel drie was aangekomen.

De Regge is hier helemaal hersteld in zijn oude luister. We fietsten ondermeer over het voormalige landgoed Duivecate, een gebied dat Koemaste wordt genoemd, Kalvenhaar (dat voor Landschap Overijssel het eerste Regge-herstelproject is geweest) en Katenhorst. Grote delen van de gekanaliseerde Regge zijn gedempt en de oude meanders weer uitgegraven. Daarbij is rekening gehouden met wandelaars en fietsers: volop mooie paden! Als je fietst met je route op de telefoon zie je heel goed hoe de gekanaliseerde Regge heeft gelopen: af en toe zie je grote rechte stukken op de kaart, soms afgedamd en af en toe in een open verbinding met de nieuwe oude rivier.

Na ruim tien kilometer kwamen we bij het voormalige kasteel Schuilenburg aan. Niks overgebleven, alleen een paar gebouwen uit 1727, terwijl het oorspronkelijke kasteel dateerde uit … ja, zeg het maar. De website kasteleninnederland tekent het volgende op: “De vroegste vermelding is de verkoop van 'huys, sael ende hoff geheten toe ter moelen' door Johan van der Molen in 1339 an Johan van Almelo. [..] Uit archeologisch onderzoek blijkt dat er geen ouder materiaal is gevonden dan de 15e eeuw. Dus een ouder huis moet zich elders bevinden”. Heb wel een mooi (digitaal) boek over dit voormalige gebouw gevonden: https://schuilenburgboek.nl/ met heel veel informatie, geschreven door Cees Ortelee. Moest van W beloven het bij één citaat te laten: “Gezien de vele eeuwen dat er hier een hoofdgebouw heeft gestaan, is het moeilijk aan te geven met welke naam het gebouw aangegeven moet worden. Er zijn verschillende benamingen in gebruik, zoals waterburcht, slot, kasteel, havezate en huis en misschien nog wel meer. Elke benaming is gerelateerd aan een bepaalde periode uit de geschiedenis of ontwikkeling”. Met een beetje fantasie zou je het voormalige kasteel Schuilenburg het centrum van Overijssel kunnen noemen. In de middeleeuwen lag dit kasteel in het midden van de Regge aan de oude Twentse weg van Zwolle naar Almelo. Afbeelding hieronder laat Schuilenburg in 1732 zien (schilderij van Abraham de Haen) en de afbeelding hierboven geeft de watermolen van Schuilenburg in 1845 weer, gezien door Gerhardus Meijer. 

Toen kwam er een lange rechte weg, richting NW (kwam daar niet net de wind vandaag met kracht 3?): de Marsdijk. De weg heeft de naam niet te danken aan het feit dat je er fijn kunt marcheren maar “mars” is de aanduiding van vochtige zandgronden die vooral als weiland en hooiland gebruikt werden.Een eindje verder volgden er twee stuwen, eerst stuw Hancate, de plek waar de Regge het Overijssels kanaal van Zwolle naar Almelo kruist. Dit kanaal werd in 1855 gegraven om een betere scheepvaartverbinding te maken tussen Twente en het westen van de provincie. Omdat de twee waterwegen elkaar kruisten was het nodig om hier een stuw te bouwen om te voorkomen dat de Midden-Regge zou leeglopen in het kanaal. Hierdoor ontstond er een ingewikkeld patroon van waterlopen met oude beddingen en meanders. Het kanaal werd in 1964 gesloten voor de scheepvaart.

Schepen voeren liever en sneller over de Twentekanalen. Het kanaal bleef als waterafvoerkanaal in gebruik. Op verschillende plekken zijn de oude schutsluizen nog herkenbaar. Langs het in onbruik geraakte kanaal is bij Hancate een prachtig ‘nieuw’ plekje in een eeuwenoud landschap ontstaan. Om de Regge vanaf de Boven-Regge stroomopwaarts toegankelijk te maken voor vissen is bij Hancate een vistrap gemaakt.

Een paar kilometer verder volgde de Archemer stuw. Een beetje een ingewikkelde constructie van stuwen, gemalen en vispassages. Een groot bord verduidelijkt het een en ander. Volgens het boekje zitten we – als we de rivier zijn overgestoken – in de Archemermaten, het gebied gelegen tussen de Lemelerberg en de Regge, waar ook oude meanders weer werden uitgegraven. We konden de Lemelerberg aan de horizon zien opdoemen, nog niet wetend dat Komoot vond dat we er overheen moesten (terwijl er ook een leuk pad is aan de voet van de berg). Inmiddels hadden we al besloten om het rondje Ommen te skippen. We zouden een lusje van tien kilometer moeten maken naar het het punt waar de Regge haar water in de Vecht laat stromen, maar dat zou een heen-en-weertje worden via relatief drukke wegen.

Lutterberg heeft een Coöp en daar verkopen ze croisantjes die je vervolgens in Mariënheem kunt opeten bij een beeld dat de naam “Corona” draagt. Aangezien het kunstwerk er al in 1996 is neergepoot, heeft het niks met Covid 19 van doen. Begeleidende tekst: “Marienheem dorp en buurtschappen, gescheiden door rijksweg en spoorlijn, samengebonden door de midzomerzon”. Heb op internet nog een interessant YouTubefilmpje gevonden: https://www.youtube.com/watch?v=RSwOuYdEwFU.

Een lusje via Haarle maakte onze fietstocht van 56 kilometer compleet. Komoot had de naam Fietstocht naar Ooievaars op nest aan ons tochtje meegegeven. Inderdaad kwamen we na een paar kilometer drie ooievaars op een nest tegen. Vooruitziende blik heeft meisje Komoot. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Had nog graag willen blijven, het bevalt me hier uitstekend. Hoofd Route wil absoluut het laatste stempeltje scoren, dan krijgt ze een cadeautje. Ja: vrijdag is ze jarig en van mij krijgt ze niks, dus moet ze ergens anders scoren.

stempelen in twente (een vervolg)

Neefje M, die zaterdag op bezoek was bij zijn vader (en dus ook een beetje bij ons), vroeg zich af of we ons wel bewust waren van het feit welke dag het exact is. Dit gezien het feit dat we niet meer werken en dus volgens hem voor ons elke dag min of meer hetzelfde is. Broer/zwager R constateerde dat hij vaak erg veel moeite heeft met de dagbepaling omdat elke dag veel lijkt op de vorige of de volgende. Moet eerlijk bekennen dat ik daar weinig moeite mee heb: er zijn nog steeds vaste dingen in dit leven. Als we thuis zijn (in ons stenen huis) weet ik door de aanwezigheid van bepaalde puzzels in de krant welke dag het is: maandag en donderdag is er een codekraker en op zaterdag (in de bijlage) iets quizachtigs. Vrijdag is mijn vaste museumvrijwilligersdag. Deze dingen vallen weg als we anroet zijn. Maar dan hebben we nog de app “beter spellen”, die op elke werkdag een aflevering aanlevert en op maandag een extra extralange versie. Samenvattend: vaak geen last van, op reis wat meer. Je filosofeert zo wat af op zo'n middag. Hij moest wel even flink happen toen ik hem mijn levensmotto vertelde. Zie bovenstaand tegeltje. Ja, ik meen het. En dan nog even nummer twee hieronder.

Heb nogal wat commentaar gehad op mijn Polarbear in het vorige blog. H te L vroeg of ik verwachtte dat men in Amersfoort een beeld neerzette van een ijsbeer met een piemel formaat flesje spa blauw (vooruit we doen het kalmpjes aan: inhoud van het flesje 330 ml). Nee beste H te L, maar er bestaat ook nog een acceptabele tussenvorm. Met dit beeld krenk je een zichzelf respecterende ijsbeer (man/vrouw/anders). Voor de volledigheid nog een keer de betreffende afbeelding.

maandag 24 juli: @ haarle (overijssel)

Genoeg Utrechtse Heuvelrug voorlopig. Het was er verrassend mooi, Amersfoort was verbluffend interessant en het gezelschap was goed te pruimen. Had nog beloofd om de campingschade met je te delen: € 25,00 normaal tarief en (omdat het leven zo duur is) € 2,00 energietoeslag. Dat laatste zie je tegenwoordig wel vaker. Zou zeggen: druk het gewoon boven op de prijs maar ga niet elk wissewasje apart in rekening brengen. Hier moesten afwaswater en gebruik douche ook € 0,50 kosten. Heb anders nog wel een tip: factureer voortaan ook gebruik toiletpapier € 0,20 (per persoon), dan hoeven de gasten niet met een rol over het kampeerterrein te lopen. Inderdaad geen papier op de toiletten. Was verder niks mis met camping Monnickenbosch, maar soms gaan kleine zaken irriteren.

De Nugget van broer/zwager en schoonzus naast ons breekt op, wij doen hetzelfde. Zij naar huis in het verre Kotten, wij naar de Sallandse Heuvelrug, stempeltjes halen. We hebben nog een paar dagen voor we thuis moeten zijn, onder andere voor de feestelijke viering van de zeventigste jaardag van W. Eigenlijk zijn we nooit thuis op die datum, maar dit jaar gaan we ervoor. We nemen afscheid van Soest, vroeger ook geschreven als Zoys (1028) en Sose (twee eeuwen later). Al heel lang bewoond dit gebied, dat kun je opmaken uit de vele grafheuvels in de omgeving. Tenslotte: de naam Soest zou kunnen betekenen “bron op de grens van hoge en lage gronden”, maar dit is niet zeker, zo vertelt mij het foldertje “ontdek Soest én de Soesterberg”. Toch moet je niet alles geloven wat er geschreven wordt: “Bij Soesterberg ligt het voormalig vliegveld Soesterberg, een enorme vlakte, waarboven de leeuweriken hun jubelende zang laten horen”. Staat in het genoemde foldertje en klopt tot aan de laatste komma, alles wat daarna is geschreven neem ik met een korreltje zout. Heb nog aan W gevraagd of zij iets van die leeuweriken heeft gemerkt, aangezien mijn gehoor niet helemaal fris meer is. Ook zij miste de jubelende zang. Er is ook een leuke website www.uitinsoest.nl. Zowel het foldertje als de site leerden ons dat we nog maar een heel klein gedeelte van de omgeving hebben gezien. Het enige dat ik echt gemist heb is een tochtje met fietsboot Eemlijn. Opstappen in Soest (of Amersfoort), vervolgens een stuk varen op de Eem en je (afhankelijk van de dag van de week) laten afzetten in Spakenburg of Huizen en van daaruit terug fietsen. Deze keer niet gedaan in verband met het feit dat we samen met familie een weekendje weg waren en zij fietsen niet vanwege hun kwispelstaartje. Alleen die fietsboot is al voldoende reden om een keertje terug te komen (www.eemlijn.nl).

Wij gaan verder met ons rondje “Stempelen in Twente”, een tocht door het Overijsselse land waar je overnacht op een vijftal (voormalige) boerenbedrijven die inmiddels ook de rol van camperplaats vervullen. Stempeltje scoren bij elke boer en wanneer de kaart vol is krijg je een attentie. Wat die attentie is wil niemand ons zeggen, maar … nog twee te gaan en dan weten we het. Vanuit Soest naar de voet van het Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug. Camperplaats De Bosweide ligt tussen de dorpen Haarle, Nijverdal en Hellendoorn. Ze doen niet aan reserveren, maar het moet gek gaan of er is geen plekje voor ons (de CP biedt plaats aan 25 campers). En het fijne? Een all-in tarief van € 15,00 per nacht en dat is inclusief toeristenbelasting (twee personen), 10 ampère stroom, wifi, (verwarmd) sanitair, gebruik van de serviceplek en heel belangrijk: een afwasplek. Gewoon erg voordelig en alles prima voor elkaar. Ben dol op plekken met een wc: het chemische toilet is reuze handig en fijn, maar op de een of andere manier willen we de grote boodschap daar niet in droppen, alleen in uiterste noodgevallen. Maar nu dwaal ik weer ernstig af. Vergeet nog bijna te vertellen dat bij alle deelnemende camperplaatsen de regionale middenstand een belangrijk plekje heeft en er volop lokale producten worden verkocht. Nu hoef ik de plaatselijke (meestal te zure) witte of rode wijn niet, maar W is dol op potjes jam, het liefst van de tante van de eigenaar van de Splöder Stea. Jammer voor W: dat stempeltje hebben we al.

Naar het oosten dus en zoals altijd wanneer we samen rijden stuur ik en kijkt W mee. Al gauw weet je eigenlijk niet beter. Koelkast vullen bij de Lidl in Nijverdal en meteen maar een fietsroute geprikt: het weer zou later in de middag wat instabiel worden. W kwam aanzetten met een knooppuntenroute met de naam “Rondje Regge”. Verrassend om weer eens een cijferbingo op de fiets te doen. Leuke route langs een deel van de Regge die men sinds een aantal jaren weer heeft laten “kronkelen” door het Twentse landschap, net als vroeger. In de tussenliggende periode moesten al die leuke beekjes kaarsrecht worden om zoveel mogelijk water te kunnen afvoeren. Gelukkig is er sprake van voortschrijdend inzicht zullen we maar zeggen. Er was wel wat verkeer op het water maar de Enterse Zomp hebben we niet gespot. Een zomp werd vroeger gebruikt om producten van en naar Twente te vervoeren over het water. Je kunt je voorstellen dat het schuitje een platbodem was/is. Ook op stukken van de Berkel wordt weer met een zomp gevaren. 

Leuke route, veel water, maar dat was te verwachten. Na exact 16,8 kilometer kwamen we in een buitenwijk van Rijssen een monument tegen ter herinnering aan de lokaalspoorweg Neede-Hellendoorn. Onderstaande informatie heb ik ontleend aan een interessante website namelijk https://www.hkhn.nl/de-lokaalspoorweg-neede-hellendoorn/. Dus wanneer je het hele verhaal wilt lezen: even klikken. Deze lijn is een van de vele spoorlijntjes die rond 1900 zijn aangelegd veelal op initiatief van fabrikanten. De lijn Neede – Hellendoorn was vooral bedoeld om de fabrieken in Nijverdal, Rijssen, Goor en Neede met elkaar te verbinden waardoor aanvoer van steenkool en grondstoffen zonder overladen op de fabrieksterreinen gelost konden worden. Tevens konden de producten van de fabrieken naar de plaats van bestemming worden vervoerd. Dat het spoorlijntje van 36,5 kilometer ook personen kon vervoeren was slechts bijzaak. Na veel gekissebis over de te volgen route was het in 1910 zover: het spoortracé ligt er en de eerste stoomtrein wordt met veel feestelijkheden rijdt van Neede naar Hellendoorn. Al heel snel blijkt dat de lijn niks meer is dan een doodgeboren kindje. De eigenlijke nekslag kwam toen het Twentekanaal werd aangelegd dus een brug voor het spoor over dat water kwam er niet. Deeltrajecten (bijvoorbeeld Neede-Noorddijk) bleven tot 1972 in gebruik. In dat jaar werd het spoor ook daar opgebroken.

En een kwartier voor de vloeibare zonneschijn weer uit de lucht kwam vallen (af en toe vergezeld van wat licht- en lawaaivuurwerk) konden we de schuifdeur van ons Puzzeltje weer openen. Droog bleef het sowieso niet: we moesten onder de douche. Een mooie dag. V:197.655; A: 197.771. Rijtemperatuur 20 – 22 graden, overwegend bewolkt. Zon op/onder: 05:42/21.39. Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. Er gaan geruchten dat de wielen van Puzzel dan stil blijven staan.