zomer 2021: met de kleinkinderen – 1: naar de fontein

“Krijg je wel eens een boete in het buitenland”, vroeg dochterlief aan me. Helaas ja, maar om je eerlijk te bekennen: ik zie bekeuringen als een soort variabele autokosten, hoe meer je rijdt, des te meer je er van krijgt. Ik probeer me altijd keurig aan aan de aangegeven snelheden te houden. Dit in tegenstelling tot mijn buurman H, die denkt dat bekeuringen de kosten zijn voor een ontheffing van de maximum snelheid. Maar hoe je ook je best doet: het gaat af en toe mis. In Frankrijk hebben ze de gewoonte om een flitspaaltje te plaatsen aan het begin van een dorp, juist aan het eind van een afdaling. Alleen door volop in de remmen te gaan staan kun je voorkomen dat er weer zo’n dure foto van je gemaakt wordt. Het worden er door de jaren heen wel steeds minder. Maar vanmorgen lag er weer eentje op de mat. Mooi voor de verzameling: eentje uit Letland. Veertig hele euri.

dinsdag 17 augustus: @ eibergen

De komende week moeten we veel met kleinkinderen doen: nachtjes logeren, dagjes uit, noem het maar “achterstallige aandacht”. Uitgangspunt wordt camping de Fontein: lekker dicht bij huis en toch even ver weg. Mijn taak was vandaag het kampement op te bouwen, W had nog wat andere dingen te doen. Nu zijn we snel ingericht: babbeltje maken met de eigenaar, plekje uitzoeken, stroomkabel aan de paal en net voor het eerste buitje had ik de luifel uitgedraaid en gescheerlijnd. Het bleef niet bij dat ene buitje, er kwamen er meer. Busje maar veranderd in mobiel kantoor: voor je elk dagdeel een chauffeur in de elektrocar hebt zitten ben je zo een paar uur kwijt. Het bleef maar druppelen en de temperatuur werd omgekeerd onevenredig met de gevallen millimeters water. Dus kacheltje aangezet want onder de 18 graden vind ik het stervenskoud wanneer je stilzit. Niet zo’n prettige verwarming zo’n elektrisch zoemertje: warme kop een koude poten. Afzien dat kamperen. Mag nog blij zijn dat ik niet in een tentje verblijf. Later bij het koken en afwassen werd het wat aangenamer. 

Stiekem de gaskachel samen met de boiler aangezet zodat ik in een zeer prettige omgeving de tweede aflevering van “We zijn er bijna kon zien”. Ging voor een deel over dat schitterende eiland Vlieland, het kleinste bewoonde Waddeneiland van Nederland. Samen met mijn broer en twee zwagers hebben we daar een aantal jaren ons “herenweekend” gehouden. Was altijd heel prettig toeven. Uren dwalen over de Vliehors en dan terug op de camping het tekort aan vocht aanvullen. Zeilend hebben we het eiland nooit aangedaan, lag op een of andere manier niet op de route. Ameland wel en natuurlijk zeer regelmatig Schiermonnikoog. De foto is eigendom van VVV Vlieland.

Volledig geïnstalleerd, dus laat het nageslacht maar komen.

V: 165.189 A: 165.207 rijtemperatuur: 16 gr.

Camping de Fontein, Eibergen; ca. 21 € per nacht.