zomer 2021: met de kleinkinderen – 3: jaren-vijftig-kermis

Vriendin E te Z kwam onlangs op een rommelmarkt een serie boekjes tegen met daarin heel bekende personages: Jos en Femke, oom Ted en tante Willeke. Of ik daar wat meer van wist. Jazeker vriendin E te Z, daar weet ik meer van. In een grijs verleden was ik werkzaam op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen. Methodes bestonden toen amper. Onder leiding van een schoolbegeleidingsdienst en een logopediste (Joke van der Zee) hebben we met een paar leerkrachten van het zmlk eind jaren 80 (van de vorige eeuw) een praktisch trainingsprogramma voor de basisvaardigheden spreken en luisteren ontwikkeld. De serie bestond uit 3 niveaus van elk 15 titels. De verhalen die het uitgangspunt zijn bij de 45 deeltjes zijn van mijn hand en zijn min of meer “uit het leven gegrepen”, waarbij mijn kinderen, Femke en Jos, centraal staan. Ook onze toenmalige kat, Poetepoei, speelt een belangrijke rol. Weet alleen niet meer of ze in de methode ook zo heette. De thema’s sluiten sterk aan bij de belevingswereld van kinderen. Enkele thema’s: Dat ben ik, Vakantie, Politie en Brandweer, Eten, Wonen, Boodschappen doen. Al het werk verricht volgens het systeem “liefdewerk – oud papier”, als ik voor elk uitgebracht boekje een dubbeltje had gevangen, was mijn camper nu vele malen groter geweest. Een aantal verhalen zijn later verschenen in eigen uitgaven van de logopediste. Ben je weer op de hoogte, vriendin E te Z, maar had ik dit verhaal al eens niet eerder verteld?

donderdag 19 augustus: @ eibergen

Oudste kleinkind ingeruild voor jongste. Duurde even want dames van bijna twaalf staan niet zo vroeg op. Ontbijtje, tentje afbreken en wisselmoment. Net voor twaalven stond junior te popelen voor de camper om actie te ondernemen. De reisleidster had bedacht dat een middagje “familiepretpark” een ideale activiteit was en het dichtstbijzijnde geval dat aan alle criteria voldeed lag op 30 kilometer afstand. Volgens de boeken bestaat familiepretpark de Waarbeek bijna honderd jaar en die leeftijd straalt het ook uit. Niks mis mee, zolang je maar geen Efteling of zo verwacht. Kan ook niet, want ze mikken op een andere doelgroep: kinderen zo tussen de 3 en de 12 jaar. Daar past onze T precies tussen, ons jongste kleinkind is net 7 geworden. Ben er zelf in eeuwen niet geweest maar er kwamen beelden boven van een boot die ons naar de Waarbeek bracht. Even opgezocht of dat ook klopte en inderdaad: het gaat om de Hilda die je van de Enschedese haven naar de achterkant van de Waarbeek bracht. Een tijdje spelen en de bus stond weer klaar voor de aftocht. Iets soortgelijks had je ook in de buurt van Arnhem, de Westerbouwing. Die had dan nog als extra attractie een open stoeltjeslift. De Westerbouwing heeft het niet overleefd: ergens in de jaren 90 werd het als attractiepark gesloten. 

De Waarbeek bestaat nog steeds en kreeg in 2009 met de komst van twee nieuwe eigenaren (Joris Bengevoord – nu burgemeester van Winterswijk en Arijan van Bavel – Adje) een grote opknapbeurt. De bezoekersaantallen stegen van ruim 30.000 in 2009 – toen het duo aantrad – tot 180.000 nu. Dit kwam ook omdat er allerlei showelementen, zoals circus- en theatervoorstellingen aan het park werden toegevoegd. De liefdesrelatie van Joris en Adje kwam aan zijn eind en samen met het feit dat Joris zijn functie als burgervader niet kon combineren met het managen van een pretpark was dit de reden voor de twee heren om de toko in 2018 te verkopen. 

Het wat oubollige karakter van het park wordt bewust in stand gehouden door attracties die elders zijn afgeschreven te kopen en opgepimpt in de Waarbeek weer neer te zetten. Twee voorbeelden: de Twister is een carrousel gebouwd in 1964 en geplaatst in 2012 en de Rupsbaan, gebouwd in 1967 en geplaatst in 2002. De oudste attractie is de Rodelbaan. Verkeerde naam: geen sleetje rijden of rodelen, maar een achtbaan. Eerst van hout (1928), in 1930 vervangen door staal afkomstig van oude tramrails uit Enschede. Wat een ding! De enige attractie in het park waar je voor in de rij moest staan, want slechts één karretje rolt de inzittenden over de rails. Geklokt: 35 minuten wachten, 55 seconden duurde het ritje en juist op het moment dat T en ik aan de beurt waren vond Pluvius het nodig om zijn blaas te ledigen. Met andere woorden: mijn zicht werd ernstig beperkt door de regen die mijn brillenglazen deed veranderen in matglas. Maar: afgevinkt! Voor de andere attracties (model kermis uit de jaren vijftig) golden geen wachttijden en T heeft (soms met oma) genoten van de zweefmolen, de swing-mill, de hully-gully en nog meer van dat moois. De Waarbeek hanteert een all-inclusive systeem, waarbij patatjes, snacks, ijsjes, limonade en gelukkig ook koffie bij de prijs inbegrepen zijn. Scheelt behoorlijk wat getrek met de portemonnee en uiteindelijk ben je relatief goedkoop uit. Kaartje € 15,50 per persoon en parkeren € 5,00. Af en toe een paar druppels uit de hemel konden deze mooie dag niet verpesten. Actiefoto’s met herkenbare snuitjes bewaren we voor het familiealbum. 

W had erop gerekend dat kleinzoon pannenkoeken zou willen eten en had het inkoopbeleid daarop afgestemd. Geen pannenkoeken maar een mixed-grill, dus in allerijl nog even boodschappen doen. Niet in Eibergen, want er was weer eens een vrachtauto gekanteld en van het talud afgegleden op een van de rotondes boven de N18 waardoor een takelwagen van formaatje onbenullig de weg blokkeerde. Groenlo heeft ook een Jumbo, gelukkig. T wist zich na het eten op slinkse wijze aan de afwasplicht te onttrekken, maar leerde wel even hoe hij Sudoku’s moest maken. Om half acht naar bed en omdat we maar een tweepersoons camper hebben, hebben we oma naar huis gestuurd.

Een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag, dan ruilen we T om voor Q. Nieuwe avonturen voor de Blauwe Bus.

+ overwegend bewolkt en af en toe een bui; 18 graden

Camping de Fontein, Eibergen