delft en zo - 4

Eerst even wat lopende zaken. Gisteravond wat koude rillingen, bij nadere inspectie bleek ik enigszins verbrand te zijn. Schijnt de zon toch genoeg kracht te hebben gehad om iets meer te doen met mijn blote velletje dan alleen verwarmen. Onregelmatige maar kritische lezeres K te W vroeg wat ik nu precies bedoelde met “Het ouder worden neemt happen uit ons enige bedekte stukje lichaam”, een zin die gisteren het eind van mijn stukje versierde. Niks bijzonders onregelmatige maar kritische lezeres K te W. In eenvoudig Nederlands staat daar gewoon: we worden kaal! Ik denk dat het een uitspraak is geweest van Thomas Verbogt, een stukjesschrijver van de Gelderlander. Die heeft wel vaker van die mooie zinnen waar je over na moet denken. Wat vind je van deze: ”In een mensenleven is niets lang geleden, behalve wat niet van belang was."

zaterdag 15 mei: @ delft – reizen met hindernissen

Geen weer om te fietsen, te onbestendig. Dit hadden we eerder deze week al voorzien en dus niet alleen de fietsen maar ook de personenauto meegenomen. We hadden een leuk tochtje uitgestippeld langs oudheden en forten tussen Willemstad en Steenbergen. "Hadden", want we zijn er nooit gekomen: werkzaamheden op het Hellegatsplein (A29). Zij van Google Maps wilde ons er met haar blikken stemmetje langs leiden, maar een verkeersregelaar was onverbiddelijk. Toen maar gekozen voor een bezoek aan het Zeeuwse Zierikzee, ook een mooie plaats maar dan op het vakantie-eiland Schouwen-Duiveland. Voor de statistieken: ook de Zeeuwse vlag zie je overal wapperen. 

Havenstad Zierikzee heeft een rijke historie en meer dan vijfhonderd monumenten in en rond de stad. Veel gestapelde oude stenen die al in het begin van de 15e eeuw in de stad stonden zijn tegenwoordig nog te zien. Nu moet je niet denken dat het gaat om Zierik aan de Zee, het is van het centrum nog een behoorlijk eind kruipen naar het grote water. Ik las ergens de volgende verklaring voor de naam: "Zierikzee dankt zijn ontstaan en welvaart aan het water. De eilanden Schouwen en Duiveland werden eeuwen geleden gescheiden door de Gouwe. Dat was in de Middeleeuwen de belangrijkste scheepvaartverbinding tussen Vlaanderen en Holland. Een kreek, de Ee, mondde uit in de Gouwe. Aan dit gunstig gelegen water vestigden zich waarschijnlijk in de 10e eeuw de eerste bewoners. Dit waren boeren of vissers. Een zekere Zierik was één van de eerste lokale machthebbers. De Ee van Zierik werd Zierik’s Ee, later Zierikzee". Bijgaande kaart is van Blaeu en heeft het jaartal 1649 meegekregen.

Parkeren graag buiten de stad, van daaruit is het niet zo ver naar de Dikke Toren die hoog boven Zierikzee uitsteekt. De officiële naam is Sint-Lievensmonstertoren, 62 meter hoog. Je schijnt hem te kunnen beklimmen, alleen nu even niet. Had ik weer eens geluk! De toren is een overblijfsel van een grote kathedraal (De Sint-Lievensmonsterkerk) die in 1832 afgebrand is. In juli 1835 – tweeënhalf jaar na de brand – begonnen de werkzaamheden voor een nieuwe kerk (vandaar de naam 'Nieuwe Kerk'). Omdat de architect die het werk had aangenomen failliet ging, lag de bouw lange tijd stil. De Nieuwe Kerk is in 1848 in gebruik genomen.

Een mooi pandje is het 16e-eeuwse stadhuis. Hier is het Stadhuismuseum gevestigd. Interessant als je meer wilt weten over de geschiedenis van deze havenstad. Heb ik van horen zeggen, want de toko zat nog dicht.

De stadspoorten werden in de 14^e eeuw gebouwd om Zierikzee vanuit de haven te beschermen. In de buitenhaven konden we onze lunch scoren: een frietje met een portie kibbeling. En pas in de auto kwamen de eerste druppels vloeibare zonneschijn naar beneden. We hebben weer geluk gehad.

Tijd om weer richting Delft te gaan. Een groot gedeelte van de tocht ging over de N57. De weg kruist een aantal grote kunstwerken, waaronder vier dammen van de Deltawerken. De weg staat daarom ook bekend als de dammenroute. Laat nu bij Stellendam zo’n kunstwerk problemen geven: de alarmseinen “brug open” gingen niet uit. Na 20 minuten wachten maar 50 meter in de achteruit op de vluchtstrook en een sluiproute genomen. Heb niet kunnen ontdekken hoe lang de storing heeft geduurd.

Voorlopig afscheid genomen van kleinzoon Q (en natuurlijk zijn ouders) in speeltuin/terras Knus in de Delftse Hout. Gelukkig zaten we overdekt, want we werden getrakteerd op nog meer vloeibare zonneschijn. Een gemakkelijk avondje: er werd voor ons gekookt en aan de bus afgeleverd, rendang met Javaanse boontjes. Smaakte goed. Het was weer een mooie dag.