achterhoek: waar sommige fietsenmakers niets berekenen voor leenfietsen

Een wat “rommelig” dagje, stond eigenlijk helemaal in het teken van het tweede coronaprikje. Voor mij dan, W is later deze week aan de beurt. Krijg je van die bemoedigende whatsappjes van de kinderen: “geef opa dan maar een spuitje”. Van dat werk dus. “Het is prikken wat de pot schaft” volgens Hugo de Jonge. Voor mij is dat Pfizer.

maandag 31 mei: @ eibergen

Vanmorgen wakker gefloten door de vogels, ze waren er vroeg bij vanmorgen. Voor de statistieken (alle waarden voor Eibergen op 31 mei; bron Meteocast):

Zonsopgang 05:20
Astronomische middag: 13:32
Zonsondergang: 21:44
Duur van de dag: 16:24
Duur van de nacht: 07:36

Nog wel weer even omgedraaid: half zes is wel een beetje te veel van het goede. Gelukkig was vriend groene specht om half acht ook nog van de partij en scheurde golvend over het kampeerveld. Intussen probeerden enkele duiven lid te worden van de club zangvogels. Ben bang dat dat niet zal lukken. Je bent zo druk met kijken en luisteren dat je bijna geen tijd hebt om koffie te zetten. De foto van de specht is van IVN.nl geleend.

Op de fiets naar Lichtenvoorde. Samen met Komoot weer een mooie route uitgestippeld. Weer nieuwe paden ontdekt en op oude, bekende paden nieuwe dingen zoals een paar houten sculpturen langs het trampad van Groenlo naar Lichtenvoorde. Het trampad is een fietspad op het tracé van de lijn Groenlo – Lievelde, bekend als de Groenlosche Tram, eerste rit 19 mei 1883. In het begin werd er gereden op stoom, de laatste jaren plofte er een motortram (sluiting van de lijn in 1922). Tussendoor reed er ook nog een paardentram. Volgens de dienstregeling van 1909 deed de tram er 15 minuten over om van Groenlo in Lievelde te komen. Met de e-bike gaat het tegenwoordig sneller. W wil dat we binnenkort wat meer gaan wandelen. Wandelen: een auto legt in een uur dezelfde afstand af als waar jij vijf dagen over doet! Maar je snapt het al: binnenkort ongetwijfeld wat meer wandelverhalen op deze site. Kon niks vinden over deze houtsnijwerken aan het trampad. Lijken op het eerste gezicht een paar bewerkte dode bomen.

Een heel eind verder aan de Hamalandroute staat het beeld van Tante Rikie. Tante Rikie hoeft geen nadere uitleg neem ik aan. Het beeld markeert het “driedorpenpunt”, de plek waar Vragender, Lievelde en Lichtenvoorde elkaar raken. Gemaakt van inlands eiken in 2018 door Hans Nijmeyer uit Ambt Delden. De reden voor het plaatsen van het beeld is om een eind te maken aan de strijd of de Zwarte Cross nu gehouden wordt op het grondgebied van Vragender, Lievelde of Lichtenvoorde. De foto die W genomen heeft is een beetje aan de donkere kant (teveel zon); dus hieronder een plaatje uit het plaatselijke blad, de Elna (2018).

Na de lunch en een douchebeurt in ons eigen huis en een prik in de sporthal, kon de tocht weer voortgezet worden. Het natuurgebied Koolmansdijk is een heel jong natuurgebied, voor 2001 was het nog gewoon boerenland. Overigens: de plaatselijke bevolking heeft het meestal over het Kalverbrook en niet over Koolmansdijk. Dat boerenland was vanwege de hoge waterstand altijd een wanhoop voor de boeren. Dankzij ruilverkaveling kregen de grondeigenaren beter land en de nattere delen kwamen in handen van Staatsbosbeheer. In 2001 is de zwaar bemeste bodem afgegraven en kwam de 100 jaar oude zaadbodem weer boven. Later werd er nog meer afgeplagd en is het gebied inmiddels zo’n 70 hectare groot. Op dit moment bloeien er verschillende soorten wilde orchideeën. De namen zijn vaak nog exotischer dan de bloemen.

42 kilometer stond er op de teller toen we terug bij ons busje waren. W mocht nog even een heen-en-weertje Neede doen en twee keer 8 kilometer meer bijschrijven op haar fietskilometerlijstje: leenfiets inleveren, Chinese wonder (voorzien van een nieuwe binnenband) weer meenemen. Kosten: € 24,00 en nee, voor de leenfiets rekenen we niks, lenen is wat anders dan huren. Prettig geregeld toch bij ons in de Achterhoek? Ik mocht intussen een beetje shoppen bij de plaatselijke Jumbo: broer/zwager R, schoonzus S en Kwispelstaartje kwamen op een bbq-visite. Gezellig en lekker. Weer een mooie dag en daar zal de zon en de temperatuur (22 graden max) ongetwijfeld aan bijgedragen hebben. Geen verkeerde dag om gepensioneerd te zijn. Foto links van vanmorgen half negen, foto onder van vanmiddag half vijf.

achterhoek: daar waar tegemoetkomende fietsers nog ruimte voor je maken

Even de post: onregelmatige lezer W te H vroeg zich af waarom ik foto’s van bloemen plaats zonder toelichting. Inderdaad een omissie onregelmatige lezer W te H. Kan het nog goedgemaakt worden? Het handelt volgens mijn plantenapp met een zekerheid van 95 procent om de Trifolium incarnatum L, in gewoon Nederlands: de inkarnaatklaver. Het bijzondere van die plant is dat het van nature geen inheemse plant is (natuurlijke habitat: Middellandse Zeegebied), maar door het gebruik als veevoer tegenwoordig veelvuldig hier te vinden is. W wist me fijntjes te vertellen dat je dan over een neofyt praat. Zij kan het weten, want ze heeft jarenlang Nederlands aan buitenlanders gegeven.

zondag 30 mei: @ eibergen

Gisteravond sloten we op tijd tevreden de luiken, vanmorgen was W (bij hoge uitzondering) al eerder wakker dan schrijver dezes. Waarschijnlijk ging de haan niet om half zes af, maar pas tegen achten. Zo’n ochtend waarop je iedere seconde zin hebt in de dag. Tegen tienen werd de bloedvlag gehesen. Oorspronkelijk was de bloedvlag of aanvalsvlag een sein voor bepaalde tactische handelingen. Onze tactische handelingen bestonden uit een tochtje naar Groenlo, waar de enig overgebleven krasse ouder elke dag een dagje ouder aan het worden is. Mooie route heen (met Komoot), kopje koffie en een mokkataartje ter plekke en mooie route terug (opnieuw met Komoot). Ben nog steeds bezig met verhalen over de Tachtigjarige Oorlog en kwam vandaag die rode vlag met een met het zwaard bewapende arm tegen. Deze vlag werd vanaf het begin van de 17^e eeuw tijdens de Tachtigjarige Oorlog op de Nederlandse schepen gebruikt.

Heb al eerder de naam van de app Komoot laten vallen. Heb inmiddels vier routes aangemaakt met deze tool. Handig: op de laptop plannen en uiteindelijk doorsturen naar de telefoon, waar Komoot je helpt bij het navigeren tijdens het volgen van de route. Gratis, maar of we het ook in een ander deel van Nederland gratis kunnen gebruiken is nog maar de vraag. Wordt vervolgd. Tot heden toe elke route nog nieuwe paden ontdekt.

Na de lunch etappe twee van vandaag, de leenfiets van W moest even aan het infuus. De middagtocht ging onder meer naar Rekken, dat plaatsje met de zilveren dahlia en de Pietermolen. Uiteindelijk vandaag 56 kilometer op de teller gezet. Het leven is mooi, vooral wanneer het zonnetje schijnt en het 22 graden wordt.

achterhoek: daar waar fietsenmakers nog vertrouwen in de mensen hebben

Eindelijk een paar dagen waarop er geen natte bytes mijn telefoon binnenstromen via de buienradar-app, maar de zon zich (waarschijnlijk) van de goede kant laat zien. Grote fiets op de fietsendrager, kleine in de garage onder het bed; beetje nat en droog ingekocht en op naar de Fontein in Eibergen.

zaterdag 29 mei: @ eibergen

De camping vertoonde een drukte die je op een doordeweekse dag op Dorpsstraat Ons Dorp aantreft. Rustig dus, nog steeds weinig witte kentekenplaten. Een snelle installatie net voor de middag, een boterhammetje en een potje koffie. Voor de verandering eens een route op de app Komoot uitgestippeld. Misschien weet die Truus nog een paar nieuwe wegen in een bekend gebied te vinden. En ja: ze wist het! Maar het ging al te lang goed en je weet: te mooi om waar te zijn is vaak te waar om mooi te zijn. Op een single-track net achter Rietmolen, exact na 15,6 gereden kilometers, zei er weer eens een fietsbandje “Pfff”. Of ik maar even de auto wilde halen, want de dichtstbijzijnde fietsenmaker zat op een afstand van zes kilometer. Ik deed mijn best om zo snel mogelijk terug te fietsen naar de camping. Helaas: wegafsluiting op de N315 waardoor ik een omleidingsroute moest volgen en prompt verdwaalde; zij van Google Maps wilde me steeds de N315 weer op hebben: “Keer om en fiets vervolgens 2,4 kilometer over de N315”. W handelde inmiddels volgens haar motto “er zijn geen problemen, alleen maar uitdagingen. En mocht er toch een probleem zijn dan gaat die in de “snelle klachtenafhandeling”, dat wil zeggen de versnipperaar”. Ze hield allereerst een auto met kar aan die haar heel vriendelijk naar een fietsenmaker in Neede bracht (nee, moest er niet zijn, maar “ik breng je wel even weg”). Je snapt het al: oud grijs vrouwtje, alleen op de wereld met een kapotte fiets. De fietsenmaker had de winkel nog wel open, maar repareerde niet op zaterdag. Jazeker, een leenfiets behoorde tot de mogelijkheden. W had alleen één probleem: geen geld en geen legitimatie bij zich, alleen haar eerlijke gezicht. Laat dat voor deze fietsenmaker nu net voldoende zijn geweest om haar een elektrische leenfiets mee te geven. Zoiets komt toch alleen nog in de Achterhoek voor? Samenvattend: W kwam exact 5 minuten na mij aangefietst op de camping. Hoezo heb ik een omweg gefietst?

Drie uur: te vroeg om op de krent te gaan zitten. Nieuwe route uitgestippeld, opnieuw met behulp van Komoot, nu de andere kant op. Tweede rondje! Ik vroeg nog: "hoe optioneel is mijn deelname?" Johan Derksen zegt in zijn laatste interview (Gelderlander van vandaag): “we zitten hier niet in een overlegcircuit”, maar ik denk dat hij daarmee wat anders bedoelt dan de situatie waarin ik verkeer. Weer nieuwe paden en verrassende ontdekkingen, zoals de salamanderplas aan de Startmansweg (zeg maar Beltrum). Geen salamanders, wel kikkers en je weet: “kwaakt een kikker in het riet, dan regent het …. of niet!” 

Over Achterhoek gesproken: nog zo'n staaltje perfecte Achterhoekse samenleving. Onze route ging langs Voor-Beltrum, langs het legendarische café Halfweg. De inwoners van dit gehucht hebben een stichting opgericht die het café en de omliggende gronden, waaronder het voetbalveld, overneemt. In de Groenlose Gids van afgelopen week stond het volgende: "Binnen de hechte gemeenschap van Voor-Beltrum, tussen Groenlo en Beltrum is momenteel sprake van flinke reuring. Het bestuur van de Stichting Halfweg heeft officieel het initiatief genomen om het inmiddels legendarische Café Halfweg met aangrenzende woning, alsmede alle bijbehorende gronden in eigendom over te nemen. Dit met de volledige instemming van de uit circa 375 adressen/gezinnen bestaande en meedenkende Voor-Beltrumse bevolking.". 

Tegen vijven konden we eindelijk in de avondstand.

V: 158.231 A: 158.247 rijtemperatuur (11:30 uur): 14 graden fietsen: 54 km (google geeft een paar km minder aan) wind: NO 2

ochtend middag (18 graden)

Camping de Fontein Eibergen 19 € all-in wifi-signaal: 89 %

terug van lettele

Vaste lezeres N te N wees mij op een column van Theodoor Holman in het Parool van 18 mei 2021 die je kunt samenvatten met de slogan “Monarchie is anarchie in de democratie”. Even een klein stukje uit de betreffende column: “Ik kan er niks aan doen, het zijn vast aardige lui, en haar vind ik ook heus wel leuk (knap) en die kinderen zijn… weet ik eigenlijk niet. En de koning, ook best, geen last van, maar de monarchie lust ik niet!” Vaste lezeres N te N schrijft erbij: “Zo zie je maar weer dat je niet de enige bent die een dergelijke mening heeft over het koningshuis”. Voorlopig voldoende (anti-)Oranjegedachten gespuid hier.

Over vaste lezeressen gesproken: aan het aantal clicks dat geregistreerd wordt kan ik merken dat mijn allertrouwste lezeres (mijn schoonmoeder) niet meer onder ons verkeert. Ze had een snelkoppeling naar deze website op haar bureaublad staan en wanneer we onderweg waren was het eerste wat ze ‘s morgens deed kijken of er een nieuw verslag stond. Daarna volgde een klik op het Telegraafsymbooltje. Iets minder, maar ben altijd blij geweest met de volgorde.

“Dat je met 21 kilometer fietsen een paar bladzijden kunt vullen is verbazingwekkend.” zei W gisteravond, “Je hebt niks gedaan”. Weinig gedaan met mijn lijf, inderdaad; mijn hoofd heeft wel 24 uur (min 8 uur slaap en af en toe nog eens een extra middagdutje van een uur of zo) op volle toeren gedraaid, dus is er altijd wel wat om over te schrijven, bijvoorbeeld over zwaluwen.

Gisteravond om een uur of acht keerde de rust in de lucht terug en kon ik weer genieten van de zwaluwen. Zullen vrijwel zeker boerenzwaluwen zijn, ben niet zo’n vogelkenner. Mijn andere helft zou ongetwijfeld opgelepeld kunnen hebben wat ik uit arren moede heb moeten opzoeken op internet. Boerenzwaluwen, niet alleen omdat we “op de boer” zijn, maar ook omdat het de meest voorkomende en ook meest wijdverspreide soort van de zwaluwfamilie is. In het voorjaar komen ze vanuit hun overwinteringsgebieden en bouwen hun nest van modder vermengd met speeksel. Je treft de nesten aan in allerlei menselijke bouwwerken zoals schuren en bruggen. Twee of drie broedsels groeien er per zomer op en wanneer de laatste jongen goed kunnen vliegen gaan ze terug naar Afrika, waar ze de winter doorbrengen. Een paar jaar geleden is er door zwaluwen te ringen een onderzoek uitgevoerd naar de overwinteringsplekken. Het blijkt dat zwaluwen uit hetzelfde broedgebied meer dan duizend kilometer van elkaar overwinterden. Het merendeel van de gevolgde vogels bracht de winter door in Centraal-Afrika, in landen als Kameroen, Gabon, Democratische Republiek Congo en de Centraal-Afrikaanse Republiek. Een aantal zwaluwen reisde beduidend verder. Het verst werd een vogel in Botswana aangetroffen. Tot zover de biologieles voor vandaag. Bron van bijgaande foto: Vogelbescherming.

zaterdag 22 mei: @ home

Terwijl Puzzel in de grote wasstraat stond (het regende voor de verandering weer eens) en ik de slokdarm aan het tectyleren was, moest ik weer essentiële beslissingen nemen, zoals: zal ik de afwas hier nog doen of toch maar meenemen naar huis? Je ziet: het leven van een camperaar is niet altijd rozengeur en maneschijn. Wel even de inhoud van de nachtspiegel en de (keurig gescheiden) vuilnis uit dankbaarheid achterlaten. En zoals verwacht trokken de vier all-seasonbanden Puzzel gewoon uit het drassige gras en zoefden vervolgens 47 kilometer naar huis. Verrassende route had Flitsmeister weer voor me in petto: opnieuw wegen gezien waar ik nog nooit van gehoord heb. Ondanks de vele regen: een paar prettige dagen. Ongetwijfeld zien ze me nog eens terug op de Brandkoele.

V: 158.184 A: 158.231 rijtemperatuur: 9-10 graden

terug naar lettele - 2

 

vrijdag 21 mei: @ lettele – top of flop?

Zo’n dag: een dubbele rif in de zeilen; nog nooit gehoord dat je ook een fiets kunt reven, zou eigenlijk moeten kunnen. Route zoeken: terug - wind achter in het open veld, heen - door de bossen, maar dan moeten er wel bossen zijn. En graag op het goede moment en de juiste geografische positie. Route uitgestippeld, gaat het regenen. Zelfs in de bus raak ik ingeslingerd: windje uit het zuidwesten, soms kracht 4, meestal 5. Van dat weer waarbij je op het water wat harder aan de lijnen, vallen en schoten (je mag het ook touwtjes noemen) moet trekken, maar aan land om 12:00 uur denkt: trek ik nu een blikje bier open of stel ik het nog een paar uurtjes uit? Van dat weer waarbij de soep uit je bord waait en de blaadjes sla als alternatieve kerstboomversiering spontaan in de bomen gaat hangen. Een mens moet veel kunnen verdragen, maar hoeft niet tot het uiterste te gaan. Het wordt tijd dat we met de camper weer door Europa kunnen reizen, al is het dan met de vinger op de pauzeknop om Hugo maar eens te citeren. Zo: dat ben ik kwijt.

Bulletje is ook weer van de partij en toont weer trots zijn kroonjuwelen. Vandaag heeft hij een vriendje bij zich. Samen herkauwen, ja gezellig!

Met zijn allen nog even een slippende buurman uit het gras geduwd, oeps even geen 1,5 meter afstand. Het was hier de afgelopen week erg nat en de goede man is met zijn viertonner langzaam maar zeker wat verder naar het middelpunt van onze aardbol gezakt. De vier wielen hebben hun sporen duidelijk nagelaten. Morgen kijken of ik met mijn all-seasonbanden gemakkelijker wegkom. In het ergste geval heeft de boer een tractor. Tussen de bedrijven door zag ik dat er ook een regenboogversie van de Achterhoekse vlag is verschenen: mooi. Nu dat boxershort nog even voorzien van die kleurtjes. Tja, je bent vlaggengek of niet.

Even een hoosbuitje afwachten en toen kon ik (inmiddels half een) op de fiets voor een rondje naar het zuiden met van die donkere luchten die de mens nederig maken. Volgens W kun je niet de hele dag in je busje blijven zitten, ik heb daar een iets andere mening over. Maar ook al is ze er niet bij: ik moet luisteren! Mooi tochtje, helaas niet uitgefietst. Toen ik na 14 kilometer voor de derde keer een boom had opgezocht om de nattigheid van boven een beetje te trotseren heb ik haar van Google Maps de opdracht gegeven: zoek de snelste weg naar het busje. Met de de elektrieke ondersteuning op standje levensgevaarlijk, de wind pal van achteren en het laatste stuk gemotiveerd door een ratelend buienalarm op mijn smartphone heb ik werkelijk alle persoonlijke records laten sneuvelen en zie: net voor hoosbui vier binnen. Korte buien, dat wel, maar er kan wat vallen in een paar minuten. En nee: het is geen kwestie van perceptie. Tochtje maar een ander keertje helemaal voltooien. Tussendoor nog wel wat mooie foto’s kunnen maken.

Vorige week in een of andere krant (of was het toch op de laptop?) een interview met Herman Stok gelezen. Je moet al wel een beetje belegen zijn om je die goede man nog te kunnen herinneren: Top of Flop, de eerste uitzending was in 1961. En ja: Herman is inmiddels al 94. Het programma met de toeter en de bel: wanneer de jury een liedje maar niks vond werd het weggetoeterd. Waren de dames en heren positief over de muziek, klonk er een vrolijk belletje. Denk dat ik deze dag waardeer met een toeter en een bel: de toeter voor het weer en de bel (twee keer) voor de gezelligheid met mezelf.

Fietsen: 21 km ZW 4-5

het weer

wifi-index KPN-4G: 39 % CP de Brandkoele Lettele € 12,50 all-in

terug naar lettele

Jan Wolkers ging in 1965 terug naar Oestgeest, ik ga voor de gezelligheid terug naar Lettele. Heeft het wat met elkaar te maken? Helemaal niks, maar vond het wel een leuke opening. "Terug naar Oestgeest" is inmiddels toe aan de 30^e druk of zo, mijn verhaaltje haalt de boekvorm niet eens, laat staan dat het verfilmd wordt. Zowel Jan als de verfilmer Theo van Gogh zijn dood, ik leef nog, dus nog een kenmerkend verschil.

Gewoon twee dagen vrijaf, tijd om weer eens na te denken over de zin van het leven en mijn blog. Kwam tot de ontdekking dat ik één belangrijk facet van het camperleven onderbelicht heb gelaten. Een beetje internetten maakt steeds meer deel uit van ons busverblijf: journaal kijken, een beetje Netflixen, dingen opzoeken, blog publiceren; van dat werk dus. We maken vrijwel altijd gebruik van een eigen hotspotje (wifi-verbinding via de telefoon op het 4G-netwerk van de KPN). Nu is de verbinding met het netwerk niet overal even sterk. Heb vanmorgen de index bepaald voor de smartphoneverbinding met ons vaste internetthuisnetwerk. Een test berekende dat de verbinding “fast” te noemen was en liet een score van 93 procent zien. Vraag is natuurlijk: 93 procent van wat? Ga ik wel eens uitzoeken op een een zeldzaam moment dat ik me verveel. Zal evenwel proberen in de komende verslagen de wifi-index van de bezochte campings en camperplaatsen op te nemen, al was het alleen als geheugensteun voor mezelf.

donderdag 20 mei: @ lettele – een tweede verkenningstochtje per fiets

Viel de vorige verkenningstocht rond de camperplaats (zo’n twee weken geleden) letterlijk in het water, deze keer was het prima fietsweer. Een iets andere route uitgestippeld via wat bekende, maar vooral onbekende punten. Kwam al snel Het Reterink in beeld, een mij totaal onbekende camping op het voormalige maisveld van een eeuwenoude boerderij. Later in de bus even opgezocht. Mooie plek, maar een beetje prijzig. Als we ooit een keer de jackpot van de Staatsloterij winnen……

Twee keer een lang stuk langs het Overijssels Kanaal gefietst. Eigenlijk zijn er drie “Overijsselse Kanalen”, maar het gaat te ver om in details te treden. Ik heb het nu over het kanaal dat loopt van Deventer via Raalte naar Lemelerveld en ja: het is eigenlijk een zijkanaal van het Overijssels Kanaal dat van Zwolle naar Vroomshoop loopt. Ga ik toch de diepte in! Korte samenvatting: de kanalen zijn er dan wel gekomen (aanleg zo tussen 1850 en 1860), maar toen ze eenmaal in gebruik werden genomen waren ze al overbodig. De komst van de stoomtrein in de jaren 60 van de 19^e eeuw ondergroef het succes van het Overijssels Kanaal. De kanalen bleken bovendien niet voldoende ruimte te bieden aan de steeds grotere - al dan niet gemotoriseerde - vrachtschepen. Daar kwam verandering in met de aanleg van het Twentekanaal in de jaren dertig van de 20ste eeuw in het kader van de werkverschaffing. Maar dat is weer een heel ander verhaal. De kanalen Zwolle-Vroomshoop en Lemelerveld-Raalte werden in 1964 gesloten en overgedragen aan het Waterschap Salland. De pramen, tjalken, klippers, snikken en uitgeholde boomstammen zijn onvindbaar, de jaagpaarden hoor je niet meer briesen, alleen het snorrende geluid van het motortje van mijn vouwfiets streelt mijn trommelvliezen.

Wat overgebleven is zijn leuke bruggetjes, zoals de Zonnenbergerbrug, een voormalige trambrug. De Zonnenbergerbrug is zoals de meeste overspanningen over het kanaal een afdankertje. Voor een appel en een ei (misschien een paar appels en nog meer eieren) heeft de NV Maatschappij Overijsselse Kanalen de stellages overal in het land aangekocht. De afgebeelde brug heeft tot 1904 zijn diensten bewezen in Helmond (vertelt een bord, anders had ik het ook niet geweten). De brug geeft toegang tot het landgoed Zonnenbergen. Leuke fietspaden!

V: 158.126 A: 158.184 rijtemperatuur: 12 – 15 graad fietsen: 24 km wind: ZW3

Wifi-index 4G KPN: 43 CP De Brandkoele, Lettele € 12,50 all-in

delft: nou tabee dan

maandag 17 mei: @ home

Wisselvallig, dat was het de afgelopen 5 dagen die we vooral buiten de camping hebben doorgebracht. Och, we zijn toch al geen mensen om de hele dag in een luie stoel voor de camper te zitten. Drie dagen gefietst, twee dagen een toertje met de auto en kennisgemaakt met het Brabantse land en een paar Zeeuwse en Zuid-Hollandse eilanden. Zelfs nog een paar uur zonnekloppen en daar een lichtelijk verbrand vel aan overgehouden. Beetje tijd voor de familie in het Delfgauwse, ook dat. Een afwisselend programma kun je wel zeggen.

Veel water gezien, niet alleen wat er uit de lucht kwam vallen maar vooral wat er al was. Heel veel water. De volgende keer maar eens een studie maken van de stijging van de zeespiegel. Bijgaand kaartje laat zien hoe het op dit ogenblik zit: de blauwe delen zitten onder het huidige zeeniveau, de groene en gele delen zitten (nu nog) daarboven. Bron: Actueel Hoogtebestand Nederland.

De vraag is of we dit deel van Nederland nog kunnen redden. Las een verhaal in Vrij Nederland met de volgende strekking: “Reductie van de CO2-uitstoot en dijkverhogingen zijn maar het halve verhaal. De andere waarheid is dat ze ook tezamen op termijn mogelijk ontoereikend zijn om de laaggelegen delen van ons land te behouden.” Conclusie: teruggeven aan het water? In 1580 zag het er overigens ook al anders uit. Voldoende om over na te denken en voldoende stof om weer een paar stukjes te schrijven, maar dat moet nog even wachten tot we weer in Delft zijn.

V: 157.911; A: 158.089
Rijtempertatuur tussen 12 en 15 graden.