familieweekend pinksteren - 3: regen en oude meuk

Zaten we gisteren gezellig op de fiets, hoor ik plotseling de opmerking “wat voor nut hebben poelepetaten eigenlijk? Je houdt ze niet voor de eieren, het vlees is niet naar binnen te krijgen en het enige wat ze eigenlijk goed kunnen is kabaal maken“. Zinvolle opmerking van W inderdaad. Nu zal niet iedereen weten dat "poelepetaat" een Nederlandse dialectnaam is voor het parelhoen, waarbij die naam waarschijnlijk is afgeleid van het Franse "poule pintade". De kipachtige wordt gebruikt als siervogel, vooral op kinderboerderijen en nu komt het W: er zijn mensen die het vlees van het parelhoen echt lekker vinden, dus er zijn fokkerijen. De volgende tekst vond ik op een site over raising guinea fowl - a guide to care and meat processing: “Their lean, tender dark meat is in high demand, and you feel it would help round out your poultry offerings“. (Het fokken van parelhoenders - een gids voor de verzorging en vleesverwerking: "Er is veel vraag naar hun magere, malse, donkere vlees en u denkt dat het uw aanbod aan pluimvee zou aanvullen").

zaterdag 7 juni: @ winterswijk

Een laat begin van de dag, tenminste wat familieprogramma betreft. Vanmorgen kwamen er veel zegeningen naar beneden, in vloeibare vorm dan. We moesten een window of opportunity vinden om niet zeiknat te worden bij de verplaatsing van iets meer dan een kilometer. Als je dan om half elf nog iedereen moet voorzien van gebakken eieren met spek, de boodschappen voor het avondeten moet doen en een paar potten koffie leeg moet maken is de halve dag al voorbij voor je iets zinvols kunt ondernemen.

Tegen een uur of twaalf was het de hoogste tijd om wat te gaan ondernemen. Al eerder hadden we afgesproken een bepaald, bekend museum met een bezoek te vereren. Toegang voor een ieder gratis want ik had mijn vrijwilligerstrui aan. W mocht de litanie van oude meuk voor de zoveelste keer aanhoren en wist feilloos te voorspellen wanneer het verhaal over het ondergeschoven kindje kwam (direct na het rechtop slapen in de bedstee in verband met de bloedtoevoer naar het hoofd waardoor je eerder dood gaat en vóór het stukje waarin de geesten onder de drempel tevoorschijn komen), ze heeft me al eens eerder horen gidsen. De rosoliemolen werd door een paar vrijwillige ezels aangedreven en de kroketten die daarna door de herberg geserveerd werden waren bijna net zo goed als die van Roerdinkhof (een paar jaar geleden genuttigd), maar die zijn dan ook gemaakt van Hereford-runderen. In het Woold worden ze “[.....] op een natuurlijke en diervriendelijke manier gehouden: ze grazen zoveel mogelijk buiten, worden op natuurlijke wijze bevrucht door een eigen dekstier en kalveren zonder keizersnede. De kalfjes blijven ongeveer 8 à 9 maanden bij hun moeder zogen. Het vlees van deze Hereford-runderen is licht gemarmerd, wat zorgt voor een malse en smaakvolle structuur“. Tot zover de reclameboodschappen.

De heenreis naar het Achterhoeks Openluchtmuseum in Lievelde verliep nagenoeg droog. Op de terugweg hadden we te maken met maar één bui, maar die duurde 13,2 kilometer (het begon te regenen toen we 200 meter op de fiets zaten en toen we de deur van de camper achter ons dichttrokken stopte de regen niet, maar werd de nattigheid tegengehouden door het dak van ons huisje). Op bijgaand routekaartje geeft de letter A het begin van de tocht aan (Erve Zusje) en de B onze camping (om een of andere reden hadden we droge kleren nodig). Het einde van het streepje helemaal links is de plek van het museum. Slecht vier van de acht namen deel aan deze tocht (waaronder W en ik), de andere vier hadden smoesjes en gingen met de auto. Misschien wel terechte smoesjes, maar in ieder geval verstandige smoesjes: zij bleven droog. Op bijgaand kaartje de hoeveel neerslag die gevallen is van vrijdag 17:00 tot zaterdag 17:00 uur.

Na wat poets- en bijkomwerk in de camper opnieuw op de fiets naar Erve Zusje waar de asperges op verantwoorde wijze werden schoon- en klaargemaakt door personen die er verstand van hebben, de anderen keken met een vloeibare versnapering toe en zagen dat het goed was. Je kunt merken dat (bijna) iedereen bejaard is: de familieweekenden verlopen elk jaar rustiger. We hebben het zelfs gepresteerd om Hitster te spelen (de versie 100% NL), speciaal door W voor deze gelegenheid aangeschaft. Zusje van Erve Zusje was overtuigend de winnares. Weinig foto's vandaag C te L: niemand houdt van foto's in de regen. Van de fietstocht tegen middernacht van Winterswijk naar het Paardeweitje wil ik alleen kwijt dat W geen licht op de fiets had en oudste zus een paar keer van het padje raakte. Niet verder vertellen!