familieweekend pinksteren - 2: allemaal verzamelen

Of het geen spellingSwijziging moest zijn in plaats van spellingwijziging? Je hebt altijd van die taalpuristen (en ja: ik ben er ook eentje). Heb het even voor je opgezocht hoe het zit met die tussen-s, geloof dat de term “interfix“ hier juist is. Er zijn een aantal regels voor, maar het gaat te ver om die allemaal op te sommen. Spelling(s)wijziging hoort tot een speciale categorie namelijk de groep samenstellingen waarin sommige taalgebruikers wel een “s“ uitspreken en andere niet. Op grond van uitspraakvariatie behouden vele woorden twee gelijkwaardige spellingen:  dood(s)kist, drug(s)beleid, handel(s)maatschappij, 
inkoop(s)prijs, spelling(s)commissie, tijd(s)verschil, 
voorbehoed(s)middel, wet(s)tekst. 

Volgens W heb ik gisteren wel een hele frivole versie van “Tel uw zegeningen“ als link opgenomen. Klopt W, het origineel is wat meer gedragen: Lied 256 uit de bundel van Johannes de Heer. Hij schijnt inspiratie opgedaan te hebben bij Johnson Oatman Jr. (1856 - 1922) die de gospel “Count Your Blessings” schreef (klikkerdeklik). De tekst van Johannes de Heer:

Als op 's levens zee de stormwind om u loeit
Als ge tevergeefs uw arme hart vermoeit
Tel uw zegeningen tel ze één voor één
En ge zegt verwonderd Hij liet nooit alleen

Tel uw zegeningen, tel ze één voor één
Tel ze allen en vergeet er geen
Tel ze allen, noem ze één voor één
En ge ziet Gods liefde dan door alles heen

Drukken 's levens zorgen u soms zwaar terneer
Schijnt het kruis te zwaar u zeg het aan de Heer
Tel uw zegeningen wil op Jezus zien
Dan zal 't harte zingen en de zorgen vlien

Tel uw zegeningen (enz)

Zo in alle moeiten zorgen zonder tal
Wees toch nooit ontmoedigd God is overal
Tel uw zegeningen eng'len luisteren toe
Troost en hulp schenkt Hij u volg dan blij te moe

Tel uw zegeningen (enz)

vrijdag 6 juni: @ winterswijk

Het zag er vriendelijk uit deze vrijdagmorgen en ook de diverse weersites keurden het goed dat we een eindje gingen fietsen. Niet te ver want we moeten op tijd zijn voor de opening van het Pinksterweekend bij Erve Zusje. Niet dat er een lintje wordt doorgeknipt maar we hebben een ‘Natte Briefing”. Term komt van de NKC die het tijdens de groepsreizen gebruikt. Vroeger heette dat gewoon aankomstborrel (met dank aan Margo van margogo.reislogger.nl die mij deze tip aan de hand deed). Na de borrel volgt dan bij ons een heuse maaltijd, maar daarover ongetwijfeld later meer. Fietsen dus, een route van Komoot “Groene grensovergang” een beetje aangepast en opgeleukt. Ik beperk me tot een paar (soms onbekende) hoogtepunten.

De naam Steenkamp als natuurgebied kwam me onbekend voor. Grenst aan de Bekkendelle en wordt door Natuurmonumenten onderhouden (juist een grote hoeveelheid werk achter de rug dankzij een flinke provinciale subsidie). Natuurmonumenten schrijft op haar site: “In de loop der jaren is de soortenrijkdom van dit gebied achteruit gegaan door verzuring, verdroging en versnippering. Op een paar graslandpercelen zal de voedselrijke bodemlaag worden verwijderd. Daarnaast wordt een houtsingel afgezet en de waterhuishouding geoptimaliseerd. De verwachting is dat er meer verschillende soorten bloemen en planten gaan groeien en de totale biodiversiteit van het gebied toeneemt, zodat Steenkamp een volwaardige ecologische schakel wordt op het Winterswijks plateau.“ De Bekkendelle is bekend terrein. Het is een prachtig stuk natuur in Winterswijk. Het is één van de weinige moerasbossen in Nederland en het is de plek waar de Slinge op natuurlijke wijze door het bos stroomt. Mooie plaatjes: hoge zandoevers en afgesloten oude beekarmen die met hoogwater onderlopen. Volgens W, die hier regelmatig wandelt, komen er veel spechten voor waaronder de zwarte. Ben ze tijdens onze fietstocht niet tegengekomen, wel het kabbelende water van de Slinge. De toekomst van de Bekendelle is min of meer zeker gesteld: het natuurreservaat maakt sinds 2005 deel uit van het Nationaal Landschap Winterswijk en wordt sinds 2010 gezien als Natura 2000-gebied.

Boerderij Sieverink in de Brinkheurne kenden W en ik niet, zelfs niet van naam. Van oorsprong is het Sieverdink geen scholtengoed. In 1651 (oudste vermelding vanwege de aangifte van de geboorte van een dochter) woonde er op deze plek een klein keuterboertje in de buurtschap Brinkheurne. Langzaam maar zeker is het uitgegroeid tot een boerderij die qua grootte, bouw en uitstraling de allure van een scholte heeft. Het gebouw kreeg in 1905 de huidige vorm. Het boeren werd in de loop der tijden ingeruild voor eekschillen (eik voor de leerlooierij en rad/wielen maken voor de boerenkarren.

Ook het fenomeen “oude eik van Sieverink“, ook bekend als "oudste boom van Winterswijk“ was ons niet bekend. Het gaat om een monumentale zomereik die ongeveer 250 jaar oud is en die groeit in een weiland bij boerderij Sieverdink. De boom is geplant ergens tussen 1750 en 1800. Zo’n 50 jaar geleden vreesde men voor het leven van de boom: in september 1975 is de bliksem ingeslagen, maar een boomchirurg had handige en vooral helende handjes.

 

Nog zo’n parelje, "Hoeve Oossink“, eveneens onbekend bij ons: een schilderachtige hoeve in de buurtschap Kotten. Het schijnt er al zo’n 800 jaar te staan en het bijzondere aan dit oude scholtengoed is dat het er na al die eeuwen als enige in de verre omtrek nog altijd bijna net zo uitziet als toen het omstreeks 1220 werd gesticht: een lang gerekt ‘los hoes’ met een enorm dak, dat schuin afloopt tot zo’n 170 cm van het erf. Hoe het acht eeuwen lang gelukt is om het zo in stand te houden is onderzocht en opgeschreven door de huidige bewoner Jan Meijer. Resultaat een leuk boek (van horen zeggen, niet zelf gelezen) “[....] over het oude scholtengoed Oossink te midden van historische gebeurtenissen die zich tussen 1200 en 2000 afspeelden in het grensgebied tussen Nederland en Duitsland“. Stulpje is wel grondig gerenoveerd. 

Even een paar Hütten, net over de grens; van die mooie Duitse schuilhutten waarbij je af en toe hoopt dat het regent zodat je er gebruik van kunt maken. Komoot noemde onder meer de volgende namen: Ruiterhut, Pingelerhook en Wienkamphütte. Sommige van die Hütten zijn zo groot dat je er volkomen verantwoord een verjaardagsfeestje in kunt houden. Alle schuilhutten in Südlohn-Oeding zijn aan elkaar geknoopt in de Hüttentour, “ein Großes Rad- und Wanderevent“, helaas net achter de rug, want gehouden “am Sonntag, dem 1. Juni 2025“. We hebben ooit een keer meegedaan, dus fietsen op zijn Duits: regelmatig stoppen voor een biertje en/of een Bröttchen Bockwurst. En als je dat regelmatig doet (dat stoppen en innemen) dan kom je na 37,5 kilometer aardig kachel over de eindstreep. Je kunt het ook anders benaderen, bijvoorbeeld op de wijze van de gemeentelijke website van Südlohn-Oeding: “Wer die ganze Strecke abfährt, radelt an einem Tag kulinarisch vom Münsterland über Bayern bis nach Indien“. Bij ons kwam er geen Bröttchen Bockwurst aan te pas en ook dat biertje was een hologram.

Een mooie fietstocht met een aantal onbekende dingen. Vind het toch verbazingwekkend dat we na al die jaren Achterhoek nog steeds nieuwe elementen ontdekken. Beetje wind NW4, maar veel in de bossen gereden dus niet al te veel last van gehad. Ernstige discussie gehad met W over wie nu de god van de wind is. Moet je natuurlijk eerst afspreken of je de Romeinse versie of de Griekse kant van het verhaal wilt gebruiken. Later even opgezocht: De Grieken kenden vier windgoden, namelijk voor elke windrichting ééntje: Boreas is de meest bekende en is de god van de noordenwind. Zijn broers waren Euros (oostenwind), Notos (zuidenwind) en Zephyros (westenwind). Wat heb je eraan? Drie keer niks, maar ik ben het kwijt.

Leuk dat Komoot je bepaalde dingen vertelt over de tocht, bijvoorbeeld iets over de soort weg die je gebruikt: singletrack 1 km, pad 12 km, fietspad 9 km, straat 3 km, weg 17 km en provinciale weg < 100 meter. Liever info over de ondergrond? Kan ook: onverhard 2,6 km; verhard gravel 6 km, kasseien 4 km, verhard 13 km, asfalt 15 km en tenslotte 900 meter onbekend. Na 42 kilometer waren we weer thuis. Even in de middagstand als aanloop naar het familiegeweld.

In de loop van de middag kwamen zuslief en zwager aan. Het fijne van de aanwezigheid van familie op de camping is dat W maatjes heeft om te wandelen. Het rondje Hilgelo deden ze dus met zijn drietjes. Daarna naar Erve Zusje (het andere exemplaar) voor een borrel, een bord overheerlijke lasagne, rabarber verwerkt in een toetje en een nazit tot een uur of tien. Een goed begin van het familieweekend.