maandag 26 maart:
naar el puerto de santa maria
Frisjes bij het opstaan. Om 8:00 uur was het net 8 graden na
een heldere nacht. Komt natuurlijk ook omdat door de zomertijd het verwarmingsbolletje
aan de blauwe hemel wat later zijn werk kan doen. De camperplaats was deze
laatste nacht niet veel soeps: al heel vroeg in de ochtend werden de eerste
postauto’s – die hier in het weekend geparkeerd stonden – opgehaald. Treinen
begonnen ook al om een (voor ons) onmogelijk tijdstip te rijden en het eerste
vliegtuig (Ryanair naar Barcelona) mocht om half zeven het luchtruim kiezen en
al snel volgden er veel meer. Als klap op de vuurpijl ging vannacht om 0:00 uur
de wekker af. Sommige apparaten moesten op zondag handmatig op de nieuwe tijd
worden ingesteld en W heeft schijnbaar niet helemaal de gebruiksaanwijzing van
haar stappentellerhorloge gevolgd. Ze maakte het deze ochtend trouwens helemaal
goed met de volgende uitspraak: “Je moet niet op je horloge kijken om te zien
of je moet opstaan, maar op de thermometer”. Niet echt een aanrader deze
camperplaats, maar bij gebrek aan beter…
Zo snel mogelijk naar de kust. Over het algemeen zijn de
wegen fantastisch in orde: asfalt zo glad als de billetjes van onze jongste
kleinzoon. Heel af en toe heeft de EU haar subsidiepotje nog niet opengetrokken
en doet het wegdek meer denken aan het foekevel van ons (schoon)moeder.
We zeggen wel dat we naar Cádiz gaan, maar dat is niet
helemaal waar. Onze camping Las Dunas de San Anton ligt in El Puerto de Santa
Maria in de Golf van Cádiz aan de monding van de Guadelete. ’t Is maar even dat
je het weet. Een leuk stadje dat het vroeger van visvangst en sherry moest
hebben. Tegenwoordig is toerisme een belangrijke inkomstenbron. Veel inwoners
van Jerez de la Frontera en Sevilla hebben hier aan het strand een tweede
appartement voor in de zomer, als de hitte in de steden hen naar de kust doet
vluchten. Aangezien het zeewater van de Atlantische Oceaan koel is vergeleken
bij de Middellandse Zee is het minder populair bij buitenlandse toeristen,
behalve bij camperaars: die zie je overal. Las Dunas is een Acsi-camping, dus
je treft er relatief veel Nederlanders aan.
Installeren en een fietstochtje door de omgeving. Het
foldertje met de door het VVV uitgezette fietsroutes heeft meer aandacht
gekregen dan de markeringen zelf, die waren weer echt op zijn Spaans: hier
linksaf en dan helaas geen bordjes meer. Fietsen zonder route kan ook leuk zijn
en je komt verrassende dingen tegen. De Basilica Menor de los Milagros aan de Plaza de
España was al helemaal aangekleed voor de vele processies die deze week ook
hier worden gehouden. Leuke optrekjes overal; de bijnaam van El Puerto is “stad
van de 100 paleizen”, de vaart op de West heeft deze stad (en ook Cádiz) geen
windeieren gelegd. Even wat volstrekt nutteloze informatie: Columbus ontdekte
hier zijn stuurman Juan de la Cosa. Deze Juan heeft in 1500 als eerste een
wereldlandkaart getekend waarop het continent Amerika juist werd weergegeven.
Na de fietstocht: korte broek, T-shirt, teenslippers, de wasmand legen
(prijzig wasmachinetje: € 5,00) en een grote schrobbeurt voor onszelf.
Verplicht lezend in de stoel de was droog zien worden. Niet verkeerd allemaal.
V: 109.895; A: 110.024
dinsdag 27 maart: een
dagje cádiz
Via een omweg op de fiets naar de boot: omweg omdat we nog
wat dingen in El Puerto wilden zien, een vraagje hadden voor de juffrouw van de
touristinfo en nogmaals een poging deden om een fietsroute te volgen. Het
Castillo de San Marcos was volgeboekt voor vandaag: eerstvolgende mogelijkheid
donderdag 11:30 uur (tenminste dat was wat ik begreep van het Anglospaans), de
fietsroute (deze keer de gele) was wederom geen succes. maar de juffrouw van de
I vond dat we de meest mooie processie zouden zien wanneer we ons op
woensdagavond bij de basiliek zouden melden. Spanje kent veel bultjes; om van
boven naar beneden te komen kun je twee dingen doen: de trappen nemen of de
helling gebruiken die speciaal voor kinderwagens, rollators, ouden van dagen en
fietsen zijn aangelegd. Maar ja wat doe je als oudje op een fiets, terwijl de
zon nog laag in je zonnebril wordt weerkaatst? Je snapt het al. Gelukkig was
het niet weer een bijna-dood-ervaring maar een leuk tijdverdrijf voor een paar
Spaanse mannetjes die niets anders te doen hadden dan commentaar te geven op
domme toeristen.
Nog even een hernieuwde kennismaking met de Plaza de Toros.
De arena (dateert uit 1880) was nu open voor publiek zodat we konden zien dat
er 15.000 toeschouwers in het rondje passen. Nog niet lang geleden is de
koninklijke loge gebouwd.
Met de catamaran naar Cádiz, naar men zegt de oudste nog
bewoonde stad van West-Europa (gesticht in 1100 voor onze jaartelling). Een
mooie stad met niet al te veel echte oudheden (de Engelsen en Nederlanders zijn
hier vroeger regelmatig aan het plunderen geweest en hebben alles wat ze
tegenkwamen kort en klein geslagen). De stad is bijna geheel omgeven door
water, waardoor het afgesloten van de wereld lijkt.
Cádiz wordt ook wel Habanita (Klein Havanna) genoemd,
vanwege de gelijkenis met de Cubaanse hoofdstad. De gelijkenis moet zo groot
zijn dat hier enkele scenes van de laatste Bondfilm met Pierce Brosnan (die
another day) zijn opgenomen. Halle Berry (in de rol van Jinx) komt druipend uit
het water, terwijl Brosnan haar aan het bewonderen is door een verrekijker
lurken aan een grote sigaar. Gelukkig is het water van de
Atlantische Oceaan bij Cádiz een stuk kouder dan de Straat van Florida bij
Havanna zodat het bovenstuk van de bikini van Halle reusachtig mooi in beeld
komt. Voor de rest denk je echt dat je in Cuba bent. Zo kan een stad ook “stand-in”
zijn.
Cádiz betekende voor ons vooral wandelen: via de Plaza San
Juan de Dios (waar de stoeltjes voor de processies al weer klaar stonden) en de
Catedral de Cádiz (gebouwd tussen 1720 en 1838) langs alle vestingswerken van
de stad en het grote water aan de linkerzijde. Mooie wandeling in het zonnetje met regelmatig een excuus om te
stoppen omdat er weer een bolwerk, tuin of boom bekeken moest worden, of omdat
een bankje gewoon uitnodigde om over de Atlantische Oceaan te kijken.
Terug via
het Plaza de España naar een pleintje bij de kathedraal waar om kwart voor vijf
een “puntmutsenoptocht” zou beginnen. De broederschap La Salud had speciaal voor
ons zwarte pakjes aangetrokken. De processie was een stuk korter dan die we in
Sevilla gezien hebben, maar veel plechtiger en meer kerks met rokende
wierookvaten waarmee door misdienaars en acolieten kwistig werd gezwaaid. Toch
petje af voor die dragers die de zware paso’s nu de bult af moeten dragen en
tegen 23:00 weer bult-op naar de parochiekerk.
Genoeg gewandeld en gezien terug naar de haven waar niet
alleen onze catamaran zou vertrekken maar ook twee grote cruiseschepen met veel
stoombotenlawaai het ruime sop kozen. Ruzie met de controleur omdat we een
kaartje van de verkeerde boot hadden en twee schoolklassen (een Spaanse en een
Engelse) die een wedstrijd deden “wie maakt het meeste lawaai” ook terug van
een dagje Cádiz (we hadden ze ’s morgens ook al meegemaakt). Gelukkig stonden
onze fietsen nog keurig in de haven op ons te wachten, zodat we ons meteen in
het avondprogramma in de camper konden storten. Een vermoeiende maar erg mooie
dag.
woensdag 28 maart: een dag met de beentjes hoog in el Puerto
Een dag waar niet veel over valt te vertellen: beetje boodschappen doen, beetje fietsen (de derde route ook niet goed aangegeven), W een kuiertje naar zee en 's avonds naar de derde puntmutsenparade, nu in El Puerto de Santa Maria waar we vrijwel aan het begin van de processie stonden. De parade werd verzorgd door (even doorbijten) Hermandad de la Segrada Oración de Nuestro Señior Jesucristo en el Huerta y Maria Santisima de Gracia y Esperanza. Morgen "terug" naar het oosten. We blijven in Spanje: de weersvoorspellingen voor Portugal zijn minder gunstig dan die voor Oost-Spanje.
Rond middernacht begon het te waaien. Vanmorgen schuimkoppen
op het water. “Ik hou alleen van Schuumkoppe als het op Texel gebrouwen is”,
was de ochtendbegroeting van W die door het schudden van het busje weinig slaap
had gehad. “Beter windkracht 7 pal op de bus dan over een paar weken dwars op
de boot”, was mijn antwoord (terwijl ik tevreden terug kon kijken op 3 x 3 uur
nachtrust). Het ontbijt werd maar even uitgesteld, dit in verband met dreigende
zeeziekte van de bijrijdster. Twee kopjes koffie en een glaasje thee later
namen we in absolute stilte afscheid van de acht eenheden die de nacht aan het
water doorgebracht hadden en nog in diepe rust verkeerden. We schrijven dan
half negen. Een uurtje later op een leuke P (in de buurt van het telefoondrama
een paar weken geleden) met een voorzichtig zonnetje op het busje wat te eten
naar binnen gewerkt
Dan de mooie A349 van Tabernas naar Olula del Rio, door de
bergketens van de Sierra de los Filabres. Helaas geen plekjes om te stoppen,
dus foto’s uit een rijdende auto proberen te maken. 
