Volgens W heb ik een paar afwijkingen, volgens mijn kinderen
heb ik er veel meer. Eén van die afwijkingen geef ik grif toe: ik ben dol op wegnummers. Van
nummers als N6, A75, N21, maar vooral N151 kan ik smullen, N151 levert bijna
een natte droom op. N151: de mooiste weg van Frankrijk, omdat het van Châteauroux
(nabij de A20) tot Auxerre één groot feest is. Het schiet lekker op en er valt
ontzettend veel te zien en is erg afwisselend. De weg wordt gekenmerkt door
lange rechte stukken, gaat eerst noordoostwaarts door glooiend gebied naar
Bourges (vergeet Saint-Florent-sur-Cher niet, vooral als je nog boodschappen
moet doen) en gaat vervolgens meer oostwaarts door de velden naar het Loiredal.
De Loire wordt in La Charité-sur-Loire twee keer overgestoken (leuke kronkel in
de rivier?). Hierna ga je de bossen in en kom je in het heuvelachtige gebied
van noordelijk Bourgondië. Clamency is het volgende hoogtepunt en uiteindelijk
kom je in Auxerre uit. En al dat moois heeft men aangelegd rond 1824.
Zover (in Auxerre) kwamen we echter vandaag niet: in
Courson-les-Carrières ging het linksaf naar Andreyes, waar Rob en Henriëtte de
Vries ons voor € 16,00 (en wat heffingen) een nachtje wilden laten slapen op
camping “Au Bois Joli” (het vrolijke bos). Het bos hebben we gezien: er moest
gewandeld worden! Toen ik vorig jaar alleen op reis was, had ik het biertje bij
aankomst al verdiend, tegenwoordig (met zijn tweetjes) moet ik eerst twee uur
wandelen voor de koelkast open gaat. Veel paddenstoelen overigens in het bos.
En morgenvroeg om half negen wordt het brood aan de camper afgeleverd. Hoe lang
is het geleden dat in Nederland de bakker nog aan huis bezorgde? 
V: 62.192; A: 62.516
