Je maakt wat mee op zo’n reis: gisteravond was het water op
en de kraan op ons terreintje zei “bekijk het maar!”. Gelukkig konden we nog
net afwassen.
Vanmorgen eerst even voldoen aan de
kleine-weggetjes-behoefte: binnendoor naar Moissac. Heel veel fruitteelt: de
rode en gele appeltjes hangen te glimmen aan de laagstambomen en de plastic
kratten staan al klaar. Vanaf Moissac eerst langs de Tarn en vervolgens langs
de Garonne naar het “openbare slachthuis”, een zeldzaam mooie camperplaats met
in het verbouwde slachthuis binnenzitruimtes, keuken, toiletten en douches
en dat allemaal voor de prijs van nada, niente, nix. Het gebouw gaat overigens
om deze tijd van het jaar wel om half zeven op slot en over een paar dagen
helemaal dicht tot ergens in maart. Voor € 5,00 heb je 15 minuten water en twee
uur stroom.
De fiets gepakt en gefietst tot het Pont Canal du Corac, een
eindje achter Moissac. De waterbrug werd gebouwd in 1844/1845.
Moissac zelf is beroemd vanwege het klooster “Abbeye de
St.-Pierre”, gesticht ergens in de 7e eeuw. De foto laat een stukje
van de kerk zien. De kerk werd tussen 1100 en 1130 voorzien van beeldhouwwerken
die de Apocalyps voorstellen.
Zelfde weg terug gefietst tussen de Tarn en het Canal de
Garonne. De plek gezien waar de Tarn het water loost in de Garonne.
V: 61.852; A: 61.905
