Via de rechteroever van de Verdon werd de tocht vervolgd,
minder spectaculair dan de rive gauche, maar nog steeds indrukwekkend. Al snel
kwamen alarmerende telefoontjes en sms-jes binnen met de vraag wat we van het
noodweer in de Provence hadden meegekregen. De Nederlandse tv schijnt spannende
beelden uitgezonden te hebben van drijvende caravans en mensen die op het dak
van hun camper probeerden droge voeten te houden. Wanneer we vrijdag niet
opgehouden waren door de motorstoringsmelding hadden we er inderdaad
midden in gezeten, nu alleen een beetje (veel) regen meegekregen! En oeps: het
motorlampje wenste ons weer een vriendelijke goedemorgen.
Op een bepaald moment heb je genoeg aan het stuur gedraaid
en wil je nog maar één ding: een rechte weg, waar je zoveel mogelijk op de
cruise control kunt rijden. Het laatste stuk van de route (de D25) voldeet
aardig aan onze eisen, zodat we al redelijk vroeg Aire Camping-Car Les Pompiers
in Ste.-Maxime (campercontactcode 83.120) konden oprijden. We werden verwelkomd
door een saxofoon die lichtelijk de weg kwijt was met zijn “mooie bergen van
Tiroler Land”: volgens ons zaten we toch echt aan de Middellandse Zee (nou ja:
zee op 1.500 meter afstand). De muziek was wel zo aanstekelijk dat we spontaan
een minuutje ouderwets gewalst hebben. 
Voor € 5,00 (laagseizoentarief; € 10,00
in de zomermaanden) hadden we een redelijk plekje naast de brandweerkazerne. De
McDonalds aan de overkant van de weg leverde een wifi-signaal, cheeseburgers en
een toilet. De 21 graden en een zonnetje werd door een andere instantie
geleverd en die laatste twee dingen zorgden ervoor dat we al snel in korte
broek en t-shirt op de fiets zaten om blauwheid van de Mediterrané te
inspecteren.
Voor € 5,00 (laagseizoentarief; € 10,00
in de zomermaanden) hadden we een redelijk plekje naast de brandweerkazerne. De
McDonalds aan de overkant van de weg leverde een wifi-signaal, cheeseburgers en
een toilet. De 21 graden en een zonnetje werd door een andere instantie
geleverd en die laatste twee dingen zorgden ervoor dat we al snel in korte
broek en t-shirt op de fiets zaten om blauwheid van de Mediterrané te
inspecteren.
V: 61.066; A: 61.174
maandag 05 oktober:
St.-Tropez, Grimaud en Port de Grimaud
W. kon vandaag oude herinneringen ophalen. Een jaar of
vijftig geleden was ze met haar ouders in St.-Tropez geweest: de schilders
(dezelfde?) waren er nog in het oude haventje. Volgens mij liggen er
tegenwoordig meer luxe jachten dan vissersboten, maar dat terzijde. Het is
veilig fietsen: op een fietspad, maar wel langs de grote weg. De vraag is natuurlijk: welk vervoermiddel is van W?
Met een toeristentreintje naar Grimaud geweest, een
middeleeuws dorpje op een heuvel: beetje te hoog om te fietsen en vervolgens
Port de Grimaud bezocht. Dit plaatsje werd gebouwd in 1966; het lijkt ouder
omdat men met traditionele bouwstijlen en materialen heeft gewerkt. Eén blik op
de verschillende prijskaarten vertelde ons: een duur toeristengat!
