Kennissen
die dit jaar in Spanje op vakantie waren met hun camper vroegen aan
mij of ik wist waarom dat juist in de zomer zoveel camperplaatsen
gesloten zijn. Laat ik dat nu net een paar weken geleden gehoord
hebben van een campervriend tijdens een sociaal praatje op een cp.
Het heeft te maken met de Spanjaarden zelf. Dat zijn heel aardige
mensen, alleen verschrikkelijk wanneer het op kamperen aankomt. Van 1
juli tot 15 september is de Spaanse vakantieperiode en de Spanjaarden
hebben het zelf verpest. Heb regelmatig meegemaakt dat een camper
arriveert om 23:00 uur, de kinderen gaan nog een partijtje voetballen
en de barbecue wordt nog een beetje aangestonken. Ga er absoluut niks
van zeggen, voor je het weet ben je een zeikerd. Het enige voordeel
van het kampeergedrag van Spanjaarden is dat je 's morgens tot een
uur of tien geen last hebt van kinderen, die slapen. Behalve baby's
dan.
dinsdag
1 oktober: @ dinkelsbühl
Na
een fijne, rustige nacht is het met twaalf graden (binnen) goed
wakker worden. Rondetafelconferentie met als resultaat: we blijven
nog een dagje in Dinkelsbühl en we houden het nog wel een paar dagen
samen vol. Het blijft droog, de zon komt regelmatig haar neusje door
de wolken prikken en het wordt zo'n 15 graden vanmiddag. Met een
matige wind erbij is het ideaal fietsweer. Morgen gaat het
waarschijnlijk regenen, dan gaan we wel verkassen. Donauwörth ligt
ook te ver naar het zuiden, want elke kilometer die je naar het
zuiden aflegt moet je naar het noorden terugrijden. Had een uitspraak
van die voetballende filosoof met nummer 14 op zijn rug kunnen zijn.
Oud
dat Feuchtwangen. Al aan het begin van de negende eeuw wordt de
plaats genoemd: er lag een klooster en omdat de monniken een hoop
relikwieën hadden (onder andere een spijker van het kruis van Jezus)
was
Feuchtwangen in de katholieke tijd een belangrijk bedevaartsoord.
Naast het klooster ontstond een dorp dat in de tweede helft van de
twaalfde eeuw tot stad werd uitgeroepen. Oud stadje met het bekende
werk: muren en poorten (drie stuks) en natuurlijk veel vakwerkhuizen.
In tegenstelling tot Dinkelsbühl is er van de muur niet veel meer
over: in de negentiende eeuw zou en moest Feuchtwangen een
aansluiting op het spoorwegnet krijgen en dat betekende dat de
sloophamer gehanteerd werd. De eens bloeiende treinverbinding
Nördlingen via Wallerstein, Dinkelsbühl en Feuchtwangen naar
Dombühl bestaat al jaren niet meer. Kon daarover op de website van
de Romantische Stasse onder het kopje “Romantische Schiene” het
volgende vinden: “Toen
in 1971 de verbinding Dombühl-Rothenburg werd stilgelegd en kort
daarop de spoorlijnen werden afgebroken, verloor het traject meer en
meer aan populariteit. De spoorwegen deden ook zichzelf concurrentie
aan door treinen te schrappen en daarvoor parallel rijdende bussen in
te voeren. Zo kwam het dat op 1 juni 1985 om 12:19 uur de laatste
geplande personentrein het station van Feuchtwangen verliet in de
richting van Nördlingen”. Langs
het spoor kwamen we borden tegen dat de gemeente hout heeft gestort om
zeldzame hagedissen (Eidechse) een romantisch leven te laten leiden.
De
stad is rijk aan musea, maar helaas is daar onze museumjaarkaart niet
geldig. Als het gaat regenen hoef je je dus niet te vervelen en kun je op
bezoek gaan bij het Sängermuseum (inderdaad over zangkoren) of het
Heimatsmuseum (ingerichte woonvertrekken van boeren en burgers met
veel porselein en aardewerk). Gingen we gisteren te voet door een
oude stad, vandaag mocht het op mijn manier en wel op de fiets. We
kwamen wel tot de ontdekking dat we een paar weken te vroeg in
Feuchtwangen zijn: van 18 tot en met 20 oktober wordt hier de
middeleeuwse markt gehouden, één van de vele evenementen waar de
stad bekend om staat. Hoogtepunt is natuurlijk de jaarlijkse kerstmarkt. Kwamen onszelf nog tegen op de voormalige Schweinemarkt. "Wordt toch tijd dat we morgen een camping met een goede douche gaan boeken", sprak W.
Je
merkt het al: een mooie dag. En morgen? Morgen is er weer een dag. We
gaan toch maar voorzichtig aan naar het noorden.
