romantiek op de oude dag – 9: over kapelletjes en munitiedepots

Onregelmatige lezeres L te K tipte me over een uit de hand gelopen bankoverval zo'n twintig jaar geleden in het lieflijke Maasbree. Kon er online wat over vinden op Nu.nl en kwam ook nog een oud artikel van de Volkskrant tegen. Sappig verhaal trouwens dat zich afspeelt ergens in 2005. Het ging over een man uit Tegelen (zeg maar Venlo) die zich een aantal uren in een bank in Maasbree verschanste. De politie kreeg even na het middaguur een melding van een overval. Op dat moment waren drie personeelsleden en een klant aanwezig. De klant mocht het pand van de overvaller verlaten. Het aanwezige personeel zag al snel kans te vluchten, waarna de verdachte alleen in het pand overbleef. De overvaller dreigde explosieven tot ontploffing te brengen als hij geen geld kreeg. Daarop zette de politie de buurt af. Binnen een straal van honderd meter rond de bank moesten alle bewoners hun woning verlaten. Het betrof bijna tweehonderd mensen, die werden opgevangen in een gemeenschapshuis. Een kinderdagverblijf in de buurt van de bank werd al eerder ontruimd. Met veel tamtam werd de overval aan het begin van de avond door een arrestatieteam beëindigd. De verdachte liep bij de arrestatie bijtwonden op van een politiehond. Hij werd geblinddoekt op een brancard afgevoerd (met ontbloot bovenlijf volgens de Volkskrant; kijk: dat zijn details die er toe doen!). Na de inrekening heeft de politie samen met eenheden van het Explosieven Opruimingscommando het bankgebouw op explosieven onderzocht. Hierbij werd niets gevonden. Gezellie toch, verheug me al weer op een paar afleveringen van Flikken Maastricht vanavond. We gaan beginnen aan seizoen 16. Wil je het bericht over die overval verifiëren? Mag hoor, het gaat om een melding van de ANP, geschreven op 13 mei 2005 om 14:56 uur. Niet zeggen dat ik niet aan bronvermelding doe.

Nog één niet gepubliceerde foto van gisteren gevonden. Een variant erop heb je al wel gezien. Mooie luchten en alles weerkaatst in het water. Er zijn mindere dagen.

zaterdag 5 oktober: @ 't rooth bij maasbree

Een compromis vandaag: W wilde naar het Brachterwald (D), ik een kapelletjesroute in de omgeving van Maasbree. Oplossing is simpel: je knoopt met Komoot twee routes aan elkaar, prikt ook een speldje bij de Lidl in Panningen, begin- en eindpunt bepalen, twee keer twee accu's mee en vervolgens maar hopen dat alle vier fietsbanden het zo'n kleine 70 kilometer volhouden. Eerst even “opwarmen”, de 6 graden werden vanmorgen om 8:15 uur bij het opstaan net niet aangetikt in het busje, buiten was het nog kouder. Een uurtje later hoefde de gaskachel het niet meer alleen te doen, werd geholpen door de zon. Alles went, alleen jammer dat je niet meer buiten ontbijten kunt.

Kapelletjes dus en daar zijn er genoeg van hier in het Limburgse land. Wees gerust: ik zal niet alle vijftien bouwwerken beschrijven die we vandaag tegengekomen zijn. Heb zelfs niet van alle gebouwtjes een foto gemaakt. Er zijn grenzen. Pik er een paar mooie uit. We kwamen er een aantal aan het begin van onze tocht tegen en een paar aan het eind. Niet denken dat alle kapellen gewijd zijn aan Maria. We hebben in de loop van de dag verschillende heiligenvereringen gezien. Jozef kwam een keer voor, Sint Anna natuurlijk, Antonius wees ons de weg naar de verloren voorwerpen en Sint Odilia stond in de steigers.

Twee pontjes, altijd leuk: Baarlo – Steyl en Reuver – Kessel, beide in handen van Ton Paulus Veerbedrijf. Hoort weer zo'n interessant verhaal bij (vind ik): we schrijven 1914. Gilles Paulus besluit op aandringen van zijn vrouw te stoppen met het varen van vracht op de Maas, moeders wil vaste grond onder de voeten. Om nog een beetje het watergevoel te houden besluiten ze om de exploitatierechten van veerdienst Grubbenvorst – Velden te verwerven. Gillis verdiende er daarnaast een centje bij met de vangst van paling, zijn vrouw runde een café aan de Grubbenvorster kant van de Maas en bediende het veer als Gilles wat anders te doen had. Het veer ging van vader op zoon over en kwam in 1973 in handen van Ton Paulus. Deze breidde het aantal veerdiensten drastisch uit en tegenwoordig zijn er tien plekken in Nederland waar Paulus heen-en-weer vaart. In 2014 vierde het veerbedrijf zijn honderdjarig bestaan. De firma kreeg het recht om het Koninklijk Wapen te voeren met de toevoeging “Bij Koninklijke Beschikking Hofleverancier”. Kijk: dat zijn leuke dingen voor de mensen. 

Mooi gezicht altijd zo'n pontje, vooral wanneer je op de achtergrond Steyn ziet liggen. Ton Paulus was overigens niet de enige hofleverancier die wij vandaag financieel ondersteund hebben. Onze lunch werd vandaag (niet geheel belangeloos) verzorgd door hofleverancier Plus Verbeeten in Tegelen. Dat familiebedrijf zit al 175 jaar in de handel. Een van de verre voorvaderen is begonnen vanuit het Brabantse Vierlingsbeek als marskramer en sjouwde langs de deuren met koloniale waren. Sinds 1987 heeft de familie (naast winkels in Vierlingsbeek en Overloon) een supermarkt in Tegelen.

Behalve een godsdienstig tintje kreeg onze fietstocht vandaag ook een militair laklaagje. Net over de grens ligt het Brachterwalt, ooit (van 1948 tot 1996) een munitiedepot van het Britse leger. Toen dit depot werd afgestoten kwam het gebied in handen van natuurbeschermingsorganisaties. Vanaf 1998 werden fiets- en wandelpaden aangelegd en in 2000 kreeg het de status van natuurgebied. Het gebied omvat ruim 1.328 ha en is onderdeel van het Grenspark Maas-Swalm-Nette. In een grijs verleden hebben we er al eens gefietst en W wilde graag opnieuw naar het gebied, maar “het liefst een andere route”.

Om weer “thuis” te komen moesten we opnieuw de Maas over, nu met de pont bij Kessel. Mooi plaatje kunnen schieten van de Onze-Lieve-Vrouw-Geboortekerk van Kessel en Kasteel De Keverberg, het oude stulpje van de graven van Kessel. Je houdt er van of niet: je bouwt iets moderns op een ruïne van een kasteel. Volledige reconstructie van het kasteel uit de twaalfde eeuw was niet mogelijk. Het gebouw werd een puinhoop toen Duitse soldaten het aan het eind van de Tweede Wereldoorlog uit dankbaarheid voor het aangenaam verpozen bij hun aftocht opbliezen en in brand staken. De binnenmuren werden geheel vernield en door de ontstane brand bleef niets heel van het interieur. In 1953 werden de restanten door de gemeente Kessel aangekocht. Er was zoveel van het kasteel verloren gegaan dat men heeft besloten om de burcht niet te restaureren maar te consolideren: handhaven in de staat waarin hij is en zodanig te onderhouden dat verder verval niet kan optreden. Inmiddels is de stichting “Behoud Kasteel De Keverberg” eigenaar van de ruïne. Deze heeft vijf miljoen euro bij elkaar gekregen voor herstel van De Keverberg en de inrichting van het bijbehorende park. Bij de verbouw werden oude elementen gecombineerd met nieuwbouw en het pand werd in 2015 geopend. De exploitatie wordt uitgevoerd door een andere stichting die zich baseert op de volgende vier poten: trouwen, feesten, zakelijk en dagje uit.

Na de plundra van de Lidl was het weer tijd voor een paar kapelletjes. Vlak bij onze camperplaats kwamen we de Sint-Annakapel tegen. Deze is een beetje ouder dan de rest: 1674 en inmiddels ingeschreven in het rijksmonumentenregister. Tien jaar geleden grondig gerenoveerd en om ervoor te zorgen dat ook de nieuwe voegen een godsvruchtige uitstraling hebben, heeft men het kapelletje maar opnieuw ingezegend. Zekerheid voor alles! Voor de niet-roomschen onder ons: Sint Anna was de moeder van Maria. Om de band van moeder, dochter en (klein)kind duidelijk te maken hangt er boven het altaar in de kapel een afbeelding die de heilige toont samen met haar dochter Maria die op haar beurt weer Jezus vasthoudt.

Vooruit: nog eentje dan, nog eentje dan en dan …. In Schafelt bij Baarlo vinden we de Onze-Lieve-Vrouw-Hulp-der-Christenenkapel. In 1952 werd de kapel gebouwd door vier families uit dankbaarheid voor het bespaard blijven van oorlogsgeweld tegen de inwoners van Braamhorst tijdens de Tweede Wereldoorlog. Och, de een werpt een paar duiten in een collectezakje, een ander maakt een bedrag over aan een goed doel (ANBI, dan is het nog aftrekbaar ook) en een derde bouwt uit dankbaarheid een kapelletje en wat voor een: “De rode bakstenen kapel heeft een driezijdige koorsluiting en wordt gedekt door een zadeldak met oranje pannen met op de nok boven het altaar een kruis op een bol. In de linker- en rechterzijgevel zijn er elk twee rondboogvensters aangebracht die voorzien zijn van glas-in-lood. De frontgevel eindigt aan de bovenzijde in een rechthoekige muur die boven het dak uitsteekt met daarin een rondboogvormige opening, waarmee het de indruk geeft een klokkentorentje te hebben. In de frontgevel bevindt zich de rondboogvormige toegang van de kapel die wordt afgesloten met een metalen deur met glas en siersmeedwerk.” (Bron: Heyligen Huyskens: Kapellen langs velden in Limburg, Katja Boertjes & Arjen Eissens).

Een mooie dag, zeg maar een heel mooie dag. 68,4 kilometer op de fietsteller. Beetje peddelen in de zon, weinig wind, graad of 15. Gewoon genieten met een hoofdletter. Saai al die kapellen? Helemaal niet, bij elk bouwwerk hoort weer een ander verhaal, jammer dat ik ze niet allemaal weer kan vertellen. En morgen? Morgen komt er een einde aan onze romantiek: we gaan naar huis, W moet maandag weer aanwezig zijn bij vrijwilligerswerk.