nog eentje dan, nog eentje dan … – 2: zoute lucht

In de buurt van de camping ligt het voedselbuurtbos GeuzeGroen. In 2017 is men hier begonnen met het aanplanten van “een groene, eetbare omgeving”. Er zit nog veel meer ideologie achter, iets van culturele uitwisseling en sociale participatie, maar dat gaat me te ver om allemaal hier te bespreken. Ik beperk me tot het eten. Wil je meer weten over alle uitgangspunten ga dan maar eens grasduinen op https://geuzegroen.nl/ en vergeet daarbij vooral de verwijzingen naar andere pagina's niet. De stichting die toentertijd is opgericht vond dat er in de omgeving van Zoetermeer en Den Haag een groot gebrek was aan toegankelijk gezond voedsel. Met voedselbuurtbos GeuzeGroen wil de stichting “bijdragen aan het ontsluiten van gezond lokaal voedsel, het bevorderen van sociale cohesie en het vergaren van voedselbosbouwgerelateerde kennis in de regio”. Een soort openbare volkstuin maar dan in de vorm van een bos, waar buurtbewoners straks “straks dicht bij huis de natuur in kunnen, elkaar ontmoeten, kennis delen en voedsel komen plukken zoals noten, fruit en kruiden. Ook wordt het een plek voor educatie en onderzoek op het gebied van biodiversiteit en voedselproductie in stedelijk gebied”. Leuk toch? Op een bepaald moment werd het me allemaal een beetje te zweefteverig toen het woord “survivalbos” viel: “een stuk bos met grote bomen en een zachte bodem, waar iedereen kan leren hoe je zonder TomTom de weg vindt, wat je kan leren van dieren en hoe je een paar dagen zonder telefoon, TV en koelkast kan leven”. Langs gefietst, nog weinig aan te zien alleen wat lage aanplant.

donderdag 17 oktober: @ zoetermeer

Het grote voordeel van de afwezigheid van (hoge) bomen is dat de zon zo goed te zien is. Volgens W hebben zonnestralen iets magisch, iets wat de ziel verwarmt en het hart verlicht. Ze moet het niet bonter maken, anders ga ik janken. Maar helaas: moeder natuur liet het vanmorgen afweten en van de opmerking op de campingwebsite dat de zon op de Drie Morgen haar best doet om te zorgen voor een steeds weer “[...] nieuw schouwspel van licht en schaduw, een natuurwonder dat nooit verveelt” vind ik een beetje teveel van het goede wanneer de wolken hun uiterste best doen om de druppels vast te houden. “Het zijn de zonnestralen die over de polders en de camping gaan, de mistige ochtenden leggen een gouden gloed over de plassen die dit gebied daar door een speciale betovering geven” bewaren we dan ook maar voor een volgende keer. Gelukkig hadden we vannacht volle maan en we waren al gewaarschuwd door www.happinez.nl dat die volle maan (17 oktober om 13:26 uur) behoorlijk “pittig” kon worden, want “de maan staat dan in het teken Ram. Recht daartegenover staat de zon in het teken Weegschaal. Tijdens volle maan ontstaat er een spanningsveld tussen deze twee tekens. Dit kan je moe, geprikkeld of emotioneel maken, maar dat is lang niet alles om tijdens deze volle maan rekening mee te houden. Iedere volle maan brengt namelijk ook weer eigen uitwerkingen met zich mee”. Toen W de jerrycan met water twee keer kort achter elkaar omstootte en mocht dweilen, hebben we dat maar aan die "pittige" volle maan geweten. Bovenstaande foto is ook van genoemde website.

Niet koud overigens. Mocht ik eerder deze week nog een buurvrouw autoruiten zien krabben, vanmorgen om half negen was het in ons campertje 18 graden bij het wakker worden (ja, zonder de verwarming gebruikt te hebben). Eigenlijk nodigde het weer helemaal niet zo uit om een leuke fietstocht te maken, maar je kunt toch niet de hele dag in bed liggen of onder de douche staan? Komoot en ik hadden al een route klaarliggen, maar die moest wat ingekort worden: mijn grote fiets staat bij de fietsendokter, mag die van W lenen maar we hebben dus maar één accu: onze actieradius is dus beperkt tot ergens in de 40 kilometer. W heeft nog een andere oplossing gevonden: ook 's morgens een aflevering van Flikken Maastricht kijken, zodat we versneld aan het eind van seizoen 18 komen. Volgens de laatste berichten is men nu bezig met de opnamen van seizoen 19 die in het voorjaar van 2025 bij de NPO te zien is. Kijken wat voor draai ze geven aan de cliffhanger. Ze kunnen Wolfs en Van Dongen moeilijk de pijp uit laten gaan, tenzij de acteurs zelf niet meer verder willen. Welke kant het ook opgaat: het wordt weer een seizoen nagelbijten.

Om elf uur waren we er geestelijk en lichamelijk helemaal klaar voor: een fietstocht die we de naam “zoute lucht, zuidlus” gegeven hebben. Zoute lucht vanwege de nabijheid van de zee, zuidlus omdat we de route hebben moeten inkorten. Je weet wel: maar één accu. Toch nog bijna 40 kilometer en gek veel meer had het niet moeten worden. En het weer was inmiddels behoorlijk opgeklaard. Zelfs H.K.H. de zon kwam af en toe om het hoekje kijken.

Eerste highlight was een windmolen en niet zomaar eentje. Er liepen een stuk of tien vrijwillige molenaars in een jasje van “De Vlieger” rond, de naam van die “eikenhouten, rietgedekte grondzeiler aan het Essepad in de Nederlandse plaats Voorburg”. Heb het ook maar geput uit de molendatabase (https://www.molendatabase.nl/) die ik ken omdat onze rosoliemolen op het museum in Lievelde hierin ook is opgenomen. Maar we hebben het nu over de Vlieger die in 1621 is gebouwd (als Binckhorstmolen), ten behoeve van de bemaling van de Veen- en Binkhorstpolder. De molen (die inmiddels de naam van de dienstdoende molenaar – Vlieger – had gekregen) heeft tot ca. 1947 dienstgedaan en werd in 1989 verplaatst omdat hij helemaal was ingebouwd en geen wind meer kon vangen.

Mooi gefietst door een stuk van het Haagse Bos dat aan één kant aan het Malieveld grenst. Wij fietsten meer in de buurt van landgoed Reigersbergen, da's aan de andere kant. Het is een gebied van ongeveer 100 hectare en was in de vroege middeleeuwen onderdeel van een groot oerbos dat zich langs de kust uitstrekte van 's-Gravenzande tot Alkmaar. Even een interessant feitje: het Haagse Bos werd vroeger ook “de Houte” genoemd. De wijken Bezuidenhout en Benoordenhout hebben hun naam aan dat bos te danken en je weet meteen waar je ze moet zoeken ten opzichte van het Haagse Bos. Staatsbosbeheer is de baas in het bos.

Nog zo'n mooi gevalletje: de watertoren in Scheveningen die in de duinen bij Scheveningen staat nabij de Pompstationsweg. Inmiddels een rijksmonument en in 1874 gebouwd door het Haagse Duinwaterleidingbedrijf dat nu Dunea heet. Hij is gebouwd omdat men begon met water te winnen in de duinen en heeft een hoogte van bijna 49 meter. Aan het eind van de 20e eeuw is de toren gerestaureerd. Hij is nog steeds in gebruik. Ziet er trouwens wel geinig uit: achthoekige vorm en heel veel frutsels en tierlantijnen.

Na de watertoren kwamen we al snel op een schitterend fietspad langs de kust door de duinen, dwars door het natuurgebied Meijendel & Berkheide. Voor de eigenaar Staatsbosbeheer is het onderdeel van de beheereenheid Hollands Duin. Volgens mij hebben we in het stukje net ten noorden van Scheveningen nog nooit gefietst. Heel veel watergebieden in een open duinlandschap. Deze kwelplassen zijn belangrijk voor de drinkwaterproductie.

Wel handig dat Dunea hier water put: op bepaalde punten hebben ze een drinkwaterstation aangelegd: fietsers en wandelaars kunnen hier hun waterflessen bijvullen. Vooral prettig in de zomer wanneer het dorstig weer is. 

Tegen half drie waren we terug op onze camping. Tijd voor een verlate lunch. W heeft later nog te voet een bezoek gebracht aan haar nieuwe vrienden, de slobeenden. Ik hoefde niet mee: W was zo vriendelijk om mijn groeten over te brengen.