een tussendoortje – 2b: in de sporen van wilhelmina

Even over die paardenfoto van gisteren. Als je Google Lens loslaat op het plaatje kom je de volgende tekst tegen: “Gert-Jan Biemond van Smederij Biemond uit Hulshorst vervaardigde van staal deze levensgrote uitvoering van een Fries paard. Model stond dorpsgenoot Tys (Bikkel 470 x Anton 343) in eigendom van Mayken Lenting.”

zaterdag 6 juli: @ nunspeet

Gewoon gezellig met zijn tweeën in ons busje gisteravond, vannacht en vanmorgen. Endless on Wheels liet weer mooie beelden zien van Griekenland en Flikken Maastricht (we zijn inmiddels toe aan serie 6) had opnieuw de nodige prettige lijken, deze keer zelfs een hoofd vakkundig van de romp gescheiden. Kostte wel even 5 gigabyte data bij de KPN want het wifinetwerk van de camperplaats kon dit grove geweld niet aan. Het was al half tien vanmorgen toen het Murmeltierchen uit haar holletje kwam. Even voor de duidelijkheid: W noemt het “het was pas half tien”. Zoiets noem je verschil in perceptie of zo. Nee, vandaag zat de kaketoe niet in de bosschages te barbecueën om al doende een mixed grill te bereiden. Met andere woorden: geen spellingtest, want zaterdag. Alle tijd dus voor de voorbereiding van onze monstertocht.

W had weer een knooppuntenroute gescoord, deze keer de Wilhelminaroute dwars door de Veluwe. Met plezier ga je die fietsen, temeer daar W volledig Wilhelmina heet. Heb ik het overigens ooit gehad over de tweede naam van W? Nog even gekeken of er een soortgelijke route te vinden was op Komoot, maar helaas. Overigens zijn er vele Wilhelminaroutes op internet te vinden. Deze van vandaag begint in Nunspeet en is uitgezet naar aanleiding van het themajaar Koninklijke Veluwe (2022) en gaat helemaal naar het vernieuwde Paleis Het Loo. W voelde zich vandaag echt Wilhelmina en trad in de voetsporen van de oude koningin. Weet alleen niet of de echte vorstin fietsend de omgeving verkende, nou ja “echt” is natuurlijk behoorlijk betrekkelijk. Nadeel van de route was dat er naast fietsen via knooppunten ook delen waren die de route beschreven, zoals “ga bij knooppunt 84 even rechtdoor de Loolaan in. Na zo'n 800 meter zie je voor je de Grote Kerk, waarvan Wilhelmina de eerste steen heeft gelegd”. Een aantal dingen hebben we geskipt, je kunt bijvoorbeeld niet elk museum en bezoekerscentrum uitgebreid bekijken. Neem bijvoorbeeld het Noord-Veluws Museum, dit jaar met een tentoonstelling van het werk van tekenaar, illustrator en schilder Rien Poortvliet, bekend van onder meer de boeken “te hooi en te gras” en “het brieschend paard”. Ben zelf meer gecharmeerd van zijn kabouters. Schijnt dat in het Noord-Veluws Museum ook werken van Wilhelmina te vinden zijn.

Ook hebben we een paar dingen gewoon niet gezien, gemist waarschijnlijk. “Aan het eind van een omhoog slingerend pad zie je links het Aardhuis, het bezoekerscentrum van Kroondomein Het Loo”. Misschien waren we beiden te druk met het “omhoog slingerende pad”, maar dit stulpje dat in 1861 in opdracht van Koning Willem III werd gebouwd, hebben we echt niet gezien. Het gebouw diende oorspronkelijk voor bijeenkomsten van militaire autoriteiten. Prins Hendrik richtte later Het Aardhuis volledig in als jachtchalet vanwege zijn interesse in jacht, wild en bosbouw. In 1972 kreeg het gebouw op wens van Koningin Juliana een andere bestemming als voorlichtingscentrum over natuur en wild. Koningin Beatrix en tegenwoordig Koning Willem Alexander zetten deze traditie als educatief centrum voort. Foto hebben we dus moeten lenen van https://onzeveluwe.nl/het-aardhuis.

De route liet plekken zien die betrekking hebben op Wilhelmina, onder meer waar zij kwam, wat ze deed en waar ze heeft gewoond. Zelfs pretpark Koningin Julianatoren is in de route opgenomen, de toren is vernoemd naar de pasgeboren dochter van Wilhelmina. Juliana dateerde van 1909, de toren stamt uit 1910. In die tijd had je genoeg aan een torentje voor een dagje uit, tegenwoordig komt er heel wat meer bij kijken. Het Loo, dat er vlak in de buurt ligt en waar Wilhelmina haar hele leven heeft gewoond, hebben we wel even bekeken maar alleen aan de buitenkant. Een paar jaar geleden hebben we de binnenkant bekeken.

Bij de Grote Kerk in Apeldoorn (Wilhelmina heeft de eerste steen gelegd) staat een standbeeld van haar. Zou ze echt altijd met paraplu en hoed naar de kerk geweest zijn? Het bronzen beeld is bijna twee meter hoog en is gemaakt door Greet Grottendieck. De opdracht kwam van de Apeldoornse Rotaryclub. Het beeld staat er sinds 1998. Als je goed kijkt is het wel een jonge Wilhelmina.

Vlak bij het Loo aan de Zwolseweg staat De Naald, een gezichtsbepalend monument. Wist niet dat het een huwelijkscadeau was en ik kan me ook niet voorstellen dat Wilhelmina en haar Hendrik blij waren met een 17 meter hoge staaf in de grond, ook al moet het een obelisk voorstellen en is het ook een eerbetoon aan de ouders van Willemien Koning Willem III en Koningin-regentes Emma. Het cadeau is betaald door de bevolking van Apeldoorn: een collecte bracht 3.518 gulden en 37,5 cent op. Vooral die laatste halve cent maakte het verschil! Meer bekendheid kreeg het monument in 2009 toen er tijdens Koninginnedag een aanslag werd gepleegd op de Koninklijke familie. De familie bleef gespaard maar er werden wel zeven slachtoffers in het publiek gemaakt. De auto waarmee de aanslag werd gepleegd kwam uiteindelijk tot stilstand tegen de Naald. De dader overleed later in het ziekenhuis.

Een interessante tocht met veel meer hoogtepunten dan dat ik beschreven heb. Had het natuurlijk kunnen hebben over het onechte kind van Koning Willem III. Deze koning had net als vele Oranjes de gewoonte om zijn piemeltje in maîtresses te stoppen. Ook aangetrouwden konden er wat van, denk maar aan onze Bernard von Lippe-Bisterfeld. Wilhelmina daarentegen ging graag met een schaapsherder (Willem Mouw) de hei op. Officieel heet dat: “zij trok met hem het veld in om een geschikt plekje te zoeken voor het maken van een schilderij”. Het schildershutje van Wilhelmina tenslotte hebben we ondanks een serieuze speurtocht niet kunnen vinden.

Een mooie tocht. Uiteindelijk hadden we net geen 70 kilometer op de teller staan. Wel een route met flink wat hoogteverschillen, zo werd aangegeven dat Het Aardhuis op een berg van 100 meter ligt. De vonken vlogen uit de accu's. Nog even de plant van de dag. Volgens PlantNet laat nevenstaande foto Slangenkruid zien met een waarschijnlijkheid van 42 %, volgens W is het ook Slangenkruid maar met een waarschijnlijkheid van 100 %. Het mag van mij, alsof ik daar ook maar iets over te zeggen heb. Tijdens onze fietstocht is het zo goed als droog gebleven op een beetje gespetter na. Wel trok de wind in de loop van onze tocht flink aan. Om half vier konden we in de middag- en daarna avondstand. Een late lunch, dus een erg laat diner. Tegen half zes kwam de regen en het busje stond te schudden op haar wielen, maar niemand deed ons nog wat. En morgen? Morgen helaas weer naar huis: de week vol verplichtingen.